17.10.08

38 βαθμοί Κελσίου, η διαφορά του πλυμένου από το πραγματικά καθαρό!


















(ή πώς ο πυρετός εξαφανίζει διάσπαση, στερεοτυπίες, εμμονές)

Λίγα δέκατα κι ο Ρίκος έρχεται με συλλεκτικό χαρτάκι κανόνες από το σχολείο με διθυραμβικές παρατηρήσεις. «έκατσε ήσυχα, έλυσε τις διαφορικές του, πέρασε μια γριούλα απέναντι» κλπ θριαμβευτικά.

Το απόγευμα κανονικό κρυφτό με τον Αργύρη, στην πρώτη φυλάει μετρώντας και μετά με τη σειρά του κρύβεται-εντάξει στο θέμα «κρύβομαι» είναι φανερό ότι πάσχει ακόμα.

Αντίθετα εμένα ένα 37.3 με έχει ρίξει στο πάτωμα.

16.10.08

Λόγια σταράτα

Η δασκάλα του προσπαθεί να τον μάθει να εκφράζει λεκτικά τι είναι αυτό που τον οδηγεί σε ξέσπασμα θυμού. Κουράζεται, βαριέται, δεν τα καταφέρνει και είτε τη χτυπάει, είτε ξαπλώνει στο πάτωμα είτε την αγνοεί.

Μαντεψιές:

Πέγκυ: «Πες μου τι δε θέλεις, πες μου, Πέγκυ βαρέθηκα, δε θέλω άλλο μάθημα»

Ρίκος: ...

Πέγκυ: «Πες μου τι δε θέλεις, πες μου, Πέγκυ δε θέλω άλλο το παιχνίδι»

Ρίκος:...

Πέγκυ: «Πες μου τι δε θέλεις?»

Ρίκος: «Δε θέλω να σου πω τι δε θέλω».

Update, απάντηση στη Σπυριδούλα: Σπυριδούλα, προς αποφυγή παρεξηγήσεων η Πέγκυ (Πέγκυ rulz μια και το ΄φερε η κουβέντα) τα κάνει όλα αυτά που πολύ ωραία γράφεις. Απλώς εμένα μού φάνηκε αστείο που ο μικρός είχε μπαφιάσει και το μόνο που ήθελε από κάποια στιγμή και μετά ήταν να κόψει τις γέφυρες της επικοινωνίας. Σ' ευχαριστώ για το πολύ αναλυτικό και χρήσιμο σχόλιο!

15.10.08

Αυτοβελτίωση, αυτοπραγμάτωση, αρρωγή και ευδοκίμηση


Πρέπει να ήταν η εποχή που θα τα μάθαινα όλα στο Θόδωρο, μόνη μου και άμεσα. Τότε λοιπόν κάθε εβδομάδα ο ταχυδρόμος έφερνε πακετάκια απο την Εσπερία, είτε βιβλία είτε μικροπραγματάκια. (Η αλήθεια είναι ότι συνεχίζω αλλά με πιο λελογισμένες αγορές).

Το βιβλίο που είχα πάρει την εποχή που θα του μάθαινα τα συναισθήματα ήταν το Teaching children with autism to mind read. Σύμφωνα με το βιβλίο, πρώτο βήμα για την αναγνώριση των 4 βασικών συναισθημάτων (χαρά, λύπη, θυμός και φόβος) είναι η αναγνώριση από φωτογραφίες, μετά από σκίτσα και εν συνεχεία ο συσχετισμός τους με καταστάσεις. Τότε ο Ρίκος δεν είχε δείξει φοβερό ενθουσιασμό.

Χτες γύρισε από το σχολείο με τις 4 φατσούλες-σκίτσα του βιβλίου κομμένες και μού τις έδειχνε ενθουσιασμένος. Τις συζητήσαμε και του έδειξα το βιβλίο. Τις κρατάει και τις συγκρίνει, ζητάει να τις βγάλουμε από το βιβλίο, να μην τα πολυλογούμε έχει πάρει την υπόθεση mind reading δυναμικά στα χέρια του.

14.10.08

Κι οι αναπόφευκτες συγκρίσεις

(συνέχεια του προηγούμενου)

Μια ιστοριούλα της Isabelle, οικειότητα δεν είναι μόνο το σεξ.

Σε ένα ίδρυμα αντιμετωπίζουν το εξής πρόβλημα συμπεριφοράς με τους τροφίμους: αφ’ ής στιγμής ξεφύγουν από την επιτήρηση επιδίδονται σε σεξουαλικές πράξεις, στην τουαλέτα, στην ύπαιθρο και δε συμμαζεύεται. Το ίδρυμα καλεί την Dorothy Griffith (αν ενθυμούμαι καλώς) να δώσει λύση.

Εκείνη επί ένα εξάμηνο περνάει τους πάντες από σεξουαλική εκπαίδευση. Παράλληλα χτίζει ένα μικρό σπίτι με καθιστικό, κουζίνα, μπάνιο, κρεβατοκάμαρα και καλεί τους τρόφιμους να δηλώσουν σε λίστα αν θέλουν να περάσουν χρόνο στο σπιτάκι και με ποιον. Ο μόνος όρος είναι να πουν μετά πώς πέρασαν το χρόνο τους.

Εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι μόνο το 5% όσων πήγαν στο σπιτάκι έκαναν σεξ, οι υπόλοιποι μαγείρεψαν, είδαν τηλεόραση, κάθονταν μαζί, ξέφυγαν από την επιτήρηση σε μια επίφαση κανονικής συντροφικής ζωής. Είχαν ανάγκη την οικειότητα και τη συνύπαρξη μακριά από τους κανόνες του ιδρύματος για λίγο. Τέλος ιστορίας.

Κλείνοντας, η όποια σύγκριση μεταξύ Ελλάδας και Δανίας, Ολλανδίας, Καναδά και Αυστραλίας που μας μετέφεραν οι ομιλητές ήταν απογοητευτική: εκεί έχουν θεσπιστεί πλαίσια για τη σεξουαλικότητα των αυτιστικών ατόμων, εδώ φέτος έγινε υποχρεωτικό το σχολείο για τα άτομα με αναπηρίες.

Αγαπημένη φίλη πήγαινε το αυτιστικό παιδί της σε σχολείο για παιδιά με νοητική στέρηση 20 χρόνια πριν, σε παρόμοιο ειδικό σχολείο πηγαίνει ο Ρίκος τώρα. Όλος αυτός ο θυμός των γονιών πότε θα μετουσιωθεί σε κάτι ουσιαστικό δεν ξέρω.

13.10.08

Της ειδικής απεσταλμένης μας, Μαριλένας Κ. (καφκικό!)

Επειδή είμαι άνθρωπος που για να εμπεδώσω το οτιδήποτε θέλω 5-7 απλά bulletίνια, ιδού η ανταπόκρισή μου από το σεμινάριο «Αυτισμός και Σεξουαλικότητα» που διοργάνωσε η ΕΕΠΑΑ το σαββατοκύριακο που πέρασε.

Επιστημονική σύμβουλος ήταν η Δρ. Παπαγεωργίου και εισηγητές οι Demetrious Haracopos και Isabelle Henault.

Τα bullets που λέγαμε:

  • Τα άτομα με αυτισμό έχουν σεξουαλικές επιθυμίες όπως όλοι μας (αυτό παρότι ακούγεται αυτονόητο, επειδή είναι πρόβλημα για δυνατούς λύτες πολλοί προτιμούν να το παραγνωρίζουν).
  • Αν υπάρχουν σημάδια σεξουαλικής επιθυμίας το περιβάλλον οφείλει να ασχοληθεί με την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Σε περίπτωση που το σεξουαλικό ένστικτο δεν έχει αφυπνιστεί δεν συνίσταται η παρέμβαση.
  • Ως σεξουαλική εκπαίδευση ορίζεται στα group homes-στα οποία αναφερόταν ο Δρ. Χαροκόπος-είτε ως το να μάθει το αυτιστικό άτομο να αυτοϊκανοποιείται είτε δυο τρόφιμοι που το επιθυμούν να βοηθηθούν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να γίνει αυτή η εκπαίδευση είναι η αποδοχή του πλάνου που θα έχουν καταρτίσει οι ειδικοί από όλους τους ενδιαφερόμενους (αυτιστικό άτομο, γονείς κλπ) και η ηλικία του (άνω των 15).
  • Την εκπαίδευση μπορούν να την κάνουν ψυχολόγοι, σεξολόγοι, θεραπευτές, ο γονιός. Ο τελευταίος (κατάλαβα ότι) αποτελεί λύση ανάγκης. H πρακτική είναι να χρησιμοποιούνται εικόνες, φιλμ, ομοιώματα γεννητικών οργάνων και (εφόσον υπάρχει συναίνεση) υποβοήθηση.
  • Ανεπιθύμητες σεξουαλικές συμπεριφορές (όπως ξεγύμνωμα σε δημόσιους χώρους και αυνανισμός, άγγιγμα αγνώστων ή παιδιών κλπ) αντιμετωπίζονται όπως τα προβλήματα ανεπιθύμητης συμπεριφοράς: διδάσκοντας το σωστό (με εικόνες πχ), διακόπτοντας (όχι λεκτικά) την ανεπιθύμητη συμπεριφορά και ξαναδιδάσκοντας μέχρις εμπεδώσεως.

Υπόψιν, όλα τα παραπάνω είναι όπως τα αντιλήφθηκε μια μανούλα που παρακολούθησε το σεμινάριο. Ακόμα πιο υποκειμενικές εντυπώσεις αύριο όπως και συσχετισμοί Ελλάδας και άλλων (όχι υπέρ μας, όχι υπέρ μας, αυτό μπορώ να το αποκαλύψω).