6.11.09

Όπου συνεχώς επιμορφώνομαι

4.11.2009: Ημερίδα της Ελληνικής Εταιρείας Υποστηριζόμενης Εργασίας, εγώ την έμαθα από τη Νόηση.

Έξω υπάρχει κίνημα μετάβασης από την Προστατευόμενη Eργασία στην Υποστηριζόμενη Εργασία. Άνθρωποι που προέρχονται από την εκπαίδευση (ειδικά σχολεία ή γενικά), εργαστήρια προστατευμένης εργασίας, μακροχρόνια παραμονή σε νοσοκομεία ή απλώς από την ανεργία γίνεται προσπάθεια να βρουν κατάλληλες θέσεις εργασίας στην ελεύθερη αγορά.

Συνήθως η πρόσληψη αυτή για κάποια χρόνια επιδοτείται από το κράτος σαν αρχικό κίνητρο για την ενσωμάτωση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων.

Μέγα άγχος είναι η απώλεια επιδομάτων, σύνταξης και ασφάλειας σε περίπτωση που ο εργαζόμενος απολυθεί, αφού δεν προβλέπεται η εκ νέου υπαγωγή του στο παλιό καθεστώς ασφάλισης-ούτε έξω έχει ακριβώς λυθεί το θέμα αυτό.

Πρωτοπόρες χώρες, Ιρλανδία, Νορβηγία κι άλλη μία που αδυνατώ να θυμηθώ-αλλά θα μου 'ρθει.

Εγώ το ΄ριξα το αναπόφευκτο δάκρυσμα κι εκεί που μιλούσαν οι δυο εργοδότες που έχουν προσλάβει αναπήρους (ντροπή μου που υπήρξα και παιδί του Περισσού) αλλά και οι δυο εργαζόμενοι. Αμφότεροι οι εργοδότες μίλησαν με υπέροχα λόγια για τους ανθρώπους που απασχολούν, πρόκειται-όπως είπαν-για ανθρώπους με εξαιρετική ευσυνειδησία, αγάπη για τη δουλειά και κέφι. Το ωραίο του μηνύματος των εκπροσώπων του κεφαλαίου ήταν ότι είπαν πως ξεκίνησαν να απασχολούν ανθρώπους με αναπηρία λόγω της οικονομικού οφέλους, αλλά κατέληξαν να αγαπήσουν και να εκτιμήσουν τις ιδιαιτερότητες τους και θα συνέστηναν και σε άλλους εργοδότες να δοκιμάσουν.

Ερωτηματικό: είναι οι άνθρωποι με μαθησιακές δυσκολίες ή ελαφρά νοητική στέρηση που συνήθως καταφέρνουν να ενταχθούν και να κρατήσουν τις δουλειές τους, σχεδόν καμία αναφορά δεν έγινε στον αυτισμό (αν και ορισμένα χαρακτηριστικά των εργαζόμενων όπως περιγράφηκαν-τάξη και σύστημα με κάνει να πιστεύω ότι είχε και δικά μας καλόπαιδα).

Λίστα ελληνικών οργανώσεων-φορέων που πήρα διαφημιστικό τους και απλώς παραθέτω:
-Ίδρυμα Στέλιου Ιωάννου-αυτό είναι κυπριακό, αλλά μιλάνε οι ρίζες.

4.11.09

Ανάκατα

Πώς το ‘λεγε η Ντόνα Γουίλιαμς για την τραμπάλα του αυτισμού μεταξύ υπερδιέγερσης, υποτονικότητας και φυσιολογικού? «Νιώθω ότι είμαι σε μια τραμπάλα που ανεβοκατεβαίνει και μόνο τις στιγμές που ισορροπεί παίρνω μια ιδέα του πώς θα ήταν η ζωή μου αν δεν ήμουν αυτιστική», ε, πολύ έντονη αυτή η εικόνα για το Ρίκο τελευταία. Κάνουμε μάθημα, λίγο να ξεχαστώ και να τραβήξουμε ένα αστείο εκτινάχθηκε ο Ρίκος στο διάστημα και χρειάζεται μια ώρα για να επανέλθει-και δώστου τα πάνω κάτω.

Από άρθρο που διάβασα το σαββατοκύριακο για τον Σίζαρ Μίλαν, ένα τύπο που καταλαβαίνει και εκπαιδεύει με φοβερή επιτυχία τα σκυλιά. Λέει λοιπόν ότι αυτό που χρειάζονται πάνω απ’ όλα τα σκυλιά είναι το τρίπτυχο άσκηση, πειθαρχία και τρυφερότητα. Και τα παιδιά θα έλεγα, αγαπητέ Σήζαρ, και τα παιδιά (αυτιστικά και μη?)

Ηλίθια απορία: Αυτό, που θα μαζευτεί 1 δις ευρώ και θα πάρουν 2.500.000 άνθρωποι από περίπου 1300 ευρώ μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει το μακροπρόθεσμο όφελος ή την όποια σκοπιμότητα? Δεχόμεθα και δημοσιεύουμε και απαντήσεις πασόκων.