25.7.08

Για το time out

Μετά τις τιμωρίες το βιβλίο αποκαθηλώνει (ή επαναπροσδιορίζει) και το time out.

Γιατί είναι αμφιλεγόμενο το time out:

  1. τις περισσότερες φορές το παιδί επιδιώκει το time out προκειμένου να ξεφύγει από μια δραστηριότητα που του είναι δυσάρεστη, πχ. έρευνα έδειξε ότι το 40% των αυτοτραυματιστικών συμπεριφορών συμβαίνει προκειμένου αυτός που την εκδηλώνει να αποφύγει κάτι.
  2. το σωστό και αποδοτικό time out σημαίνει χρήση πόρων, ανθρώπων και χρόνου. Υποτίθεται ότι ορθή χρήση του time out σημαίνει ένας άνθρωπος αποσύρεται μαζί με το παιδί, οπότε μερικά παιδιά προκαλούν το time out επιδιώκοντας την προσοχή.

Από αλλού αντιγράφω/συνοψίζω/μεταφράζω: «με το time out σταματάει άμεσα η συμπεριφορά αλλά όχι μακροπρόθεσμα, καθώς το παιδί με το time out δε μαθαίνει εναλλακτική συμπεριφορά. [..] Το timeout πρέπει να εφαρμόζεται αμέσως μετά την εμφάνιση της ανεπιθύμητης συμπεριφοράς προκειμένου να συνδέεται μ’ αυτήν, να είναι σύντομο και να μην συνοδεύεται από ξεσπάσματα θυμού».

24.7.08

VΒΑ εγχειριδίου το ανάγνωσμα

(συνεχίζοντας την απόκτηση γνώσης και μεταφέροντάς τη σαν πρωινές δροσοσταλίδες στο διψασμένο για μάθηση κοινό)

Ζουμερή περίληψη του γιατί οι τιμωρίες δεν πολυδουλεύουν:

  1. τιμωρώντας το παιδί δεν μαθαίνεις πού οφείλεται η συμπεριφορά του, οπότε είναι εξαιρετκά πιθανό ότι θα βρει άλλο τρόπο να πετύχει το σκοπό του και η νέα συμπεριφορά μπορεί να είναι εξίσου ανεπιθύμητη.
  2. αν δεν κατανοήσουμε τι προσπαθεί να πετύχει το παιδί υιοθετώντας την προβληματική συμπεριφορά, μπορεί τιμωρώντας το να την επιβραβεύουμε-πχ αν το παιδί κάνει φασαρία στην τάξη, βγάζοντάς το έξω εκείνο έχει πετύχει να μη συμμετέχει στο μάθημα.
  3. τέλος έχει αποδειχτεί από έρευνες ότι τον τύπο και το βαθμό της τιμωρίας τα παιδιά τον συνηθίζουν, με αποτέλεσμα να χρειάζεται να κλιμακώνει κάθε φορά ο γονιός/δάσκαλος την τιμωρία για να είναι αποτελεσματική. Δλδ στην αρχή θα μιλήσω αυστηρά και θα μ΄ακούσει ο Ρίκος, μετά πρέπει να φωνάξω και στο τέλος να ουρλιάξω για να σηκώσει το φρύδι.

Έπεται συνέχεια, φοβάμαι..

23.7.08

Dizzy, που λέμε και στο χωριό μου



Οι φανατικοί του μπλογκ θα θυμούνται ότι προ καιρού διάβαζα περί VBA. Λοιπόν, οι περισσότερες συμπεριφορές (φτυσίματα, ονυχοφαγία) του Ρίκου-εικάζω ότι-έχουν ως κίνητρο αισθητηριακής φύσεως θέματα κι η πρόταση είναι «δώστε αισθητηριακά ερεθίσματα».

Οπότε χτες πηγαίνοντας για έπιπλα (αγορές που βαριέμαι αφάνταστα) τσίμπησα και την εικονιζόμενη σβούρα. Η οποία έχει την πλάκα της όταν βάζω το μικρό και κάθεται και τον γυρίζω, αλλά ακόμα δεν έχω βρει τρόπο να τον κάνω να γυρίζει όρθιος χωρίς είτε να κινδυνεύει να εκτοξευθεί ακολουθώντας τη φυγόκεντρο ή να τρέχω εγώ γύρω γύρω με την ίδια γωνιακή ταχύτητα-άλα.

Λίγο ασυνάρτητα όλα αυτά, ας όψεται η ζέστη.

22.7.08

BBC αρθρίδιο

Ωραίο αρθράκι από το BBC, έρευνα που αποδεικνύει ότι το ανοσοποιητικό σύστημα των ανθρώπων που φροντίζουν καθημερινά παιδιά με αναπτυξιακές δυσκολίες ή σύνδρομο Down εξασθενεί λόγω του άγχους που βιώνουν.

Είναι η πρώτη φορά που μια τέτοια έρευνα αφορά ομάδα νέων ανθρώπων που παρέχουν συνεχή φροντίδα σε παιδιά (round the clock care, λέει), ενώ παλιότερες παρόμοιες έρευνες είχαν ασχοληθεί με ανθρώπους μεγάλης ηλικίας που φροντίζουν τους συζύγους τους.

Κι επειδή η έρευνα έγινε στην Αγγλία και καταλήγει ότι οι γονείς χρειάζονται βοήθεια και εκπαίδευση σίγουρα κάτι καλό θα βγει για τους άγγλους ομολόγους ημών.

21.7.08

Σαββατοκύριακου ανάμικτα


Ε ναι, εγώ είμαι η αναγνώστρια. Τις σελίδες του Νίκου Σαραντάκου τις διάβαζα ανέκαθεν και τώρα απέκτησα και τη δική μου χάντρα στο κομπολόι. Φυσικά και το μαργαριτάρι αφορά τον αυτισμό.

Στο πρόγραμμα Ερέτρια-μπάνιο και λοιπά, μπήκε και η στάση για «τούρτα». Ο Ρίκος μπαίνει στο ζαχαροπλαστείο, διαλέγει την πάστα του. Στην αρχή όταν του ζητούσαμε να διαλέξει ζητούσε «μια μεγάλη» δείχνοντας τις τούρτες πάνω από τις πάστες, αλλά πλέον συμβιβάστηκε.

Διάβασα: άρθρο Νέων σχετικό με την Αναγέννηση, την πολύ καλή Πύρινη Άμαξα που είχε προτείνει η Καθημερινή, τέλειωσα τον συμπαθέστατο Γιάλομ και χαζεύω με την Πανδημία..