Από την Κριστίνα βρίσκω τη συνέντευξη της Emma Noble -είναι μαμά ενός 7χρονου αυτιστικού παιδιού, μοντέλο, ηθοποιός και πρώην νύφη του Μέητζορ.
Ο μικρός (Χάρυ) στα 2 ½ του χρόνια άρχισε να χάνει το λόγο του και να υιοθετεί στερεοτυπικές συμπεριφορές. Το λέει κι η ίδια, είναι σύνηθες νομίζω, πόσο τραυματικό είναι για τους γονείς ένα παιδί να αποτραβιέται και να χάνει την επικοινωνία που μέχρι πρότινος κατείχε. Σήμερα στα 7 του ο Χάρυ έχει επανακτήσει την ομιλία και κάνει σημαντικές προόδους.
Ωραία τα λέει η Emma: εξηγεί πόσο απελπισμένη ένιωθε στην αρχή, περιγράφει ένα περιστατικό από αυτά που έχουμε ζήσει όλοι (μάζεψε το κακομαθημένο σου). Εξηγεί ότι μιλάει δημοσίως προκειμένου να βοηθηθούν οι λιγότερο προνομιούχοι, αλλά και να συνειδητοποιήσει ο κόσμος ότι ο αυτισμός δεν είναι διαταραχή της παιδικής ηλικίας και μόνο.
Για την εποχή της διάγνωσης περιγράφει: «Ήθελα πραγματικά να μάθω το γιατί. Ήμουν θυμωμένη και αναστατωμένη. Ήταν μια μορφή πένθους, απώλειας. Αλλά αυτό το συναίσθημα φθίνει-η ακατανίκητη ανάγκη να βρεις κάτι να κατηγορήσειςι-κι αυτό που παίρνει τη θέση του είναι η καθημερινότητα. Έχουμε προχωρήσει πολύ και μπορώ ειλικρινά να πω ότι έπαψα να νιώθω πένθος. Ο χρόνος βοηθάει. Πρέπει να είμαι αισιόδοξη και μπορώ να είμαι χάρις στο Χάρυ».
Λέει πόσο χαρούμενη είναι που ο γιος της της λέει πάλι «σ’ αγαπώ» και συμπληρώνει αστεία ότι είναι η φάση που το λέει στους πάντες.
ΥΓ. Είναι το τρίτο τηλεφώνημα από χτες που μού κάνει ο προϊστάμενός μου, αρχίζοντας την κουβέντα με το δυσοίωνο: «Τι λέει το πρόγραμμα?». Μας πιάσανε?