21.11.08

Ανάκατα-σαν το μυαλό μου

Από τα πιο τρυφερά κείμενα που έχω διαβάσει, αφορά την αντίδραση των παιδιών στις επιληπτικές τους κρίσεις. Ο Ρίκος, επειδή συνήθως κάνει κρίσεις όταν είναι άρρωστος και τα έχει συνδέσει, κάθε φορά που λέμε ότι κάποιος είναι άρρωστος αναρωτιέται αν θα κάνει κρίση. Φταρνίζεται κάποιος (ακόμα και ο γάτος) κι ο Ρίκος ρωτάει, "είναι άρρωστο? Θα κάνει κρίση?" Εεε ακόμα δεν ξέρω ποια είναι η ενδεδειγμένη απάντηση σ’ αυτό, λέμε ένα «κι αν κάνει κρίση θα του περάσει» προς το παρόν.

Διάβασα το πρωτόλειο μυθιστόρημα-ψυχολογικό θρίλερ του Άντριου Γουίλσον, του βιογράφου τη Πατρίτσια Χάισμιθ (αυτή τη βιογραφία λέω, που εμένα μού άρεσε κι εσένα δε σου άρεσε, Φωτούλα). Όχι πολύ καλό, δεν αρκεί ένας τύπος που εκ των υστέρων αποδεικνύεται ψυχρός και ανισόρροπος υπολογιστής, για να φτιάξεις έναν Ρίπλεϋ. Για να δούμε πώς θα συνεχίσει ο νέος όταν ξεκαβαλικέψει από τους ώμους των γιγάντων (της Πατρίτσια φυσικά).

20.11.08

Κι ο αναπόφευκτος Παρθένης


Το ένα μάθημα της Δευτέρας με την Π. το κάνουν πλέον οι αδελφοί Καραμαζόφ μαζί, σε μια προσπάθεια να ενισχυθεί ο μεταξύ τους δεσμός-κοινώς να μην τις τρώει ο Αργύρης. Ακολούθησαν το πρόγραμμα του Ρίκου, ζωγραφική, παζλ, επιτραπέζιο, αλλά ως τριάδα πλέον. Τι να λέμε, ο αποκλεισμένος εν γένει Αργύρης το καταδιασκέδασε και ανυπομονεί για το επόμενο.

Κάθομαι χτες και περιμένω το Ρίκο να τελειώσει. Όταν βγαίνουν κι ενώ η Π πάει να μου δείξει τις ζωγραφιές της φωτο, αρχίζω ως κλασική αναπληρωματική Μις Κολακεία τα «μα τι ωραία καδράκια είναι αυτά, πού τα βρήκες κλπ». Η Π. με κοιτάει λίγο απορημένα, αλλά αφού καταλάβει ότι δεν κάνω πλάκα και δεν υποκρίνομαι μού εξηγεί ότι κορνίζωσε τα έργα του Αργύρη κ του Θόδωρου του προηγούμενου μαθήματος.

19.11.08

Διάφορα, μάλλον επαναστατικά

Το ειδικό σχολείο του Ρίκου ήταν πλήρως στελεχωμένο από την πρώτη μέρα λειτουργίας του. Αυτές τις μέρες όμως παίρνω ένα σωρό μέιλ (και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, δεν μιλάω για hush hush πληροφορίες) με τουλάχιστον ανησυχητικό και εξοργιστικό περιεχόμενο.

Το πρώτο είναι από το Σχολειό Κωφών Αργυρούπολης, ένα σημείωμα του Διευθυντή προς τους γονείς ότι δεν έχουν ανανεωθεί οι συμβάσεις οδηγών και συνοδών, άρα τα παιδιά μένουν σπίτι μέχρι νεοτέρας.

11 Νοεμβρίου είναι η ημερομηνία του σημειώματος, δεν ξέρω αν σε μια βδομάδα έχουν γίνει όσα δεν έγιναν μέσα σε 2 μήνες.

Το δεύτερο είναι μια επιστολή από το Σύλλογο και Κηδεμόνων των Μαθητών του Ειδικού Γυμνασίου – Λυκείου Αθηνών, που εδρεύει στην Ηλιούπολη, άλλο πλήθος και πάθος παιδιών κλεισμένο στο σπίτι λόγω κενών θέσεων εκπαιδευτικών.

Το τρίτο αφορά τα προβλήματα των γονιών της Παμμακαρίστου που έχουν καταφύγει στο Συνήγορο του Πολίτη, ζητώντας φυσικά εκπαιδευτικό και ειδικό βοηθητικό προσωπικό.

Οι άνθρωποι που στελεχώνουν το σχολείο μας, εκτός από υπέροχοι εκπαιδευτικοί είναι πάντα αναπληρωτές, όπως και η πλειοψηφία των περί την ειδική αγωγή εκπαιδευτικών. "Φέτος τους χρειαζόμαστε, του χρόνου ποιος ξέρει, ένας και δυο είναι οι αυτιστικοί που θεραπεύονται από χρονιά σε χρονιά?", σκέφτονται στο υπουργείο πιθανολογώ. Οι αρμόδιοι ίσως ξέρουν κάτι κι αισιοδοξούν περισσότερο από εμάς για την πορεία του κάθε Ρίκου.

18.11.08

Γράψιμο




Από το Σεπτέμβριο που ο Ρίκος ξεκίνησε συστηματικά να μαθαίνει να γράφει και περάσαμε από τον (εύκολο στο πιάσιμο) χοντρό μαρκαδόρο στο μολύβι (με λαβή) έχει κάνει σημαντική πρόοδο στην τριποδική λαβή.

Η εργοθεραπεύτρια του κάνει σταδιακά διάφορες ασκήσεις. Αυτό που δείχνει να πιάνει τόπο είναι κάτι κολπάκια προθέρμανσης των δαχτύλων που απολαμβάνει να τα κάνει και να μετράει μόνος του. 10 ανοιγοκλεισίματα στις μπουνίτσες (τι λέξη!), δέκα αραιώματα πυκνώματα των δακτύλων, διάφορα άλλα, οι χάντρες κι είναι έτοιμος για τη συγγραφή των απομνημονευμάτων του.

Εδώ πολύ χαριτωμένες εργοθεραπευτικές ιδέες, σε ένα ιδιαίτερα εύχρηστο site, ιδέες που δείχνουν ότι χρειάζεται χρόνος και διάθεση για δουλειά και εφόσον αυτά υπάρχουν καμιά φορά τα εξειδικευμένα υλικά είναι περιττά (σε μένα τα λέω).

17.11.08

Μπόουλινγκ-how to

Εδώ και μέρες λέγαμε στο Ρίκο ότι την Κυριακή θα πάμε σε πάρτυ αλλά όχι από τα γνωστά με τα μπαλάκια στον παιδότοπο. Οι απαντήσεις στα δημοσιογραφικά W-who, where, when-είναι πάρτυ Αργύρη, bowling, την Κυριακή.

Ο σκοπός ήταν να μην την πατήσουμε σαν πρωτάρηδες, εμφανιστούμε στο bowling και αρχίσουν τα δράματα, «σε τι πάρτυ-μαϊμού με φέρατε το δύσμοιρο?» Φυσικά τα δράματα δεν απεφεύχθησαν, άλλης φύσης βέβαια.

Η καθοδήγηση μια φορά πέτυχε.




















Πριν αρχίσει η δράση επιστρατεύτηκε το σωτήριο UNO.



Ο Ρίκος με τα κατάλληλα παπούτσια ορμάει στον αγώνα τον καλό.



Απροσδόκητες επιτυχίες, τρίτος στον όμιλό του!



Το αναπόφευκτο δράμα, ο Αργύρης είναι δεύτερος και θρηνεί, «μα πίσω από το Θόδωρο?». Ευτυχώς στη συνέχεια το σκορ ανατράπηκε και σώθηκε το πάρτυ.