Πέγκυ (η ειδική παιδαγωγός) και Ρίκος (ο Ρίκος) ξεπερνάνε σιγά σιγά τα 4 βασικά συναισθήματα και περνάνε σε πιο εκλεπτυσμένα πράγματα όπως «βαριέμαι», «κουράστηκα», «χόρτασα», «μού αρέσει», «δεν το γουστάρω μία».
Ειδικά στο «μ’ αρέσει-δε μ’ αρέσει» το φτωχό παιδί βγάζει έναν τόσο σπλαχνικό και συμπονετικό εαυτό!
Ρ: στο σχολείο έφτυσα το Μιχαήλ
Κάποια φωνή της λογικής, δεν θυμάμαι ποια: Γιατί παιδί μου?
Ρ: γιατί μου αρέσει να τον φτύνω
Αντίλογος: Μα τότε να σε φτύνει κι εκείνος!
Ρ: όχι, δε θα με φτύνει, γιατί δε μού αρέσει, να σε φτύσω κι εσένα?
Φωνή: αν με φτύσεις θα το πω στη μαμά και το μπαμπά.
Ρ: όχι, δεν θα το πεις γιατί δε μου αρέσει να το πεις.(αυλαία)