20.6.08

Γιατί, Χαρούκι baby?

Όταν σε εγκαταλείπουν όλοι θα σε εγκαταλείψει κι ο Μουρακάμι.

Ας τα πάρουμε από την αρχή: Το κουρδιστό πουλί μού είχε φανεί αριστουργηματικό. Ακόμα κι εκείνα τα κλειστοφοβικά με το πηγάδι, αυτοί οι άνευ σκοπού κουλ ήρωες, ο ίδιος ο Μουρακάμι που μού φαινόταν πονηρό κι έξυπνο τυπάκι, μού θύμιζε πολύ και τον Κάρβερ και τον Ίρβινγκ-τους οποίους αμφότερους έχει μεταφράσει-όλα αυτά μου αρέσανε.

Πήρα και τα ψυχεδελικά Το κυνήγι του αγριοπρόβατου και το Σκληρή χώρα των θαυμάτων και το τέλος του κόσμου, με σαφώς καλύτερο το πρώτο. Το Blind willow, sleeping woman ήταν αρκετά συμπαθές, με πολλές ιστορίες του να υπάρχουν και το μεταφρασμένο Ο ελέφαντας εξαφανίζεται.

Μετά ήρθε το Νορβηγικό Δάσος που διαβαζόταν ευχάριστα, αλλά φαντάζομαι, είναι εμφανής η πτωτική τάση της μετοχής Χαρούκι.

Κι έρχεται το τελειωτικό χτύπημα που ακούει στο όνομα «Σπούτνικ αγαπημένη».

Χαρούκι, ποτέ μην ξαναγράψεις κάτι παρόμοιο με το «μερικές φορές είσαι το γλυκύτερο πλάσμα στον κόσμο. Σαν τα Χριστούγεννα, τις καλοκαιρινές διακοπές κι ένα ολοκαίνουριο αρκουδάκι όλα τυλιγμένα σε ένα πακέτο» ή για «τον πόθο που φουσκώνει μέσα στο παντελόνι», δεν βοηθάνε ούτε εσένα ούτε εμάς.

Άντε να πάρουμε τον καινούριο Μάρκαρη που κυκλοφορεί σήμερα μήπως επιστρέψει η χαρά, η αισιοδοξία κι η πίστη στον άνθρωπο στη στερημένη απολαύσεων ζωή ημών.

19.6.08

Αισθητηριακή αγωγή και τα αναπόφευκτα άσχετα


Δε θυμάμαι πότε συζητούσαμε με τον υπερβόρειο φίλο το θέμα της αισθητηριακής αγωγής, αλλά είναι μια καλή ευκαιρία να γράψω τις δικές μας εμπειρίες πριν τις ξεχάσω.

Ξεκινήσαμε το πρωτόκολλο Willbarger (εκείνα τα κόλπα με τα βουρτσίσματα τρις ημερησίως). Τα διαπιστωμένα αποτελέσματα ήταν οι παλάμες του Θόδωρου να γίνουν λιγότερο άτονες και να εμπεδώσει ορισμένα σημεία του σώματος-πλάτη, γόνατα κλπ. Το σταματήσαμε μια βδομάδα ακριβώς πριν η εργοθεραπεύτρια μας το σταματήσει επισήμως και τώρα επίκειται η αλλαγή βούρτσας.

Το τραμπολίνο ήταν μάλλον φιάσκο, ο Θόδωρος δεν ενδιαφέρθηκε σχεδόν καθόλου, αλλά οι μεγάλες μπάλες είναι πραγματικά σωτήριες. Ωραίος είναι κι ο καθρέφτης και οι ελαστικοί επίδεσμοι που τον δένουμε και προσπαθεί να ελευθερωθεί σε μια προσπάθεια μίμησης των κινήσεων ντυσίματος γδυσίματος.

Επίσης ενώ σε όλη την πολιτισμένη επικράτεια οι άνθρωποι (τείνουν να) χρησιμοποιούν σαπούνι σε υγρή μορφή εμείς επιστρέψαμε στην παλιά πλάκα Camay: η εργοθεραπεύτρια το συνέστησε προκειμένου να κουνάει λίγο τα δαχτυλάκια ο μικρός που ενίοτε τα ΄χει και κάθονται σαν ξερά. Ωραίο τιπ, σοβαρά τώρα.

ΥΓ1. Κατά τ' άλλα περνάω την περίοδο il gran rifiuto, δυσκολεύομαι να δουλέψω, να ταχτοποιήσω εκκρεμότητες, να το παίζω λαμπάδα αναμμένη στο Θόδωρο. Στη φωτο ενώ αιωρείται πάνω στη μπάλα σιγοψιθυρίζει: «στο καλό, πού είναι το φαϊ μου»

ΥΓ2. Διαβάζω και τη συγκινητική δήλωση του Αλογοσκούφη για τη σύζυγο ("Είναι απαράδεκτο μπλα μπλα της συζύγου μου, η οποία προσπαθεί να ζήσει τα παιδιά της μπλα μπλα") και σχεδόν αναλύομαι σε δάκρυα, αχ τελικά όλες οι μανούλες ίδιες είμαστε..


18.6.08

Εκτός προγράμματος

Ενώ σε διάφορα o Θόδωρος σημειώνει ασύλληπτες προόδους (ερωτήσεις, αυθόρμητος λόγος, παρέα με παιδάκια) είναι κ δυο τρία πραγματάκια, σφόδρα αυτιστικά δείγματα συμπεριφοράς, που γιγαντώνονται τον τελευταίο καιρό.

Τα καταραμένα τα κεριά έχουν γίνει σούπερ εμμονή, μπορεί να κάψουμε και τρία πακέτα την ημέρα και τα αναζητάμε σα δαιμονισμένοι στα σούπερ μάρκετ. Μέχρι και στις πωλήτριες απευθύνεται ο ίδιος προκειμένου να τα βρει και έγω κάνω τη μεταφράστρια.

Πολύ επαναλαμβανόμενος λόγος, ξυπναέι το πρωί με μια φράση που του έχει κολλήσει και τη συνεχίζει όλη μέρα.

Το άλλο εκνευριστικό είναι μια συμπεριφορά που έχει εξελιχθεί σε αυτοτραυματιστική. Η ονυχοφαγία ήταν πάντα έντονη, αλλά τώρα φτάνει σε σημείο να κάνει τα δάχτυλα να ματώνουν και να παρατηρεί τα ίχνη που αφήνουν. Ή πολύ χαμηλά όρια πόνου ή τον έχει αγχώσει πολύ η αλλαγή του προγράμματος, τα πρωινά στο σπίτι.

17.6.08

Τριήμερο



1η μέρα: μέχρι να ξεφύγεις από τα μικροάγχη, τις μινιταπεινώσεις, τις αγωνίες, τις διαμάχες, το τι έγινε και πώς («και γυρίζει και μου λέει ..., τι νομίζεις ότι ήθελε να πει?») της δουλειάς, έχει περάσει η 1η μέρα.

2η μέρα: έρχονται φίλοι για φαγητό. Μαζί και φίλος που οσονούπω παίρνει διαζύγιο. Έχω την αδιόρατη αίσθηση ότι τα υπόλοιπα ζευγάρια για ένα διάστημα θα είμαστε (ή θα δείχνουμε ότι είμαστε) λίγο πιο δεμένα. Μην ανησυχείς Α, the best is yet to come, που λέει κι ο Φρανκ.

3η μέρα επίσης καλή: στη μια καρέκλα κάθομαι στην άλλη είναι τα πόδια μου και διαβάζω. Είτε με μυρμήγκια, είτε φτύνοντας, είτε παίζοντας με το Λευτέρη (πλάτη στη φωτο) τα τέκνα απασχολούν εαυτούς.