Πάμε το πρωί στο Παίδων να κάνουμε την πρώτη δόση του εμβολίου. Τι να λέμε, ο μικρός λέει συνεχώς «δε νιώθω καλά, φοβάμαι λίγο, δώσε μου καλύτερα τις μπίλιες και μετά το εμβόλιο» κλπ κλπ.
Μπαίνουμε μέσα κι αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις, όπου ο Ρίκος κάνει τον φουλ φυσιολογικό και συνεννοείται άπταιστα με τις νοσοκόμες για να τις καλοπιάσει.
Νοσοκόμα: «Είσαι έτοιμος?»
Ρίκος: «Ε λίγο έτοιμος, κάτσε γράψε τα χαρτιά σου και μετά το εμβόλιο».
Μετά το εμβόλιο, είναι και το συσσωρευμένο άγχος, είναι και ο πόνος του τσιμπήματος, ο Ρίκος αρχίζει να πετάει κατά ριπάς ξανά και ξανά τις ίδιες ατάκες του Μπομπ «η Πιτσίνα κι ο Φοβέρας» επί πενήντα φορές. Οι νοσοκόμες κοιτάζονται ανήσυχα και μας κοιτάζουν, κι έχει πλάκα όταν τις καθησυχάζουμε «μην ανησυχείτε και πριν το εμβόλιο έτσι ήταν».