Η Π. η μία δασκάλα του Θόδωρου έχει τη μέση της, οπότε ακυρώνουμε το μάθημα. Την ξαναβλέπει μετά από δυο μέρες στο σχολείο και προχωράει σε διάγνωση. Η φωνή είναι συρτή και δακρύβρεχτη, το παιδί συμπάσχει:
"Κακομοίρα κυρία Π, πονάς? Γιατί? Επειδή πρέπει να έρχεσαι συνέχεια στο σχολείο?"
Θα τον στείλω να διαπραγματευτεί καμία αναρρωτική με τον προϊστάμενό μου.
14.1.10
13.1.10
Κουνέλι και κοπτοραπτική
Το κουνέλι-φονιάς (σε ανάμνηση του αντίστοιχου των Μόντυ Πάιθονς):
Η αδερφή μου πήρε ένα κουνέλι που έχει προκαλέσει ανάμικτα συναισθήματα στο Ρίκο με αποκορύφωμα τον απόλυτο τρόμο. Το σκηνικό έχει ως εξής: βάζουμε το κουνέλι στον καναπέ και ακροβολιζόμαστε ώστε να μην πέσει ή κάνει κανένα σάλτο και εξαφανιστεί και το βρούμε μήνες αργότερα από τη μυρωδιά.
Λοιπόν ο Ρίκος όσο το κουνέλι είναι μακριά καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να παραμείνει ψύχραιμος και τζέντλεμαν, αλλά όταν το κουνέλι κατευθυνθεί τελικά προς τη μεριά του τινάζεται ολολύζων: «θα με δαγκώσει το κουνέλι!»
Ράβε ξήλωνε: στο χορό της εμμονής «χρησιμοποίησε τα δάχτυλα-κάνε μικρά κομματάκια-σκίσε» που μέχρι τώρα έχει πλήξει κατά καιρούς εφημερίδες, χαρτιά, πετσέτες μπήκε αυτό που ήταν τόσο καιρό μπροστά στα μάτια του: το πουλόβερ. Χτες γύρισε με 3 τεράστιες τρύπες που τις έκανε στο πούλμαν, για να δούμε πόσο νεγκλιζέ θα γυρίσει σήμερα.
12.1.10
Μα πότε θα γράψει αυτή η θεία?
Τα αποσπάσματα είναι από το "Αναζητώντας την ευτυχία", εκδόσεις Κάτοπτρο, αύριο μάλλον θα το πάρω απόφαση να γράψω.
ΥΓ. Ιωάννα, απίστευτη είσαι, ναι, είναι το Bolt!