(όχι απολύτως ακριβές, θρίαμβος δεν υπήρξε, αλλά είναι πιασάρικος τίτλος και αισιόδοξος).
Χρήσιμη και διαφωτιστική η συνάντηση με τον παιδιοψυχίατρο χτες. Πήραμε κατευθύνσεις για το παιδαγωγικό κομμάτι, για του χρόνου μένουμε στο νηπιαγωγείο-χαρά που θα πάρει η διευθύντρια!
Συζητήσαμε την πιθανότητα για φάρμακα σε 2 παρά χρόνια, όταν ξεκινήσει κανονικά σχολείο. Το ενδιαφέρον ήταν ότι μού εξήγησε πως τα φάρμακα συνήθως έχουν αποτέλεσμα στη ΔΕΠ-Υ και όχι πάντα στη ΔΑΔ. Συχνά στη ΔΑΔ η ελλειμματική προσοχή είναι αποτέλεσμα αδυναμιών (όποιος έχει άνω των 2 άγνωστων λέξεων αφενός είναι τυχερός, αφετέρου να βρει και αντιγράψει τους ορισμούς πεντάκις). Ως παράδειγμα χρησιμοποίησε την τρομερή συγκέντρωση που μπορεί να δείξει σε κάτι ένα παιδί με ΔΑΔ, εφόσον το ενδιαφέρει.
Ο μικρός εκμεταλλευτής, παρότι είχα ξεκαθαρίσει ότι το τρόπαιο αφορούσε «μπαλάκια που γελάνε από το σούπερ-μάρκετ» τεχνηέντως το γύρισε σε «μπαλάκια στον παιδότοπο».
-Βρε καλό μου, είναι κλειστοί οι παιδότοποι, τα παιδάκια είναι σχολείο, κι εσύ δεν πας σχολείο τα πρωινά?
-Όχι! Είναι ανοιχτοί οι παιδότοποι, δεν είναι κλειστοί! Θέλω μπαλάκια, σου λέω!
Σε μια έκρηξη μεγαλοθυμίας και προκειμένου να θέσουμε το δάχτυλο επί των τύπων των ήλων η ηρωική μανούλα έψαχνε πάρκινγκ μια ώρα. Βγαίνουμε, κολλάμε μούρες στο τζάμι, ουδείς, σπρώχνουμε την πόρτα, κλειστός, όλα αυτά πολύ παραστατικά, είπαμε και για «απογοήτευση» και «στενοχώρια». Μόλις τον καθίζω και του βάζω τη ζώνη, μου λέει «άλλος παιδότοπος, στο μικρό σχολείο» (μικρό σχολείο είναι το κέντρο το απογευματινό και από κάτω υπάρχει άλλος παιδότοπος).
Για χάρη της γενίκευση θα μπορούσα να πεταχτώ στο Χαλάνδρι, αλλά ομολογώ ότι δεν το έκανα. Άλλωστε «όλοι οι παιδότοποι είναι κλειστοί ισχύει μέχρι να εμφανιστεί έστω και ένας ανοιχτός παιδότοπος», που θα ΄λεγε κι ο Πόππερ αν τον είχαμε στο πίσω κάθισμα, κι ήταν ένα ρίσκο που δεν ήθελα να πάρω.