Αφού με αρκετές επαναλήψεις ο Ρίκος κατέκτησε τον προφορικό χωρισμό των λέξεων σε συλλαβές προχωρήσαμε στο επόμενο στάδιο: συλλαβές σε χαρτάκια, η ζωγραφιά από πάνω κι ο Ρίκος κολλάει τις σωστές συλλαβές με τη σειρά. Εν συνεχεία έχει δικαίωμα να ζωγραφίσει με το γνωστό μένος το σκίτσο.
Ενώ προχωράω καρκινοβατώντας στα της ανάγνωσης, έχω αφήσει εντελώς στη μοίρα του τον τομέα των μαθηματικών, όπου ωιμέ, κάνουν διαιρέσεις (!).
Διάβασα το Υποβρύχιο, το ημερολόγιο ενός εφήβου, βιβλίο που ορισμένοι συγκρίνουν με το Φύλακα στη σίκαλη. Απολαυστικό, αλλά άλλος πλανήτης η εφηβεία. Μάλλον ποτέ δεν υπήρξα το έξυπνο, αστείο, ευαίσθητο, τρελαμένο τυπάκι που είναι ο έφηβος ήρωας. Ή υπήρξα και ξέχασα μεγαλώνοντας-αμφιβάλλω. Ίσως επειδή είμαι μια από αυτούς: "Μπορεί να ακούγεται μαρξιστικό –η αποξένωση του εργάτη από αυτό που παράγει– αλλά είναι αληθινό. Περνάει η μέρα στο γραφείο και έχεις στείλει είκοσι e-mail και έχεις γράψει τρια μέμο. Δηλαδή, τι έχεις κάνει ακριβώς; Δεν μπορείς να το εξηγήσεις στο παιδί σου, αν σε ρωτήσει..."