19.12.08

Εργοθεραπευτικά











Το ψαλίδι δούλεψε, δηλαδή κατακτήθηκε η σχετική κίνηση, τώρα πρέπει να τον συγκρατήσουμε από το άσκοπο κόψιμο-άσκοπο κόψιμο, αυτό ακούγεται κάπως.



Εδώ είναι η απάντηση στην οικονομική κρίση. Ο Ρίκος πρέπει να τοποθετήσει κέρματα στον κουμπαρά με μια συγκεκριμένη κλίση του χεριού. O κουμπαράς είναι δώρο τράπεζας, οπότε επειδή δεν προβλέπεται να τον ανοίξουμε σύντομα, προπονούμαστε με λεπτά και δίλεπτα-αν συνεχιστεί η κρίση αυτός θα είναι το αποκούμπι μας τα επόμενα χρόνια.


18.12.08

Οικονομικά θέματα (ως εκ τούτου απαισιόδοξα)

Πάντα από το autismvox: δημοσκόπηση του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Easter Seals που παρέχει υπηρεσίες σε ανθρώπους με αυτισμό και λοιπές αναπτυξιακές αναπηρίες.

Όλη η μελέτη εδώ.

Οι δικές μου επισημάνσεις, δεν πρόκειται για την ανακάλυψη του τροχού, απλώς ένιωσα λίγο πιο μόνη διαβάζοντας τα (και μετά ξανά μελαγχόλησα καθότι θυμήθηκα ότι όλα αυτά γίνονται στην Αμερική).

Το 79% γονέων αυτιστικών παιδιών ανησυχούν υπερβολικά ή πολύ για την μελλοντική ανεξαρτησία των παιδιών τους, την ίδια στιγμή το αντίστοιχο ποσοστό γονέων φυσιολογικών παιδιών είναι 28%.

Οικονομικής φύσεως δεδομένα

Οι ανάγκες του παιδιού μου:

  • απορροφούν το σύνολο του εισοδήματός μου, 52% συμφωνούν οι γονείς αυτιστικών παιδιών, 13% το αντίστοιχο ποσοστό γονέων τυπικά αναπτυσσόμενων παιδιών.
  • προβλέπω ότι θα εξακολουθήσουν να απορροφούν τα μελλοντικά εισοδήματά μου, 50% γονέων αυτιστικών παιδιών συμφωνούν, οι γονείς τυπικών παιδιών συμφωνούν κατά 10%.
  • θα σημάνουν την οικονομική μου κατάρρευση όταν θα συνταξιοδοτηθώ, 54% γονέων αυτιστικών παιδιών συμφωνεί, 13% αντίστοιχα των γονιών φυσιολογικών παιδιών.

Η αξία τέτοιων ερευνών βρίσκεται-για μένα-στο εξής: σε κάνουν να σταματάς να σκέφτεσαι μόνο το τώρα (δούλευε, να βγαίνουν λεφτά να καλύπτονται τα μαθήματα) που κάπως ίσως βολεύεται, και σε αναγκάζουν να σκεφτείς το αύριο που όσο κι αν δουλεύεις τώρα αν δεν υπάρξει κρατική μέριμνα δεν μπορεί να καλυφθεί από μια οικογένεια. Και τι καταλληλότερο για κλείσιμο από το γνωστό επαναστατικό κάλεσμα, εμείς πότε θα οργανωθούμε?

17.12.08

Πρωινό ποστ-επιτέλους


Απόσπασμα από το (εξαιρετικά συμπαθές μέχρι στιγμής) Χωρίς να φοβάμαι τίποτα πια, ο Μπαρνς τσιτάρει Καμύ (που δεν έχω διαβάσει):

«..δεν είχε πει ο Καμύ ότι η σωστή απάντηση στην κενότητα της ζωής είναι να εφευρίσκεις κανόνες για το παιχνίδι?»

Πιστοί στη χριστουγεννιάτικη σύμβαση κουλουροεμπνεόμαστε και μπισκοτοδημιουργούμε.

16.12.08

Ώρα


Η ανάγκη για σαφείς απαντήσεις για το πότε θα γίνεται το κάθετι έχει γίνει επιτακτική. Χτες ο Ρίκος ξύπνησε τη νύχτα και μπόρεσε να ηρεμήσει χωρίς να ρωτάει «πότε θα πάμε σχολείο, πότε θα σηκωθούμε?» μόνο όταν του είπα όταν το 3 γίνει 7-το ψηφίο της ώρας στο ψηφιακό ξυπνητήρι. (φυσικά δεν κοιμήθηκε, απλώς σταμάτησε να ρωτάει).

Εκείνο το πολύ ωραίο ρολόι που είχα πάρει ξεκινάει τη διαδικασία της εκμάθησης ως εξής: πρώτα τοποθετείς/αντιστοιχίζεις τους μαγνητικούς αριθμούς στους αριθμούς του καντράν (με τρελαίνει αυτή η λέξη κα-ν-τράν). Μετά κρύβεις έναν αριθμό τοποθετώντας ένα μπλε μαγνητάκι πάνω του και τσεκάρεις ότι το παιδί έχει κατακτήσει την αλληλουχία. Εν συνεχεία το ίδιο κάνεις με τα λεπτά.

Εμείς είμαστε στο στάδιο που είμαστε οκ με το ψηφίο της ώρας, οπότε προσπαθούμε να κάνουμε πολλά πράγματα σε ώρα «ακριβώς», όσο παρανοϊκό κι αν ακούγεται αυτό-κι ακούγεται λίγο :-).

15.12.08

Ακόμα αμήχανα

Διάβασα αναλύσεις επί αναλύσεων για τα γεγονότα, Νέα, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, το κομματάκι που μού έμεινε, είναι από τη συνέντευξη του "Κάιν των Εξαρχείων" στα Νέα:

- Βγήκε πάντως πολύς κόσμος στους δρόμους.

- Το ίδιο λέγαμε και το ΄85 και το ΄80, ότι όλες αυτές οι χιλιάδες στον δρόμο ήταν μια ελπίδα. Ηττηθήκαμε, όμως, γιατί δεν υπήρχαν πολιτικοί χώροι ή κινήματα, που θα έπαιρναν αυτές τις φύτρες, θα τα «ζύμωναν» και θα τα έκαναν πολιτικά όντα. Αυτή η νεολαία λοιπόν, θα χαθεί, όπως χάθηκε και η προηγούμενη. Είναι ένας φαύλος κύκλος, καταλήψεις, συγκρούσεις, κλείσιμο στο Πολυτεχνείο και μετά επιστροφή στο σπίτι. Ιδιώτευση.

Μιλώντας για ιδιώτευση και μικρές κατακτήσεις (που έλεγε η Αθανασία): στο βιντέακι ο Ρίκος με τη συστολή του πρωτάρη απαγγέλει το ποιηματάκι που πρέπει να μάθει για τη σχολική γιορτή.