Το τέλος της εσωστρέφειας

2 πράγματα σιχαίνομαι με πάθος με δυσκολεύουν, σε αμφότερα θα επιδοθώ το ΣΚ.

Οι παιδότοποι είναι το πρώτο. Αφενός μού φαίνεται αφύσικο το μάντρωμα των παιδιών σε ένα κλειστό χώρο, τα κλείσαμε στους 4 τοίχους και τους επενδύσαμε με αφρολέξ για να μην τραυματίζονται. Μετά είναι που ο Ρίκος δεν θα παίξει με τον πλέον ορθόδοξο τρόπο με τα μπαλάκια και θα σαλτάρουν οι φαινομενικά καλοκάγαθες κοπέλες παιδοφύλακες.

Πάντως το Σάββατο πρόκειται για πάρτυ που θα πάμε μετά του υιού με ιδιαίτερο κέφι. Είναι το χριστουγεννιάτικο πάρτυ της Νόησης και η ανυπομονησία έχει χτυπήσει πραγματικά κόκκινο.

Το άλλο είναι τα χριστουγεννιάτικα ψώνια αντάμαμα με τα αλαλάζοντα πλήθη, που τριπλοπαρκάρουν στη Βεϊκου αυτή τη εποχή και ενισχύουν τη μισανθρωπία μου. Την Κυριακή το ΄χω πάρει απόφαση να βγω για book hunting. Τύπωσα τη λίστα που κανονικά πάει ηλεκτρονικά στην Πολιτεία, θα θέσω το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων και θα κάνω κι ένα πέρασμα από το Χρυσό για τις πιο οικονομικές προτάσεις . Ας ελπίσουμε η Δευτέρα να μας βρει αρτιμελείς, ψύχραιμους και ισορροπημένους (όσο και τώρα, δε ζητάω θαύματα).

Αν δεν ήσουν ό,τι είσαι, τι θα ήθελες να είσαι

(βοηθάω, ψυχίατρος είναι η απάντηση)

Ας το διατυπώσω αλά Μποστ: Έστω ψυχίατρος κουράρων αυτιστικό τέκνο. Μετά τη δεύτερη επίσκεψη ο γονεύς ξέρει τι θα του πει ο ψυχίατρος (ο ψυχίατρος παίζει να ξέρει κι από την πρώτη τι θα του πει ο γονεύς). Αγνοούμε τις εμμονές αν απλώς προσπαθεί να μας εκνευρίσει, προσπαθούμε να κάνουμε δημιουργικές όσες προσφέρουν το σχετικό περιθώριο και πάλι ανέστη ο χριστός, δεν παραπονιέμαι όμως διότι οι ψυχίατροι με ενδιαφέρουν ούτως ή άλλως. Είναι η πεποίθηση που έχω ότι στην πλειοψηφία τους είναι εξυπνότεροι από μένα, με διαβάζουν και με ερμηνεύουν περισσότερο απ’ όσο εγώ αυτούς. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης καταβάλλω φιλότιμες προσπάθειες να καταλάβω αν όντως συμβαίνει έτσι.

Πιο αποδοτική ήταν η συζήτηση με την καινούρια λογοθεραπεύτρια. Μού πρότεινε αντί της στείρας περιγραφής της κάρτας που βλέπουμε με το Θόδωρο, να προσωποποιούμε και να δραματοποιούμε την κατάσταση όσο περισσότερο γίνεται-άλλη καλή συμβουλή ήταν το να δίνουμε ονόματα στα παιδάκια της φωτογραφίας.

Το όλο θέμα είχε πλάκα, χτες κοιτάζαμε μια κάρτα με ένα αγόρι που κρατούσε φουσκωμένα μπαλόνια τα οποία στην επόμενη κάρτα έχουν σκάσει. Ο μικρός ταυτίστηκε τόσο με το εν εξελίξει δράμα που στην ερώτηση «Τι θα πει ο Γιώργος στη μαμά του τώρα?» -και αφού είχα πει εγώ διάφορες απαντήσεις, τις κόλλησε όλες μα όλες μαζί: «Μαμά, πάμε στο σούπερ μάρκετ ν’ αγοράσουμε μπαλόνια τώρα, σε παρακαλώ, άντε μπράβο, σου λέω!»

Έχει πλάκα μέχρι που δεν έχει πλάκα

Στον πρόλογο του Σέρμερ, ο Γκουλντ, (που ήταν και πατέρας αυτιστικού παιδιού) γράφει μεταξύ άλλων για τους "διευκολυντές" (communication facilitators).

Η ιστορία εν συντομία έχει ως εξής: οι «διευκολυντές» καθοδηγούν τα δάχτυλα ανθρώπων πάνω στο πληκτρολόγιο προκειμένου να τους βοηθήσουν να επικοινωνήσουν. Αρχικά η μέθοδος απευθύνεται σε ανθρώπους με κινητικές αναπηρίες, μέχρι που κάποιος (Douglas Bicklen) αποφασίζει να την εφαρμόσει και σε πάσχοντα από αυτισμό άτομα.

Τα αποτελέσματα δείχνουν όχι απλώς ελπιδοφόρα, είναι οι ανομολόγητοι πόθοι κάθε γονιού. Από μηνύματα τύπου «Μαμά, σ’ αγαπώ, λυπάμαι που ποτέ δεν είχα μπορέσει να σου το πω» μέχρι διαφαινόμενες προοπτικές για ακαδημαϊκή καριέρα-συνοδεία πάντα του «διευκολυντή». Άπαντες ευχαριστημένοι, μέχρι που τα παιδιά αρχίζουν να πληκτρολογούν (μέσω του διευκολυντή) κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση τους από τους γονείς ή/και το φιλικό-συγγενικό περιβάλλον.

Πλήθος οικογενειών σύρονται στα δικαστήρια. Όπως θα εξηγήσει ο Σερμερ παρακάτω στο «βρόχο ανάδρασης», τις διαδόσεις και κατηγορίες ακολουθεί ο διασυρμός των κατηγορούμενων. Εν συνεχεία επιστήμονες και αρχές εκφράζουν σκεπτικισμό και διερευνούν, οπότε οι κατήγοροι γίνονται κατηγορούμενοι. Επιστημονικά πειράματα (διπλά τυφλά παράθυρα-έλεγχος στοιχείων που δεν γνωρίζει ο διευκολυντής και αναμένεται να γνωρίζει το αυτιστικό άτομο και στοιχείων που γνωρίζει ο διευκολυντής αλλά όχι ο διευκολυνόμενος) κατέδειξαν το φιάσκο της συγκεκριμένης υπόθεσης.

Τα διάβαζα όλα αυτά μακάρια, κοίτα τι γινόταν στα εξωτικά 90s, όταν είδα το χτεσινό άρθρο στο autismvox με ολόφρεσκες μαρτυρίες που εκμαιεύτηκαν μέσω facilitated communication. Πίσω ολοταχώς, έχει δίκιο ο Αθήναιος τώρα πια μπορούμε να περιμένουμε και την τοποθέτηση της δρος Δρούζα.

Οι ήσυχες μέρες του Δεκεμβρίου

Παρακολουθώ ένα σεμινάριο για τεχνικές «χειρισμού» του προσωπικού, πώς να εμπνέεις τον κόσμο σου να δουλεύει φουλ. Αν έχεις στάση αμφιθυμίας απέναντι στην «πολλή δουλειά», θέλει τέχνη να υποστηρίξεις το αντίθετο, οπότε παρακολουθώ με προσοχή.

Η εισηγήτρια είναι χαρισματική, αλλά το ζουμί δεν είναι παρά καρότο (και σκάρτο καρότο, καθώς εξηγεί ότι τα λεφτά δεν είναι το παν, ένας τίτλος θέσης ακόμα κι αν δεν έχει οικονομικό αντίκρισμα είναι μια χαρά καρότο) και μαστίγιο. Στο τέλος της πρώτης μέρας τα πλήθη χειροκροτούμε έξαλλα, ή όντως έχει βρει τα κουμπιά μας ή είμαστε όλοι υποψήφιοι για το φετινό Δημήτρης Χορν.

Είμαι στα τελειώματα ενός υπερβολικά ενδιαφέροντος βιβλίου, πρόταση από ποστ της πιο έξυπνης "μετά-πανγνώστριας" που έχω γνωρίσει. Είναι το «Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε παράξενα πράγματα», θέμα του είναι ο σκεπτικισμός, η συστηματική δηλαδή κατάρριψη αμφιλεγόμενων δοξασιών και θεωριών. Γράφτηκα συνδρομήτρια στο περιοδικό, μαντέψτε τίτλο άρθρου του τρέχοντος τεύχους στο αφιέρωμα «Ιατρικές διαμάχες»: «Αποκαλύπτοντας το μύθο της σύνδεσης εμβολίων-αυτισμού». Εννοείται ότι θα επανέλθω άμα τη λήψει και αναγνώσει.

Κατά τι υποδεέστερο του Βιτρούβιου

προέκυψε το εβδομαδιαίο πρόγραμμα του Θόδωρου, που φιλοτέχνησα ως άλλος Λεονάρντο.

Γιατί άλλαξα το ημερήσιο πρόγραμμα και έβαλα εβδομαδιαίο: Kαταρχήν γιατί με έπεισε η Μαρία.

Ο Θόδωρος περιμένει το σαββατοκύριακο αγωνιωδώς, κυρίως λόγω Ερέτριας, είναι πιο εύληπτο οπτικά να διατρέχουμε τις μέρες μέχρι τότε.

Θέλω να εμπεδώσει τα «χτες», «σήμερα», «αύριο». Κυρίως το «σήμερα» που δεν το πολυαντιλαμβάνεται και αντιτάσσει με πάθος το «τώρα». Έτσι μπήκε και μέσα στη μέρα «πρωί», «μεσημέρι», «απόγευμα», «βράδυ», είναι τα τόσο καλαίσθητα χαρτάκια αριστερά του «σήμερα».

Και πώς δουλεύει αυτό το θαύμα της μηχανικής, μάστορα? Μια πρώτη απάντηση είναι το Read The Fucking Manual (rtfm), αλλά ελλείψει manual μια γρήγορη εξήγηση. Η βάση που περιέχει την εβδομάδα είναι σταθερή, τη διατρέχει ένα κινητό χαρτί όπου κολλάω τη μέρα που έχουμε. Αριστερά και δεξιά με βέλκρο (πολύ βέλκρο) μπαίνουν τα χτες και αύριο.

Και? Προς το παρόν βοηθάει. Έτυχε να έχουμε και συμβάντα-ορόσημα αυτές τις μέρες, Σάββατο απόγευμα πάρτυ, Κυριακή πρωί Ερέτρια και δούλεψε. Το μόνο μειονέκτημα είναι οι αμφιβολίες μου για την αντοχή του (εεεε, άσε εμένα να βγάλω το αυτοκόλλητο, εσείς μπορείτε να κοιτάζετε, είναι εξίσου διασκεδαστικό).