1.10.09

Ο ετοιμόλογος flapper

Σε αυτιστικά παιδιά είναι πολύ κοινή εικόνα τα «πεταρίσματα», flapping που λέμε, δηλαδή οι γρήγορες κινήσεις πάνω κάτω των χεριών χωρίς εμφανή λόγο. Αποδίδονται σε άγχος, υπερδιέγερση, έντονες συναισθηματικές εκδηλώσεις που δεν μπορούν να εκφραστούν αλλιώς-αυτά θυμάμαι. Ο Ρίκος το κάνει, παλιότερα πιο συχνά τώρα σπανιότερα.

Χτες την ώρα που τρώγαμε και περίμενε εναγωνίως να φάει γλυκό το ξεκίνησε.

Εγώ: «Τι γίνεται, παιδί μου, μην κάνεις έτσι τα χέρια σου, φάε ωραία!»

Σταματάει για λίγο και συνεχίζει με περισσότερο σθένος.

Εγώ: «Τι θα γίνει, άνθρωπε, γιατί κουνάς τα χέρια σου, υπάρχει λόγος?»

Ρίκος: «Ναι, εεεεεεε, να διώχνω τον αέρα, διώχνω τα κουνούπια».

Μάααααλιστα.

30.9.09

Ο ερωτευμένος Σέξπιρ


Από τον καιρό του Μπομπ του Μάστορα (που δεν έχει περάσει η μπογιά του ακόμα, και ίσως ποτέ), ο Ρίκος χρησιμοποιούσε φράσεις της σειράς σε σχετικά κατάλληλες περιπτώσεις. Τώρα τελευταία το κάνει και με τραγούδια:

Πχ, λέει στο ρυθμό του Μπομπ Σφουγγαράκη (που ουδέποτε βλέπει αλλά του αρέσει το τραγούδι των τίτλων και το παραφράζει) : «Ποιος θα πάει στο σχολείο? Ο Θοδωρής Σφουγγαράκης, ποιος θα πάει στη δουλειά, η μαμά-σφουγγαράκι» κλπ.

Χτες περνώντας μάλλον καλά στο κολυμβητήριο με τη Στέλλα τη γυμνάστρια άρχισε την καντάδα στα αποδυτήρια «είναι μία μόνο μία η ονειρεμένη η Στέλλα», σε μουσική και στίχους του «είναι μια μόνο μία η ονειρεμένη φρουτοπία». Άντε και στις μπαρότσαρκες με τον Τρομερό σε κάνα εξάμηνο.

29.9.09

Εγώ, το (φθονερό) σκουλήκι

Από τη σειρά της Νεφέλης για τα θανάσιμα αμαρτήματα και το βιβλίο για το φθόνο θυμήθηκα δυο συμπαθέστατα σχετικά του Λαροσφουκώ.

«Στη δυστυχία των καλύτερων φίλων μας, βρίσκουμε πάντοτε κάτι που δεν μας είναι δυσάρεστο» και

«Όλοι μας έχουμε αρκετή δύναμη για ν’ αντέξουμε τα βάσανα των άλλων».

Κι ένας ωμός, ωμότατος Σοπενχάουερ: ««επειδή νιώθουν δυστυχισμένοι, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν το θέαμα κάποιου άλλου ανθρώπου που θεωρούν ότι είναι ευτυχισμένος»

Βέβαια όταν από ένα ολόκληρο βιβλίο σου μένουν μόνο δυο ρήσεις του Λαροσφουκώ κάτι δεν πάει καλά με το βιβλίο, αλλά το ίδιο δε συμβαίνει και μ’ αυτό το ποστ?

28.9.09

May the force be with you


Μετά από ένα πολύ ωραίο σαββατοκύριακο-Κυριακή δηλαδή με τους Gasbirdαίους-ξεκινάει κανονικά σχολείο ο Ρίκος.

ΥΓ. αυτό που έχει βάλει στο αυτί είναι μια κάρτα από ένα επιτραπέζιο, το όλο χάπενινγκ εντάσσεται στα πλαίσια ασκήσεων εξισορρόπησης αντικειμένων στο κεφάλι του (μη ρωτάς, ό,τι καταλαβαίνεις καταλαβαίνω).