14.11.08

Ίσως όχι Μυταράς



αλλά στα σχεδιάκια που έχουν κάτι φλιτζανάκια του καφέ, ε σ’ αυτά ρίχνουμε στ΄αυτιά.

Αριστερά οι τελίτσες του Θόδωρου. Όποτε καθόταν στο τραπεζάκι για τις εργασίες, η ρουτίνα ήταν μια γραμμούλα στο τετράδιο μια κουκίδα στο fresco.

Τώρα που αλλάξαμε τοποθεσία στο τραπεζάκι η Πέγκυ πρότεινε, κι εγώ ζωγράφισα και κρέμασα την πεταλούδα-βαμπίρ, ώστε όταν ο Ρίκος κάνει κουκίδα να διακοσμεί την πεταλούδα και όχι τον τοίχο. Και μετά βουρ με τον καμβά υπό μάλης για το Λουμίδη.

ΥΓ. Εφαρμόσαμε τη συμβουλή σου, Βαγγελιώ. Απορώ γιατί κλείνει τ’ αυτιά του, εγώ απλώς επανέλαβα το μουκανητό στην ίδια ένταση :-).

13.11.08

Παρατηρώντας το Ρ

Ο Ρίκος αποπειράται εσχάτως κάτι υποτυπώδη αστειάκια. Το σενάριο είναι το εξής, ενώ κάθεται στην άκρη του κρεβατιού, αρχίζει τα ανάποδα πεταρίσματα (αυτή την καρτουνίστικη κίνηση προσπαθώ να περιγράψω) και ωρύεται: «πέεεεεφτω».

Άλλο στοιχείο του που αναδύεται είναι η έμφυτη τάση προς τη ραστώνη, «πέρασες καλά στην εκδρομή?» «Θέλω αύριο πάλι εκδρομή, όχι μάθημα».

Τις τελευταίες μέρες επαναλαμβάνει μια δυο ακατάληπτες φράσεις-κραυγές, μάλλον από το σχολείο και τις δοκιμάζει μεγαλοφώνως με μας. «Δεν καταλαβαίνω», λέμε και πάμε όλοι παρακάτω.

12.11.08

Αδέρφια-απόσπασμα

Το 3ο βιβλίο της σειράς Topics in Autism που διαβάζω και μ’ αρέσει. Τα προηγούμενα αφορούσαν ανεξάρτητες δραστηριότητες, VBA και τώρα τα αδέρφια των παιδιών με αυτισμό.

Ξεκινάει με το πώς εξηγούμε τον αυτισμό στο φυσιολογικό αδερφάκι, πώς το ενθαρρύνουμε να μιλήσει για τον τρόπο που νιώθει και αντιλαμβάνεται την κατάσταση, συνεχίζει με την ανάγκη εξεύρεσης χρόνου και ισορροπιών μεταξύ δουλειάς, οικογένειας και προσωπικού χρόνου και κλείνει με συμβουλές για κοινό παιχνίδι μεταξύ των αδερφών.

Και ιδού το ένα απόσπασμα, γενικά πρόκειται για ένα πολύ τεκμηριωμένο και γεμάτο παραπομπές βιβλίο, αλλά περνάω φάση που μ’ αρέσουν τα συγκινητικά (Ζουμιά μέρος δεύτερο):

(Προηγουμένως αναφέρεται στη μαρτυρία ενός αδερφού που ενήλικος και όντας πλέον ο μόνος συγγενής του αυτιστικού αδερφού του μετά το θάνατο των γονιών τους, συνειδητοποιεί την αγάπη, την υποστήριξη των γονιών του τα προηγούμενα χρόνια).

«Μπορεί να μην είστε φυσικά παρόντες στη ζωή του παιδιού σας όταν εκείνο φτάσει σε παρόμοιο επίπεδο συνείδησης του αυτισμού και της σχέσης με τον αυτιστικό αδερφό και με εσάς, αλλά η αγάπη, η στήριξη και η γνώση που μοιραστήκατε κατά την παιδική του ηλικία διαρκούν και θα αποτελέσουν τα θεμέλια αυτής της ωριμότητας και της κατανόησης».

Είναι καλό το αποσπασματάκι ή εγώ περνάω την Ομπάμα-φάση μου, «είμαι ο γιος ενός μαύρου από την Κένυα και μιας λευκής από το Κάνσας» κλπ κλπ?

11.11.08

Μεταφοραί-κυριολεξίαι σημειώσατε 2

Τα αυτιστικά παιδιά δεν μπορούν να αντιληφθούν την έννοια της μεταφοράς, εκλαμβάνοντας τα πάντα ως κυριολεξία. Γι’ αυτό το λόγο υπάρχουν βιβλία που διδάσκουν ιδιωματικές φράσεις και συνήθεις μεταφορές, παρομοιώσεις, το ΄χα διαβάσει αλλά δεν το είχα ζήσει.

Θόδωρος τσιτάροντας Μπομπ Μάστορα.

Ο Μπομπ έχει αναλάβει ένα σωρό δουλειές κι είναι πολύ κουρασμένος, μονολογεί, «Έχω πολλά στο κεφάλι μου».

Θόδωρος σε ανύποπτη στιγμή: «Έχω πολλά στο κεφάλι μου».

Εγώ: «Τι πολλά έχεις στο κεφάλι σου?»

Ρίκος, προς στιγμήν απορημένος, εν συνεχεία τα ακουμπάει και χαμογελάει που βρήκε τη λύση: «Έχω πολλά μαλλιά στο κεφάλι μου».

10.11.08

Στη Ρώμη φέρσου σα Ρωμαίος


Τουτέστιν τις 2 και κάτι μέρες που έλειπα άνευ παιδιών δεν αναζήτησα μαγαζιά με αυτιστικοαξεσουάρ ειδικής αγωγής, διάβασα μόνο λογοτεχνία (τα εντελώς έτσι κι έτσι Δαιμόνια και τη συμπαθή Δήμιο) και στο τηλέφωνο δεν έκανα καν τον κόπο να αναρωτηθώ αν ο Θόδωρος φτύνει όλη την ώρα ή τους δέρνει (και τα δυο συνέβαιναν εκ περιτροπής).

Πολύ ξεκούραστες διακοπές, στη φώτο ο μικρός ανοίγει τα δώρα που του είχαμε υποσχεθεί αν θα ήταν καλό παιδί ( ε και κατά βάση μπορείς να πεις ότι ήταν, και τον παππού και τη γιαγιά αρτιμελείς τους βρήκαμε κατά την παράδοση παραλαβή).