21.4.08

Μαύρο Άσπρο στην ΕΤ3

Φίλος μπαμπάς από τη Θεσσαλονίκη με ειδοποίησε κι έγραψα στο βίντεο την εκπομπή Μαύρο Άσπρο της περασμένης εβδομάδας. Κατάφερα να τη δω απόψε. Αρχισυντάκτρια και παρουσιάστρια είναι η Δώρα Αυγέρη και συμπαρουσιαστής ο Βασίλης Κεχαγιάς.

Το θέμα της εκπομπής ήταν «αυτιστικά παιδιά, τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν».

Συμμετείχαν ο πρόεδρος της ΕΕΠΑΑ, η πρόεδρος της ΕΕΠΑΑ Θεσ/νίκης, μέλος του σωματείου Ελπίδα Μονάδα Αυτιστικού Ατόμου, ο λογοπεδικός Γιάννης Βογινδρούκας και αρκετοί γονείς αυτιστικών ατόμων.

Στο πρώτο μέρος έπαιξε ένα καταπληκτικό ρεπορτάζ, με το Γιάννη (41 χρ.) και τους γονείς του. Ο Γιάννης μένει σπίτι, βγαίνει για καφέ ή καμιά μικρή βόλτα. Η μητέρα του μίλησε-χωρίς να εκμαιεύει τη συγκίνηση-για τη στιγμή που άκουσε τη διάγνωση, την καθημερινότητά τους, το άγχος της για το μετά. Οι στιγμές που ο ίδιος ο Γιάννης συμμετείχε ήταν συγκλονιστικές. Πώς σκέφτεται εκείνος τη ζωή του, τι πιστεύει ότι θα γίνει όταν οι γονείς του πεθάνουν, όλα αυτά ήταν ενδεικτικά για να καταλάβει κάποιος που δεν ξέρει τι εστί αυτισμός. Κάποια στιγμή η δημοσιογράφος τον ρωτάει τι θα γίνει όταν οι γονείς του δεν θα είναι πια στο σπίτι. Ο Γιάννης είτε κυριολεκτώντας είτε απωθώντας τη σκέψη απαντά ότι ο μπαμπάς του πάει συνήθως σε ένα φίλο του και κάθεται. Όταν η δημοσιογράφος επιμένει και εξηγεί, λέει ότι δε θέλει να το σκέφτεται. Μη λέμε αηδίες συνέχεια, με το Γιάννη κλάψαμε λιγάκι ακόμα κι εμείς που το παίζουμε κε αφτό θα περάση-αλά Μποστ.

Τα επόμενα ρεπορτάζ αφορούσαν τον ξενώνα της Ζίτσας, την υποδειγματική δουλειά των εργαζομένων, τις σχέσεις τους με τα παιδιά που φιλοξενούνται (12 το σύνολο), λίγα λόγια για το ιστορικό και τις ιδιαιτερότητές τους, όλα δοσμένα με ένα τόσο αξιοπρεπή και τρυφερό ταυτόχρονα τόνο.

Δε θέλω να γράψω περισσότερα, είναι πολύ νωπές οι εικόνες, ήταν μια πολύ επεξηγηματική, σοβαρή και πλήρης εκπομπή.

20.4.08

Μικρά μικρά ώρες πριν την αναχώρηση

(κάτι άνθρωποι σαν τη Φωτούλα σε παρασύρουν και πατάς όρκους κι εξαγγελίες)

«Βιβλία, βιβλία, πόσα βιβλία» που λέει κι ο Φοβέρας στο Μπομπ κι επαναλαμβάνει με τη φωνή του Φοβέρα ο Θόδωρος κάθε φορά που με βλέπει να διαβάζω. Γενναία ψώνια προ των διακοπών, μερικά (Βιοηθική, Εν αρχή ην ο λόγος) ελπίζω να φανώ αντάξια των περιστάσεων και να τα καταφέρω. Αισιοδοξώ πάντως (θα με βοηθήσουν τα αιώνια αστυνομικά, ο Lee Child η Κρις Νέλσκοτ κι ο Philip Kerr).

Πολύ ωραίος καφές το Σάββατο με μια πραγματική κοσμοπολίτισσα φίλη. Χάρηκα τόσο μα τόσο που σε γνώρισα, είσαι τόσο έξυπνη, όμορφη και γλυκιά, όσο υποθέτει κανείς διαβάζοντάς σε, butterfly.

Τώρα που ο Θόδωρος εκδηλώνεται περισσότερο έχει αρχίσει να διαφαίνεται η προσωπικότητα του ψώνιου που έχει κληρονομήσει από τη μανούλα. Ρίκος, άνθρωπος κι εγώ στο ασανσέρ του απογευματινού κέντρου που κάνουμε μαθήματα.

Θόδωρος στοχαστικά στον άνθρωπο δείχνοντας του τα φωτάκια της οροφής: Φωτάκια!
Άνθρωπος συναινετικός: Ναι, πολλά φωτάκια!
Θόδωρος: Όχι πολλά, τέσσερα (όντως).

Αυτισμός-νευροτυπικότητα 1-0.