25.9.09

Πού πάνε οι μονές κάλτσες?



Τα συζήταγα χτες με μια πολύ καλή φίλη, πού είμεθα, τι κάνουμε όσον αφορά τα μαθησιακά:

Ανάγνωση: υπάρχει μια σχετική άνεση πλέον, δε διαβάζει αβίαστα-αβάδιστα, αλλά αρκετά υποφερτά. Η φράση πρέπει να είναι πλήρως κατανοητή για να εντυπωθεί με τη μία, αλλιώς χρειάζονται και 2 και 3 και 1013 αναγνώσεις για να αποδώσει τι διάβασε. Μεγάλη βοήθεια βρήκα σ’ αυτό το site. Διαμορφώνεις πλήθος ασκήσεων στα ελληνικά-χρειάζεται ενίοτε η (ερήμην του) ευγενική χορηγία του εργοδότη για τις φωτοτυπίες. Πχ, εδώ γράφω μια φράση, βάζω δίπλα 2 εικόνες, η μία σχετική η άλλη άσχετη κι εκείνος πρέπει να ζωγραφίσει εκείνη για την οποία διάβασε.

Γραφή: ο μηχανισμός έχει κατακτηθεί, αλλά τα γράμματα παραμένουν κράμα γραμμικής Α και βουστροφηδόν.

Και πάμε στο κλου του ποστ που περιμένει εναγωνίως η mamma, τις διαφορικές:

Κατέβασα τη σειρά αυτή, την εκτύπωσα 2-3 φορές και τη συμπλήρωσε μέχρι κάποιο σημείο (και κάνει εξάσκηση καθημερινά). Τώρα οι προσθαφαιρέσεις μέχρι το 20 γίνονται είτε αυθόρμητα είτε με αριθμητήριο. Διακρίνουσες, διώνυμα, ανάδελτα εξίσου τετριμμένα.

Τα ως άνω αποδεικνύουν το γνωστό, τα μαθησιακά μέχρι κάποιου σημείου ταχτοποιούνται, με τις εμμονές τι γίνεται? Η νέα μόδα επιτάσσει κάλτσες όπισθεν της βιβλιοθήκης. Mόλις τις βγάλει τις εκσφενδονίζει, το άλιεν 3 θα βγει μια μέρα από ΄κει.

24.9.09

Ερωτήσεις αλλά όχι απαντήσεις

Ο Ρίκος πάει 2 ώρες σχολείο το πρωί και εν συνεχεία ξεκινάνε τα μαθήματα. Το κερασάκι είμαι εγώ με τις φωτοτυπίες για να κατακτήσουμε τις ρημαδοδιαφορικές.

Ρίκος απορών: Γιατί έρχονται όλη την ώρα οι κυρίες? (οι δασκάλες, οι δασκάλες)

Εγώ: Για να κάνεις τα μαθήματά σου.

Ρίκος: Ναι, αλλά γιατί να κάνω τα μαθήματά μου?

Εγώ: Για να είσαι έξυπνος και καλός μαθητής.

Ρίκος: Ναι, αλλά γιατί, γιατί να είμαι καλός μαθητής?

Εγώ: Για να μεγαλώσεις (κάτι μπουρδούκλωσα πιο πολύ ευσεβείς πόθους παρά ρεαλιστικές απαντήσεις), ‘να ζήσεις μόνος σου, να βρεις δουλειά, να μας ξεπληρώσεις τις λογοθεραπείες κλπ’

Ρίκος, μη ελπίζοντας πλέον να βρει άκρη: ναι, αλλά γιατί, γιατί?

Στη φώτο δεν κάνει το Μπάγκσι, είναι μια άσκηση της εργοθεραπεύτριας. Κανονικά το χέρι θα έπρεπε να είναι τεντωμένο. Αλλά πώς να το κρατήσει τεντωμένο η μητέρα όταν είναι από την άλλη και φωτογραφίζει?


23.9.09

Πόσο κράτησα?




Εγώ: Ρε γμτ, μού λείπει το μπλογκ, πρέπει να βρω κάτι να κάνω, θα λαλήσω.

Δ: Δηλαδή?

Εγώ: Εεε, να το ξανανοίξω.

ΥΓ. Δεν είμαι σίγουρη για τη σειρά που συμβαίνουν (η αυτολύπηση και το χιούμορ) και μάλλον συχνά πυκνά εναλλάσσονται, αλλά ένας εξίσου σημαντικός τρόπος να τα βγάζεις πέρα είναι να τα μοιράζεσαι και να έχεις συμπαράσταση. Εντάξει, ίσως "συμφορές" να παραείναι δραματικό, αλλά πώς να κάνεις γέφυρα με τον Τσετίνη από κάτω?