ΤΟΙΣ πάσι χρόνος και καιρός τω παντί πράγματι υπό τον ουρανόν. Και ύψωσεν το παιδίον τους οφθαλμούς αυτού από τα ποτήρια, και παρετήρησε την κρήνην και τον υδραγωγόν κι ανέκραξε φωνή μεγάλη λέγον: "Θεέ μου, την εποχή του λάστιχου γιατί με παιδεύετε τόσο καιρό με τα ποτηράκια?"
Α-πί-στευ-το ποστ! :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε μου έμεινε άντερο από το γέλιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΡικου ευαγγελιον το αναγνωσμα,προσ(ε)χωμεεεεεννννν!!! :-))
ΑπάντησηΔιαγραφή..Τελικα,μετα απο τοσο καιρο ενδελεχους αναγνωσης των τεκταινομένων εργων και ημερων του Ρικου..αναρωτιεμαι...η μαγικη εικονα ειναι ο Ρικος,ή η μαμα που μεταφερει με το δικο της τροπο και την δικη της οπτικη γωνια τα γεγονοτα;
..Κοινως "γραφετε" και οι δυο!
D.
Το λάστιχο είναι καϋμός και πόνος μεγάλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπομένως, συντάσσομαι με την D. :)
Και εμεις δεν ειμαστε πολυ "ecologically friendly". Δημητρης περασε χθες κοβοντας τα φυλλα απο τα φυτα της πεθερας μου, και με το λαστιχο ποτιζε τα παντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ρικος και ο Δημητρης ισως να φτιαχουν με επιχειρηση για topiary?:)
Απεστάλει η πρέπουσα απάντηση μεσω ηλεκτρονικού μυνήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεά! :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΛ
Butterfly κ mamma ευχαριστώ πολύ, αλλά νταξ, σιγά το ποστ :-).
ΑπάντησηΔιαγραφήD, ευχαριστούμε ευχαριστούμε, είμεθα ντουέτο!
Αθανασία, μετά το λάστιχο τπτ δεν είναι πια το ίδιο.
Να τα ποτίζουνε, να τα μεγαλώνουν κ μετά να τα μαδάνε, Εμμα.
Houz, για να συνεχίσω με εκκλησιαστή, καιρὸς τοῦ φυτεῦσαι καὶ καιρὸς τοῦ ἐκτῖλαι τὸ πεφυτευμένον κι άμα ανέβουμε πάνω και μάθουμε το τέκνο τα κόλπα μας (φυλλαράκια και νερά) θα δούμε ποιος θα στέλνει γελαστικά μέιλ στο εξής.
Λ, και πού να προχωρήσει η δίαιτα, ημίθεα, που έλεγε κι η Ακρίτα.