τώρα και προσωπικά μέιλ εν είδει ποστ-ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος ..
Καλοκαιρινά βιβλία για τον Αποστόλη, λοιπόν.
Αστυνομικά:
Μανκέλ- ό,τι πάρεις είναι πολύ καλό.
Φορμόλη: κάπου πήρε το μάτι μου ότι γυρίστηκε και ταινία, μάντεψε την εθνικότητα του συγγραφέα? Ισλανδός!
Αν και δεν έχω διαβάσει τον καινούριο Μάρκαρη ακόμα, νομίζω ότι για τον καλύτερο Έλληνα συγγραφέα μπορεί κανείς να βάλει άφοβα το χέρι του στη φωτιά και να τον συστήσει.
Επίσης παρότι ο Κούρτοβικ λέει ότι δεν υπάρχουν βιβλία για τις διακοπές, εγώ θα προσθέσω στη λίστα μερικά pageturners. Είναι από αυτά που όταν προτείνω στο σύζυγο εκνευρίζεται ότι είναι γραμμένα απευθείας για σενάρια, αλλά μια καλογραμμένη ιστορία για μένα δεν είναι καθόλου μα καθόλου μηδαμινή υπόθεση. Σε κάτι τέτοια ο Λιβάνης είναι μανούλα:
Ο κανόνας των τεσσάρων: λίγη λόξα να ΄χεις με τα campus novels σε κερδίζει. Επίσης όταν το διαβάσαμε μελαγχολήσαμε για τα έτη φωτός που χωρίζουν τα ελληνικά campus από τα μυθικά αμερικάνικα αντίστοιχα.
Η ερμηνευτική του φόνου: πολύ ζωντανή η περιγραφή της Νέας Υόρκης των αρχών του αιώνα.
Ο κύκλος του κακού: Ελλάδα-Ισλανδία συμμαχία, για άλλη μια φορά μέσα στο ίδιο ποστ!
Διάφορα:
Κουζίνα εμπιστευτικό, Άντονυ Μπουρνταίν: οι κουζίνες των εστιατορίων εκ των έσω, έχεις την αίσθηση ότι σε πάει βόλτα στα λημέρια του ο πιο αλητόβιος και ωραίος συμμαθητής σου.
Μόνος στο Βερολίνο: η ζωή στο Βερολίνο κατά το WWII από την πλευρά των Γερμανών, πάρα ωραίο βιβλίο.
Η ανήσυχη παρέα: ωραία-τρομαχτικά-διηγήματα από το Φουέντες.
Το άλικο και το λευκό: Μισέλ Φαμπέρ, το είχα πάρει γιατί είχα διαβάσει σε μια συνέντευξη του Ν.Γκιώνη ότι είναι ένα βιβλίο που θα ήθελε να έχει βγάλει η Πόλις. Δικαίως ζηλεύει.
Η υπέροχη αυτοβιογραφία του τουμπίστα Γιάννη Ζουγανέλη, Με δυο απλές γραμμές.
Αποστόλη, θα επανέλθω, καλοδεχούμενες οι όποιες προτάσεις.