Φαντάσου να είσαι 6 χρονών, με αυτισμό, να έχεις συχνά πυκνά τα νεύρα σου που δε σε καταλαβαίνουν οι γύρω, οι οποίοι σου απαντούν με μια φράση μόνιμη επωδό όταν χτυπιέσαι. Φαντάσου τώρα ότι έχεις την ευκαιρία να την πετάξεις εσύ σε κάποιον άλλο αυτή τη φράση, δεν ακούγεται μεγάλη ικανοποίηση?
Ο πατήρ παρακολουθεί χτες ένα ματς (είναι ΑΕΚ για να καταλάβουν οι πλέον μυημένοι) και μπαίνει ένα γκολ το οποίο καταποντίζει την ομάδα του (είναι ΑΕΚ είπαμε). Αρχίζει να χτυπιέται από τοίχο σε τοίχο, να ολοφύρεται, γενικά να παρουσιάζει μια εικόνα που τον τραβάς βιντεάκι και τον ανεβάζεις στο www.my husband’s genes are responsible for my son’s autism.com. Ο Ρίκος αρχικά απορεί, εν συνεχεία φανερά ικανοποιημένος αλλά και υπόδειγμα ψυχραιμίας και fair play αρχίζει αυτό που ακούει από τότε που θυμάται εαυτόν: «Έλα μπαμπά, ηρέμησε, τι κάνεις τώρα, ηρέμησε βρε μπαμπά!»
ΥΓ. Ρούλα, καλημέρα!
Καλημερα! Καλη Βδομαδα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι....ο μικρος ειναι απαιχτος!
Ααχαχαχαχ! Έτσι, η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Ο μπαμπάς τι έκανε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.1. Αν και δεν ασχολούμαι με τα ποδοσφαιρικά, συμπαθώ τους ΑΕΚτζήδες (τους οπαδούς, όχι την ομάδα)
Υ.Γ.2. Την αλήθεια τώρα, εσύ ουδεμία ανάμειξη είχες; :Ρ
:)))
ΑπάντησηΔιαγραφήTην ίδια ικανοποίηση αισθάνεται η Χριστίνα όταν σχολιάζει/συμβουλεύει/κριτικάρει κάποιον που συμπεριφέρεται όπως η ίδια, σε άλλες στιγμές... Χρησιμοποιώντας τα λόγια που ακούει η ίδια από εμάς...
Αερικό, σ΄ευχαριστώ, επίσης κι εγώ έτσι νομίζω :-).
ΑπάντησηΔιαγραφήButterfly, τέτοια κουβέντα από τη φιλενάδα δεν την περίμενα! Ο μπαμπάς σήμερα επικοινωνεί ξανά με τον κόσμο, οπότε κ εκ του μπλογκ θα λάβει γνώση του συμβάντος. Η πλάκα είναι ότι κάθονταν μαζί στην τραπεζαρία κ του έκανε κ μάθημα ο δόλιος-"παίζουν μπάλα, τι ομάδα είσαι, Α-ΕΚ" και άλλα χαριτωμένα που έσβησαν νωρίς.
Αθανασία, ακριβώς, ήταν μια μαγική στιγμή που ο μικρός είχε όλη την εικόνα, "ο μπαμπάς κάνει όπως εγώ, τι μου λένε εμένα, ορίστε φίλε μου!".
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια κατανόηση στην άνευ προφανούς αιτίας και λογικής συμπεριφοράς ενός χαμένου (και μάλιστα ποδοσφαιροχαμένου) να υποθέσω ότι δεν είναι μέσα στην οπτική της οικογένειας; Στη δικιά μας σε αντίστοιχες περιπτώσεις πάντως δεν είναι!!! :)))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα συμφωνώ ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
Καλή βδομάδα σε όλες/ους μας
ευτυχως που δεν ειναι ο πατηρ Παναθηναικος υστερα απο τα χθεσινα μας ρεζιλικια :)
ΑπάντησηΔιαγραφήωραιος ο Ρικος :)
καλη σας μερα
Ευδοκια
Χαχαχα!!!! Δεν το πιστεύω, τρίποντο ο μικρός....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Ρίκο!!!
Καλημέρα
Την καλημέρα μου και στο Ρίκο και πολλά φιλιά στα μούτρα:)) Μ'έκανε και γέλασα
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλενάδα είσαι η προσωποποίηση της εκδίκησης όλων των μαμάδων που ελαφρά τη καρδία τους φόρτωσαν το μύθο της "μαμάς ψυγείο"
Αριστούργημα!
ΑπάντησηΔιαγραφή(γελάω ακόμη με τον τίτλο του site)
Mαριλενα καλησπερα
ΑπάντησηΔιαγραφήαν σου πω οτι το παιδι ειναι απλα ενα πολυ ιδιαιτερο ατομο...πιθανως και να μη με πιστεψεις.
Εχω μια εξαιρετικη σχεση παντα μ αυτα τα παιδια χωρις να ξερω το γιατι.
Ισως γιατι μου αρεσουν πολυ τα ιδιαιτερα ατομα επειδη δεν με κανουν να βαριεμαι .
Αυτη η τακα προς τον πατερα του ηταν απαιχτη.Ετσι να του πεις εκ μερους μου.Ειναι απαιχτος.Το εννοω.
Ηρθα απο το μπλογκ της Μικρης μας μαγισσας που μας εχει τρελλανει με τα φυσικα της ελιξηρια.
Δεν ηξερα τι θα βρω κι ομολογουμενως βρικα μια υπεροχη μαμα.
Καλο βραδυ
Μαριλενάκιπου είσαι;)Κι εγώ που νόμιζα ότι είσαι πρωινός τύπος;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
Φωτούλα, ό,τι δεν καταλαβαίνει κανείς μοιραία το κοροϊδεύει, εγώ πχ τα αθλητικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήEυδοκία, δεν έχω ιδέα περί αθλητικών :-). Έλαβες αυτά που σου ΄στειλα?
Mamma, καλή σου μέρα, φιλιά στο μικρό που μαθαίνω ότι είναι πάρα πολύ μούτρο :-).
Holly, τι spooky μεταφυσική αύρα ήταν αυτή!
Faraona, σ' ευχαριστώ πολύ, έρχομαι να σε γνωρίσω κι εγώ οσονούπω.
Ρούλα, είμαι πώς δεν είμαι, ας όψονται διάφορες αλλαγές στο πρόγραμμά μου που με αποσυντονίζουν. Καλημέρα :-)
Nα είστε όλοι καλά, πάντα :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήκι άλλα: :)))
σας φιλω οικογενειακώς και τον ΑΕΚτζή μπαμπά, στέλνω συναγωνιστικούς χαιρετισμους.
τη δεκαετία του πενήντα, ο πατέρας μου υπηρξε τερματοφυλακας στην ΑΕΚ (πιθανοτατα να το 'χω ξαναγραψει, αλλα΄δεν πειράζει :))
φιλια και καλο μεσημερι :)
(και μετά την πεντηκοστή μου φορά, αυτοσυγχαρητηριάζομα, για τη σοφή αποφαση μου, να μη γραφω οπου έχει λεκτική επαλήθευση. και όπως λεει κι η Ελενη: έλεορ!! :ΡΡ)
Μαριλενάκι, ευχαριστούμε για τα φιλιά, ανταποδίδουμε. Η λεκτική επαλήθευση ήταν διότι με είχαν τιγκάρει σε κάτι σχόλια αυτοματοποιημένα, δεν προλάβαινα να σβήνω.
ΑπάντησηΔιαγραφή