9.1.09

Ανάγνωση-γραφή

Τώρα που ξανάρχισαν τα σχολεία και ριχτήκαμε εκ νέου στο κυνήγι της γνώσης, της προόδου (και του δόλιου διπλανού, Κωστάκη), ο Ρίκος αντέγραψε χτες στο τετράδιο τις δυο πρώτες ολόκληρες λεξούλες: παπί και έλα.

Διαβάζει και γράφει τις συλλαβές των τ, π, κ, λ και ν. Τα γράμματα βέβαια σπανίως είναι πάνω στη γραμμή ή εξαιρετικά ευανάγνωστα, κι επίσης ορισμένες φορές βραχυκυκλώνει με το ω και το ε-και φυσικά είναι πάντα μα πάντα αρκετά διασπασμένη η προσοχή του και πρέπει να τον επαναφέρω- αλλά εν γένει δίνει την αίσθηση ότι η εξάσκηση πιάνει τόπο.

Παλιότερα, ψάχνοντας να βρω ποιος είναι ο πιο εύληπτος τρόπος να μάθει κάποιος ανάγνωση (νομίζω ότι το είχα διαβάσει και στο Δαραή για τα παιδιά με σύνδρομο Ντάουν) είχα καταλήξει στη μέθοδο της φωτογραφικής αποτύπωσης των ολόκληρων λέξεων. Κάτι παρόμοιο μού έχει εξηγήσει η φίλη μου η Έμμα ότι ακολουθεί επιτυχώς κι εκείνη.

Το ερώτημα είναι, τα δικά σας παιδιά με ποιο τρόπο αναγνωρίζουν λέξεις/διαβάζουν, τι έχετε δει να δουλεύει?

8.1.09

Σχολείο (κάθε κατεργάρης κλπ χαιρέκακα)

Όσο βελτιώνεται ο Ρίκος στις διακοπές, άλλο τόσο φουντώνουν και ορισμένα σφόδρα αυτιστικά του. Ευτυχώς αρχίζει το σχολείο κι ελπίζω με την κούραση και τη ρουτίνα να μειωθούν δυο πράγματα:

  • ο ύπνος στο διπλό κρεβάτι, η μεταφορά στο δικό του και εν συνεχεία κάθε τέταρτο της ώρας ο Ρίκος που νυχοπατάει στη διαδρομή κρεβάτι του-διπλό κρεβάτι και ρωτάει με σιγανή φωνή: «πότε θα ξαναέρθω στο διπλό?»-κάπου στις 5 το πρωί σπάω και αλλάζω κρεβάτι.
  • όποτε κάποιος μπει για ντους, ο Ρίκος είτε θα είναι κρεμασμένος στη μπανιέρα να βλέπει τους στροβίλους του νερού είτε θα ωρύεται έξω από την πόρτα του μπάνιου να του ανοίξουμε. Εκεί δε επιστρατεύει τα πάντα προκειμένου να μπει, πρέπει οπωσδήποτε να κάνει τσίσα, θέλει κακά του, να διορθώσει το μακιγιάζ και άλλα ευφάνταστα.

7.1.09

Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά








Ξεκινάμε παραδοσιακά, χιόνια-και ουχί πιόνια και ποδοσφαιράκι (στο οποίο αρχικά ο Ρίκος απλώς προσπαθούσε να εμβολίσει από απέναντι το στομάχι του Αργύρη).

Εγώ διαβάζω εκατομμύρια αστυνομικά (ανακαλύπτω η αδαής τη Ρουθ Ρέντελ, έναν Ιάπωνα και το Εκ προμελέτης).

Εν συνεχεία μας παρασέρνει η τεχνολογία, ο Ρίκος συνειδητοποιεί δειλά δειλά τι στην ευχή κάνει το ποντίκι κι ενθουσιάζεται. Εγώ διαβάζω το πρώτο μέρος του Ζοφερού Οίκου και το δεύτερο βιβλίο του Τουσέτ (που με αφήνει με ανάμικτα συναισθήματα, αλλά φυσικά μού αρέσει).

Κι έρχεται-με δυο χρόνια καθυστέρηση-στο σπιτικό μας το απαύγασμα της τεχνολογίας (wiiii). Στη φώτο ο Αργύρης παίζει μπόουλινγκ κι ο Ρίκος κάνει κερκίδα.

Δεδομένου ότι σήμερα ξύπνησα 6 το πρωί για λίγο μποξ και ελάχιστο τένις πριν τη δουλειά, Κύριος οίδε πότε θα ξαναπιάσω την Έστερ Σάμερσον. Καλή Χρονιά!