29.1.10

Ειδικών σχολείων υπεράσπιση

Αυτός είναι ο κανόνας που έφτιαξε η Π, η ειδική παιδαγωγός του σχολείου για το Ρίκο που τρώει τα νύχια του-το έχει μειώσει κάπως.

Στο πούλμαν ένας συμμαθητής του, ο Κώστας, είχε τελευταία υπερβολικό άγχος και ξέσπαγε σε κρίσεις κατά τη διαδρομή. Η Π. σκέφτηκε η συνοδός να του δίνει κάθε μέρα ένα χαρτί με τη σειρά των ονομάτων των παιδιών που θα σταματήσουν να πάρουν μέχρι να φτάσουν στο σχολείο. Ήμουν στο πούλμαν μαζί τους, ευσυνείδητα ο Κώστας τσέκαρε ποιος έμπαινε κι έσβηνε ήρεμος το όνομα όποιου επιβιβαζόταν.

Τα ειδικά σχολεία ο λόγος (και δεν είναι καθόλου ασήμαντος λόγος) που τα αντιμετωπίζουμε σαν το διάολο είναι η απαξίωσή τους από την πολιτεία, όχι η χρησιμότητα τους. Λέω εγώ τώρα.

27.1.10

Κάντο όπως ο Γιωργάκης

Τουτέστιν με δημόσια διαβούλευση, ακούω προτάσεις-πληροφορίες.

Είδα σήμερα την ψυχολόγο του σχολείου και μού πρότειναν τα εξής (που μού καλοακούστηκαν).

Να μάθω για τα ειδικά σχολεία της περιοχής που θα είμαστε από του χρόνου (ειδικό Ραφήνας-Παμμακάριστος), πάω από εκεί κι αν μου κάνουν τους δύσκολους αναλαμβάνει το δικό μας ειδικό να μου εξασφαλίσει ραντεβού (λένε).

Το πιο ομαλό που βλέπουν εκείνοι είναι να παραμείνει ο Ρίκος σε ειδικό και ορισμένες μέρες την εβδομάδα να παρακολουθεί κανονικό με παράλληλη στήριξη-γίνεται αυτό?

Παράλληλα περιμένω την πρόταση της ΕΘΜΑ όπου έκανε ο μικρός το wisc.

Το πρότζεκτ όλο και πιο ρόκετ σάιενς γίνεται.

26.1.10

Φάση πρώτη: τηλεφωνήματα

Όπως πάντα, κάθε φορά που χρειάζομαι δημόσια υπηρεσία (τομέας εκπαίδευση) προετοιμάζομαι ψυχολογικά αρχίζοντας με τηλεφωνήματα. Τα τηλεφωνήματα θα ατσαλώσουν το ηθικό μου, θα μού θυμίσουν ότι δεν έχω να κάνω με κανονικούς ανθρώπους κι ότι καμιά πλευρά δεν παίρνει αιχμαλώτους-πώς βάφει ο Ράμπο με λάσπη τα μάγουλα του, κάτι τέτοιο.

Τηλεφώνημα για να ρωτήσω ποια είναι η διαδικασία για να πάει ένα παιδί από ειδικό σε γενικό και ποιοι εμπλέκονται. Μου έχουν τύχει τα εξής:

Το τηλέφωνο στάνταρ θα το σηκώσει κάποιος που είτε έχει 20’ διορισμένος είτε 20 χρόνια το μόνο που έχει εμπεδώσει μέχρι στιγμής όσον αφορά τη δουλειά του είναι η διαδρομή τουαλέτα-κυλικείο και τούμπαλιν. Μάταιο.

Ο υπάλληλος είναι οπαδός του πάω αργά γιατί βιάζομαι, σπεύδειν βραδέως, τι ρωτάτε από τώρα για τότε, του slow food και του Αλλάχ ακμπάρ. Εξίσου μάταιη η απόπειρα.

Είμαι ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να έχει ένα αίτημα που εκατομμύρια συνέλληνες ουδέποτε αναρωτήθηκαν σχετικά στο παρελθόν. Είναι λογικό να μην υπάρχει know how.

Κάποια στιγμή προβάλλει η μυθική έννοια του σχολικού συμβούλου, το yeti πιο πραγματικό (και εξυπηρετικό έχω λόγους να υποθέσω) είναι. Στο τηλέφωνο θα σου πουν ότι ο σύμβουλος είναι στο γραφείο κάθε δεύτερη Πέμπτη, 11.58-12.03, αν δεν έχει βγει να πάει σε σχολείο, αν δεν είναι η πρώτη μέρα των εκπτώσεων και αν δεν του έχει τύχει κάτι εξαιρετικά επείγον-η συνωμοτική φωνή υπαινίσσεται μέχρι και υπουργοποίηση.

Επόμενο στάδιο: πλησιάζω το θηρίο στη φωλιά του.


25.1.10

Αμερσούδα (η θειά μου η)

Η νέα μόδα επιβάλλει γδύσιμο του Ρίκου από τη μέση και κάτω σε κάθε επίσκεψη στην τουαλέτα. Εκνευριστικό μεν, εξυπηρετεί βέβαια διότι μετά πρέπει να τα ξαναβάλει μόνος του οπότε κάνει πρακτική στο ντύσιμο.

Εγώ: Γιατί γδύνεσαι παιδί μου? Μόνο να τα κατεβάζεις τα ρούχα δεν είπαμε?

Ρίκος: Πρέπει να τα βγάζω τελειώς, γιατί αν δεν τα βγάλω τελείως θα λερωθούν τα βρακιά (sic) και θ’ αλλάζω βρακιά (sic).