14.3.11

Ποφκαρίστητος


(δεν ξέρω αν ακολουθώ την ενδεδειγμένη κυπριακή ορθογραφία, αλλά αυτή είναι η λέξη που χρησιμοποιεί ο τσυπραίος πατέρας μου για αυτόν που δεν ευχαριστιέται με τίποτα, τον ανικανοποίητο. Ποιος θα αποδειχτεί να είναι, άραγε?)

Το blog για τις επόμενες 15 μέρες θα προσπαθήσει να είναι συνεπές με καθημερινή παρουσία, είναι παραγγελιά του πατερ-φαμίλια που την έχει ξαπλάρει στο Τορόντο και θέλει να μαθαίνει ηλεκτρονικά τα νέα ημών.

Λοιπόν, η Κυριακή μας ήταν ως εξής:

Φτιάχνουμε το μωσαϊκό-ελέφαντα (ούτε η οικία των ψηφιδωτών να ήταν), πετάμε πετρούλες στη θάλασσα, πάμε δις στην παιδική χαρά, στέλνουμε τον Αργύρη στο αίσθημα για το απόγευμα και ρωτάμε το Ρίκο:

«Πέρασες ωραία σήμερα?»

«Όχι, γιατί αύριο δε θα πάμε στη θάλασσα, ούτε 2 φορές στην παιδική χαρά, θα πάω σχολείο κι εσύ δουλειά».

6 σχόλια:

Unknown είπε...

Μαριλένα, είμαι η Βιβή η... γειτόνισα από το noesi. 'Εχω χάσει το τηλέφωνό σου και σε λίγο .... θα με συλλάβουν γιατί κόβω βόλτες στη γειτονιά σου συχνά μήπως και σε πετύχω έξω. Ελπίζω εσύ που φαίνεσαι πιο.. συγκροτημένος άνθρωπος να έχεις ακόμα το δικό μου. Αν θέλεις πάρε να τα πούμε.

mamma είπε...

τι εννοείς "στέλνουμε τον Αργύρη στο αίσθημα";)

Ανώνυμος είπε...

Θεός !!!

athanasia είπε...

Μια χαρά ευχαριστιέται ο άνθρωπος, απλώς κατάλαβε αυτό το λυπητερό, ότι μας φάγανε τα καθήκοντα... :)

Lia είπε...

It's so good to have you back!
Φιλιά

Μαριλένα είπε...

Βιβή θα σε πάρω το απόγευμα (σήμερα Τρίτη):-).

Μάμμα μας, μεγαλώνουν τα αγόρια ημών κι έχουν συμπάθειες-κι εγώ συμπέθερους.

Θεός, ιντίντ :-).

Αθανασία, και δεν του έχω μιλήσει για το ΔΝΤ ακόμα.

Λία μπέιμπυ, την αγάπη μου!