6.3.09

Αυτό είναι δώρο!


Εμείς κεράσαμε για ένα μίνι πάρτυ το σχολείο, κι οι μάγκες φιλοτέχνησαν ευχές που κρεμάσαμε στο δωμάτιο για αύριο :-).

5.3.09

Σκόρπια και ελάχιστα αυτιστικά (νομίζω)

(Άπο, εσύ μη διαβάζεις, τα είπαμε όλα χτες)

Διαβάζω τη βιογραφία του Οπενχάιμερ. Από τη στιγμή που κλείνονται στο Λος Άλαμος για την κατασκευή της βόμβας το βιβλίο απογειώνεται. Ο Οπενχάιμερ, μια γοητευτική ιδιοφυία με υπνωτιστική επίδραση στους επιστήμονες που έχει διαλέξει για το Manhattan Project, ο αγώνας δρόμου για την κατασκευή του υπερόποπλου, η αυτοκτονία του Χίτλερ και το άσκοπο της ρίψης της βόμβας-οι Ιάπωνες είναι έτοιμοι να παραδοθούν ούτως ή άλλως και η μισή Ιαπωνία έχει ισοπεδωθεί με βόμβες Ναπάλμ, οι ενδοιασμοί του Οπενχάιμερ «Κάπνιζε την πίπα του κι έλεγε: 'τα κακόμοιρα τ’ ανθρωπάκια, τα κακόμοιρα τ’ ανθρωπάκια'-εννοώντας τους Ιάπωνες. Το έλεγε μ’ ένα ύφος παραίτησης. Και θανάσιμης γνώσης. Εκείνη τη βδομάδα, εντούτοις, ο Ο δούλευε σκληρά για να εξασφαλίσει ότι η βόμβα θα έσκαγε αποτελεσματικά πάνω από εκείνα 'τα κακόμοιρα τ’ ανθρωπάκια'

Και δεν έχω φτάσει καν ακόμη στη διώξη του Όπι-εποχή μακαρθισμού.

Είμαι σε σεμινάριο, όπου μαθαίνω μεταξύ άλλων ένα ωραίο τσιτάτο του Φορντ. Όταν, λοιπόν, φίλοι έχετε φτάσει μπροστά στη διοίκηση και δε λένε με τίποτα να χρηματοδοτήσουν το project σας, ιδού τι ορθώνετε το ανάστημα υμών και τους λέτε:

"If you need a new machine and don't buy it, you pay for it without ever getting it."

(μη σχολιάσει κανείς μέχρι να φτάσω στη διοίκηση έχω να περάσω από 8 διαφορετικά είδη σφουγγοκολάριων, αυτό είναι ηττοπάθεια).

4.3.09

Γυναίκες τριγύρω πολλές, πάρα πολλές

Ποτέ δεν είν’ αρκετές, όπως συνεχίζει κι ένα τραγουδάκι που θα έβαζα λινκ στο γιουτιουμπ αν δε σιχαινόμουν όσο τίποτα βίντεο τύπου 50cent και snoopy dog. (Ξέρετε ο τύπος με τα γουναρικά που με τον παρά του την κυρά του και πλήθος άλλων λιμασμένων θηλυκών-θού κύριε τι γράφω πρωί πρωί και αναστατώνω σαρακοστιάτικα τους σεπτοί αναγνώσται.)

Λοιπόν, ζωγραφίζουμε με το Ρίκο τα αγόρια διαφορετικό χρώμα από τα κορίτσια και ρωτάω για να δω τι σύνδεση έχουμε με την πραγματικότητα:

Εγώ: Στο σχολείο σου έχει κορίτσια?

Ρίκος, (μάλλον διπλωματικά και για να κερδίσει χρόνο-διάολε, ποια έχουμε πει ότι είναι τα κορίτσια?): Όχι πολλά.

3.3.09

Ο Νίκος, η Μαρία κι ο Κώστας


Αυτοί είναι οι 3 συμμαθητές του Ρίκου, με τους οποίους έχει αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη σχέση πια (στη φώτο αντιγράφει τα ονόματά τους κάτω από τις φωτογραφίες τους).

Χαρακτηριστικό είναι που πολλές φορές πριν κοιμηθεί και μεσούσης της τελετουργίας του ύπνου ρωτάει, «πού είναι τώρα ο Κωστάκης, είναι στο σχολείο?» «όοοχι, κανένας δεν είναι στο σχολείο τώρα, είναι σπίτι του ο Κωστάκης κι ετοιμάζεται κι εκείνος για ύπνο». Καθώς πιθανολογούμε τι κάνουν κι οι υπόλοιποι ο Ρίκος κοιτάζει με απλανές βλέμμα στο κενό και πιθανολογώ ότι τους φαντάζεται.

(καλά, αυτό το παιδί χειμώνα καλοκαίρι την ίδια μπλούζα φοράει?)

ΥΓ. Ωραίο αυτιστικοαρθράκι από την Καθημερινή εδώ.