20.3.09

How I stopped worrying and learned to love the 67%

Κάθομαι και διαβάζω στην Ερέτρια όταν περνάει από μπροστά μου η Αρετή, ένα κοριτσάκι γύρω στα 4 μαζί με μια 11χρονη την Άννα. Η Αρετή-την οποία συμπαθώ σφόδρα γιατί είναι πανέξυπνη κι όσο πρέπει τσαχπίνα-με καρφώνει όπως ο βόας το θύμα του όση ώρα περνάει από μπροστά μου και λέει στη μεγάλη:

«Θα σου πω ένα μυστικό, οι γονείς του Αργύρη δε σε συμπαθούν, γιατί δε φέρεσαι καλά στον αδερφό του».

Κάτι τέτοιες στιγμές διαπιστώνω πόσο πολύ απέχει ο Ρίκος από τα άλλα παιδιά-διότι όλο τον υπόλοιπο καιρό τον βλέπω τουλάχιστον φυσιολογικό.

Με το σχολείο εκδρομή στο θέατρο

Η συνοδός: ο Θοδωρής ήταν πολύ ήσυχος

Η εξήγηση:

Δ: Θοδωρή, πώς πέρασες στο θέατρο?

Ρίκος: κοιμήθηκα

Κουιζ-teaser: με τη φίλη μου την Έμμα συναντήσαμε χτες την πιο διάσημη blogger στην αυτιστικόσφαιρα, μαντέψατε!

18.3.09

Κόμικ-εμμονές-διακοπές όλα ανάκατα

Μέσα σ’ όλα τα μυστήρια που διαβάζω τελευταία ήταν και το αυτοβιογραφικό κόμικ «Το θανατάδικο» απ’ όπου και τα σκαναρισμένα σκιτσάκια.

Δείχνουν μια οικογένεια με κάθε μέλος της απορροφημένο στις δικές του δραστηριότητες.

Δεν ξέρω αν κάθε οικογένεια ή αν κάθε οικογένεια με αυτιστικό παιδί είναι έτσι, αλλά εμένα μού φαίνεται το πιο βιώσιμο μοντέλο όλων.

Όπως δείχνει το σκίτσο έτσι ρυθμίζουμε κι εμείς τις διακοπές και τα σαββατοκύριακά μας-για να μην πω όλη μας την άνευ προγράμματος ζωή.

Συζητάμε με φίλη στο κολυμβητήριο που έχει 10χρονη αυτιστική κόρη. Η μαμά αναρωτιέται για τις φετινές διακοπές, ή πρέπει να στείλει τη μεγάλη κόρη στην κατασκήνωση ή να νοικιάσουν σπιτάκι με πισίνα ώστε να είναι μέσα στο νερό η μικρή αλλά και να μην έχει κίνδυνο να απομακρυνθεί όπως κάνει στη θάλασσα, αλλιώς οι γονείς πρέπει να κάνουν βάρδιες.

Τα δικά μας απαραίτητα είναι: θάλασσα κοντά για μπάνιο ή πετρούλες, φύλλα για κόψιμο, μυρμήγκια αλλά μόνο μεγάλο μέγεθος (πχ νούμερο 0-αν υποθέσουμε ότι ακολουθούν τους κανόνες κατηγοριοποίησης των γαρίδων), όλα αυτά για το Θόδωρο. Για τον Αργύρη απαραιτήτως παιδιά να κάνει παρέα, εμένα ικανό πλήθος βιβλίων και τον φιλόπονο πατέρα μια οριζόντια επιφάνεια να κλείνει τα βλέφαρά του. Άλλαι ιδέαι-προτάσεις υπάρχουν, τι είναι αναγκαίο για να αποτολμήσετε οι υπόλοιποι μια εξόρμηση? (αλλού κινήσαμε κι αλλού καταλήγει το ποστ)


17.3.09

Εγώ ενάντια στον κόσμο?

Αεροδρόμιο του Ηρακλείου, περιμένουμε την πτήση μας με ένα συνάδελφο.

Εγώ: Σπύρο, μόλις τώρα διάβασα για το θεώρημα των 4 χρωμάτων. Tο ήξερες ότι αρκούν 4 χρώματα για να απεικονίσεις όλες τις χώρες οποιουδήποτε χάρτη, χωρίς να έχουν όμορες χώρες ίδιο χρώμα?

Σπ: Μμμμ, δε μου λες πρέπει να πάρουμε τίποτα να τους κεράσουμε στο γραφείο ή να κάνουμε την πάπια?

Συζυγική παστάδα το ίδιο βράδυ:

Εγώ: Άκου φίλε μου, υπήρχε ένας μαθηματικός ο ‘Ερντος ο οποίος έκανε τρομερό πλήθος δημοσιεύσεων, τόσο που σκεφτήκαν να φτιάξουν τον αριθμό Έρντος για τους μαθηματικούς. Κάποιος που έχει κάνει μια δημοσίευση με τον Έρντος έχει αριθμό Έρντος 1, κάποιος που έχει κάνει μια δημοσίευση με κάποιον που έχει κάνει μια δημοσίευση με τον Έρντος έχει Έρντος 2 κ.ο.κ

Δ: Πας καλά έντεκα η ώρα?

Εγώ (εκστασιασμένη πλέον): αλλά το πιο αστείο είναι που στη wikipedia που το γκούγκλισα υπάρχει κάτω από το λήμμα αριθμός Έρντος και αριθμός Κέβιν Μπέικον, με αυτούς που έχουν παίξει με κάποιον που έχει παίξει με τον Μπέικον. Και το καλύτερο είναι ότι υπάρχουν-ελάχιστες μεν αλλά υπάρχουν-κοινές παρουσίες στα 2 δίκτυα, άνθρωποι που έχουν και αριθμό Erdos και αριθμό Bacon!

Δ: μα τι βλακείες, τι μου λες τώρα, μάλλον λέγε μου, να κάνω τον έξυπνο στον Αλέξη.

(όπως μαρτυρούν τα παραπάνω διαβάζω ένα βιβλίο για τον Ούγγρο μαθηματικό Πωλ Έρντος, μια προσωπικότητα που η butterfly θα εκτιμούσε).