24.12.09

Λονδίνο 1666? Λισαβόνα 1755?

(Ή η σφαγή των νηπίων και ένας νερώνειος εμπρησμός?)

Την τελευταία μέρα στο σχολείο ο Ρίκος είδε σινεμά-κάτι χριστουγεννιάτικο θα υπέθετε κανείς. Η περιγραφή:

Ρ: «Σήμερα στο σχολείο ήταν πολύ σκοτεινά»

Εγώ μιλημένη: «Ααα ήταν για να δείτε σινεμά. Τι είδατε?»

Ρ: «Ένα σκυλάκι!»

Ε: «Ναι, και τι έκανε?»

Ρ: «Πήρε φωτιά. Και κάηκαν όλα!»

Εγώ-σε πιο δραματικό τόνο μήπως και φιλοτιμηθεί κι αφήσει τα αλλούτερα: «Τι καήκαν δηλαδή? Πεθάνανε?»

Ρ: «Ναι, πεθάνανε όλοι».

Αύριο θα μάθω, δεν έχει νόημα να αποπειραθεί κανείς να μαντέψει.

23.12.09

Καλές γιορτές


Στην πρώτη απόπειρα τα γράμματα τα πήρε ο κατήφορος. Στη δεύτερη το «χρόνια πολλά» έμεινε με ένα λάμδα (και κάθε φορά που το έγραφε εκλιπαρούσε «να γράψω και ‘μεγάλος να γίνεις’?»). Στην τρίτη ο Θοδωρής έγινε Θοδορής.

Το θέμα είναι ότι οι ευχές ισχύουν, χρόνια πολλά, καλές γιορτές σε όλους από το γραμματικό μας κι εμάς.

22.12.09

Διάφορα νο. 872


Μιραντάκι, αυτό εννοούσες χαμό πίσω από τη ντουλάπα? Ο Ρίκος εκσφενδονίζει ό,τι μπορεί πίσω από τη βιβλιοθήκη. Κατά σειρά εμφανίσεως ένα έμπειρο μάτι θα διακρίνει: μπαλάκια, μανταλάκια, καραμέλες (μα πού τις βρήκε?), τη μόνη βούρτσα που με μεταμορφώνει από τρολ σε Αντζελίνα χωρίς την οποία κυκλοφορούσα έτσι όλη τη βδομάδα.

Όλο πάνω σε ωραία βιβλιαράκια σκοντάφτω εσχάτως: από την αναγνώστρια διάβασα το Εξαιρετικά Δυνατά κ Απίστευτα Κοντά, εν συνεχεία το καταπληκτικό αστυνομικό OUT και τώρα διαβάζω τον τελευταίο Lodge και περιμένει ο καινούριος Παμούκ. Η αποκάλυψη πάντως ήταν η Natsuo Kirino.

21.12.09

Η μετάλλαξη





Παλιά οι μπίλιες και οι καραμέλες σχημάτιζαν ένα σωρουδάκι. Τώρα, για να εκπληρωθεί και το αυτιστικορηθέν περί αγάπης για τη σειροθέτηση τοποθετούνται πλέον έτσι, στα πλαίσια του the mentos-μπίλιες-project. Ο Ρίκος το λέει «το φίδι».