Η εκφωνήτρια χτες στο ραδιόφωνο τσίριζε ότι περιμένουμε το φουλ μουν με μεγάλη αγωνία, διάβαζα ένα διαφημιστικό ξενοδοχείου και υποσχόταν ότι ένα σωρό καλά βρίσκονται σε γουόκινγκ ντίστανς, οπότε δηλώνω με τη σειρά μου ότι ο Ρίκος προϊόντος και του θέρους είναι νατς-μην πω αμπσολούτλυ νατς και φανώ υπερβολική.
Περιστατικό πρώτο:
Μέσα στο αυτοκίνητο ρωτάει «πότε θα πάμε στο λούνα παρκ?» Έχω δώσει μια όχι απολύτως ξεκάθαρη απάντηση, του στυλ «ή αύριο ή μεθαύριο ή την Παρασκευή» οπότε εξακολουθεί να ρωτάει.
Ρίκος: «Πότε θα πάμε λούνα παρκ?»
Εγώ: «Μ’ έχεις ρωτήσει 500 φορές, τι θα γίνει, πόσες φορές ακόμα θα το πεις?»
Ρίκος: «Άλλες 10 φορές:
μία, πότε θα πάμε λούνα παρκ,
δύο, πότε θα πάμε λούνα παρκ,
τρεις, πότε θα πάμε λούνα παρκ
τέσσερις, πότε θα πάμε λούνα παρκ
πέντε, πότε θα πάμε λούνα παρκ
έξι, πότε θα πάμε λούνα παρκ,
εφτά, πότε θα πάμε λούνα παρκ
οχτώ, πότε θα πάμε λούνα παρκ
εννιά, πότε θα πάμε λούνα παρκ
δέκα, πότε θα πάμε λούνα παρκ»
Εν τέλει, φανερά ικανοποιημένος: «Το είπα δέκα φορές, πέντε και πέντε κάνει δέκα».
Έπεται συνέχεια, διότι είναι η εποχή της τρελής ατάκας που λέει η Νίκη, αλλά και της λωλίασης γενικότερα.