10.7.09

Και κάτι ευχάριστο

Είναι πλέον επίσημο, ξεχυνόμεθα στους δρόμους αλαλάζοντας: βγήκε το νέο βιβλιάριο υγείας και ναι, περιλαμβάνει το Μ-CHAT, για το οποίο μαζέψαμε τις υπογραφές του APA καθώς και ενότητα για τον αυτισμό.

Πάμε στη Νόηση, δεξί κλικ κι αποθήκευση για να δείτε το βιβλιάριο εδώ, δείτε τι γράφει η Νόηση και τέλος εδώ (απλώς εδώ!) τις θερμότατες ευχαριστίες για τις υπογραφές σας!

9.7.09

Νατς είμαι κι εγώ όμως

μην κρυβόμεθα. Η πρωινή μου ρουτίνα τις τελευταίες μέρες, μαζί με τον καφέ:

Μπαίνω στο site της Πρωτοπορίας κι ελέγχω τις νέες εκδόσεις, ομοίως για συγκεκριμένα βιβλία ελέγχω τη biblionet του ΕΚΕΒΙ.

Εν συνεχεία στο site του Καστανιώτη να δω πότε θα περάσει από τα υπό έκδοση στα νέες εκδόσεις το Αθώο Αίμα της P.D.James (πέρασε).

Στέλνω mail ή παίρνω τηλέφωνο-εκ περιτροπής τα κάνω για να μη με αντιληφθούν τη stalker- την Άγρα και την Εστία και ρωτάω για τους καινούριους Ελλρόι και Φόουλς αντιστοίχως.

Εφόσον κάποιο από όσα ψάχνω έχει όντως εκδοθεί παίρνω τηλέφωνο τον άνθρωπο μου στην πολιτεία και συνθηματικά όπως οι παναγοπουλαιοαπαγωγείς ρωτάω αν όντως ισχύουν οι φήμες περί ριχτάδικου πολύ πονηρού.

Αν ναι, παίρνω σακουλάκι σιτάρι-μέμνησο τα περιστέρια-και Ρίκο και κατηφορίζουμε για κέντρο.

Όλο αυτό το σκηνικό αισθάνομαι ότι (πρέπει να) έχει ημερομηνία λήξης.

8.7.09

Νατς

Η εκφωνήτρια χτες στο ραδιόφωνο τσίριζε ότι περιμένουμε το φουλ μουν με μεγάλη αγωνία, διάβαζα ένα διαφημιστικό ξενοδοχείου και υποσχόταν ότι ένα σωρό καλά βρίσκονται σε γουόκινγκ ντίστανς, οπότε δηλώνω με τη σειρά μου ότι ο Ρίκος προϊόντος και του θέρους είναι νατς-μην πω αμπσολούτλυ νατς και φανώ υπερβολική.

Περιστατικό πρώτο:

Μέσα στο αυτοκίνητο ρωτάει «πότε θα πάμε στο λούνα παρκ?» Έχω δώσει μια όχι απολύτως ξεκάθαρη απάντηση, του στυλ «ή αύριο ή μεθαύριο ή την Παρασκευή» οπότε εξακολουθεί να ρωτάει.

Ρίκος: «Πότε θα πάμε λούνα παρκ?»

Εγώ: «Μ’ έχεις ρωτήσει 500 φορές, τι θα γίνει, πόσες φορές ακόμα θα το πεις?»

Ρίκος: «Άλλες 10 φορές:

μία, πότε θα πάμε λούνα παρκ,

δύο, πότε θα πάμε λούνα παρκ,

τρεις, πότε θα πάμε λούνα παρκ

τέσσερις, πότε θα πάμε λούνα παρκ

πέντε, πότε θα πάμε λούνα παρκ

έξι, πότε θα πάμε λούνα παρκ,

εφτά, πότε θα πάμε λούνα παρκ

οχτώ, πότε θα πάμε λούνα παρκ

εννιά, πότε θα πάμε λούνα παρκ

δέκα, πότε θα πάμε λούνα παρκ»

Εν τέλει, φανερά ικανοποιημένος: «Το είπα δέκα φορές, πέντε και πέντε κάνει δέκα».

Έπεται συνέχεια, διότι είναι η εποχή της τρελής ατάκας που λέει η Νίκη, αλλά και της λωλίασης γενικότερα.

7.7.09

Ίσως το πιο χρήσιμο

Που έμαθε τελευταία ο Ρίκος να είναι το «τι σκέφτεσαι?», που η Πέγκυ του έμαθε να ρωτάει και κυρίως να απαντάει. Το χρησιμοποιεί πολύ συχνά και τις περισσότερες φορές δεν είναι τόσο το ενδιαφέρον για το τι σκέφτεται ο συνομιλητής όσο η ανάγκη να ζητήσει αυτό που θέλει.

Είμαστε σε έναν οφθαλμομέτρη-μη ρωτήσετε τι και πώς, ακόμα δεν έχουμε κάνει κάτι-κι ο Ρίκος έχει υποστεί τα πάνδεινα, φοράει κάτι χρωματιστά γυαλιά αλά Χάρι Πότερ όταν σκάει την ερώτηση παγίδα στον άνθρωπο:

Ρίκος: «Τι σκέφτεσαι?»

Οφθαλμό: «εσύ τι σκέφτεσαι?»

Ρίκος: «Σκέφτομαι ότι θέλω να φύγω από εδώ».

6.7.09

Ο εξωγήινος μου κι εγώ

Τον τελευταίο καιρό, επειδή έχουμε μείνει χωρίς τον Αργύρη-κι ενίοτε και χωρίς το Δημήτρη-και κυρίως για να τον αποζημιώσω για τα πρωινά μαθήματα, παίρνω το Ρίκο και πάμε βόλτες.
Μερικές φορές πάμε στην Πολιτεία, άλλες στη Βεϊκου κι άλλες στο σιχαμένο παιχνιδάδικο για τα αναπόφευκτα μπαλάκια και μπαλόνια.
Είναι περίεργη η αίσθηση και κυρίως η διαπίστωση ότι είναι μάλλον η πρώτη φορά που νιώθω τη μαμαδίστικη περηφάνια που κυκλοφορώ μαζί με το Θόδωρο. Είναι γεγονός ότι μιλάει δυνατά και λέει τα πιο παράξενα πράγματα που μπορεί να ακούσει κανείς "να ρίξω όλα τα βιβλία κάτω?-Πολιτεία", φυσικά σταματάμε για να παρατηρήσουμε με στεντόρεια φωνή τα πιο μυστήρια πράγματα "κοίτα, 3 πουλιά πάνω στο σύρμα, πού είναι τα πουλιά? πάνω στο σύ-? " κυνηγάμε πιασμένοι από το χέρι τα περιστέρια όσο βρίσκονται στο πεζοδρόμιο, αλλά πρόκειται για μια συνολικά θετική εμπειρία.