Από τα πιο τρυφερά κείμενα που έχω διαβάσει, αφορά την αντίδραση των παιδιών στις επιληπτικές τους κρίσεις. Ο Ρίκος, επειδή συνήθως κάνει κρίσεις όταν είναι άρρωστος και τα έχει συνδέσει, κάθε φορά που λέμε ότι κάποιος είναι άρρωστος αναρωτιέται αν θα κάνει κρίση. Φταρνίζεται κάποιος (ακόμα και ο γάτος) κι ο Ρίκος ρωτάει, "είναι άρρωστο? Θα κάνει κρίση?" Εεε ακόμα δεν ξέρω ποια είναι η ενδεδειγμένη απάντηση σ’ αυτό, λέμε ένα «κι αν κάνει κρίση θα του περάσει» προς το παρόν.
Διάβασα το πρωτόλειο μυθιστόρημα-ψυχολογικό θρίλερ του Άντριου Γουίλσον, του βιογράφου τη Πατρίτσια Χάισμιθ (αυτή τη βιογραφία λέω, που εμένα μού άρεσε κι εσένα δε σου άρεσε, Φωτούλα). Όχι πολύ καλό, δεν αρκεί ένας τύπος που εκ των υστέρων αποδεικνύεται ψυχρός και ανισόρροπος υπολογιστής, για να φτιάξεις έναν Ρίπλεϋ. Για να δούμε πώς θα συνεχίσει ο νέος όταν ξεκαβαλικέψει από τους ώμους των γιγάντων (της Πατρίτσια φυσικά).