30.4.09

ΕΣΥ έστειλες τις υπογραφές σου?


Ο houz μου μήνυσε να σας υπενθυμίσω με το γλυκό, υπαινικτικό και ανάλαφρο τρόπο μου ότι δεν αρκεί να μάλλιασε η γλώσσα σας να πείσετε τα πλήθη να υπογράψουν, να μαζέψατε δεκάδες πακετάκια με υπογραφές και να τις κρατάτε τώρα κάτω από το στρώμα! Πρέπει να πάτε στο πλησιέστερο ταχυδρομείο ά-με-σα και να τις στείλετε στον Άγγελο, στη γνωστή διεύθυνση:

"Η Νόηση στο διαδίκτυο"
'Αγγελος Γ. Κουτουμάνος


Μιστράλ 4


154 51 Ν. Ψυχικό

Σε διάθεση τύπου τι-σήμερα-τι-αύριο-τι-τώρα αφενός λόγω της γρίπης (σκέφτομαι το Κοράκι, τις 28 μέρες μετά κι άλλα εύθυμα) κι αφετέρου λόγω της Τελευταίας Διάλεξης του Ράντυ Πάους.

Πανεπιστημιακός καθηγητής Πληροφορικής διανύει τους τελευταίους μήνες της ζωής του λόγω καρκίνου στο πάγκρεας και δίνει την Τελευταία Διάλεξή του (ο θεσμός θέλει τα πανεπιστήμια να καλούν επιλεγμένους καθηγητές να παρουσιάσουν τον απολογισμό τους για την προσωπική κι επαγγελματική τους διαδρομή). Είναι ένα απλό, ειλικρινές, γλυκόπικρο βιβλιαράκι, αντιγράφω 1 κλισέ του συγγραφέα που με άρεσε:

"Κατά τ’ άλλα, κυρία Λίνκολν, πώς ήταν η παράσταση? Αυτό το έλεγα στους φοιτητές για να τους θυμίσω να επικεντρώνονται στα σημαντικά."

Update: Αθανασία, όχι μόνο πρόλαβες, αλλά έκανες και το μπαμ! Ευχαριστούμε πάρα πάρα πολύ!


29.4.09

Μάνα μανούλα μαμά κι ο έτερος γιος ο Σάυλωκ


Ενσταντανέ πρώτο


Δημήτρης ωρυόμενος: «Μαριλένα! Μαριλένα!» κι εγώ για κάποιο λόγο δεν ακούω.

Ρίκος παρεμβαίνων: «Δεν την λένε Μαριλένα, τη λένε μαμά».

Δεύτερο:

Ρίκος: «Υπάρχει κι άλλη μαμά?»

Η εν λόγω φουσκωμένη από περηφάνια αλλά και αναλογιζόμενη παλιές συμπεριφορές του Ρίκου: «Δεν υπάρχει άλλη μαμά, είναι μία»

Ρίκος: «Υπάρχει, η μαμά του Νίκου»

Το σχολείο του Αργύρη σχεδιάζει εκδρομή σε κάτι μεταλλεία (μεταλλευτικό πάρκο?).

Αργύρης, με τον πυρετό του χρυσού να λάμπει στα μάτια του: «Και το καλύτερο είναι ότι είπαν αν βρούμε κάτι πολύτιμο μπορούμε να το κρατήσουμε!» (στη φώτο αυτοφωτογραφίζεται στη Νάξο)

28.4.09

Emma’s blog (at last)

Ο αγγλόφωνος τίτλος είναι για να σας βάλω στο κλίμα, η φίλη μου η Emma που τυγχάνει Αγγλίς, ξεκίνησε επιτέλους το blog της!

Η Emma έχει δυο δυνατά σημεία: πρώτον ταλέντο στο ξεψάχνισμα των καλύτερων ιντερνετικών άρθρων και πληροφοριών και το κυριότερο, γράφει περιεκτικά, έξυπνα και αστεία.

Εγώ: πολύ καλό το blog, αλλά τι σημαίνει iron chicken?

Emma, (μου εξηγεί για μια τηλεοπτική σειρά, θα τα λινκάρει εκείνη φαντάζομαι) και καταλήγει: «The beginning starts something like “the earth is perhaps the most troublesome planet in the universe” which I kind of like :-)»

(η Αθανασία κι η Δήμητρα μείνανε..)

27.4.09

Όπου αναπόφευκτα επιστρέφουν

(Έχοντας περάσει καλά!)






















Ειδυλλιακό, πατέρας και γιος πιάνουν το Μάη-κομματάκι νωρίτερα, γεγονός.



Η αλήθεια: μαδάει και κάνει σωρουδάκια τα πέταλα.



Με πέταλα ραίνουμε το σκύλο-εφόσον απαγορεύτηκαν οι πέτρες (αν και η κίνηση του χεριού παραπέμπει σε εκτίναξη κάτι πιο ογκώδες από πέταλα, τεσπαν).



Εγώ όταν με διακόπτουν από το διάβασμα (κι από το φαγητό ενίοτε). Διάβασα:
Παδούρα (καλός), έτερο αστυνομικό (page turner αλλά νισάφι με τους σίριαλ κίλερς), Τζούμα (Τζούμας), Καραπάνου που δεν είχα διαβάσει ποτέ (μου άρεσε), τις Μακρινές Χώρες που μού πρότεινε η Πολιτεία (πολύ καλό) και μερικά άλλα ψιλοαδιάφορα.
Χρωστάω μια φωτο του Αργύρη που λίγες ώρες πέρασε μαζί μας γιατί αλήτευε, σε εξερευνήσεις με την παρέα του.