Να τον χαίρεσαι!

Έλειπε ο Δημήτρης 4 μέρες και γύριζε χτες πολύ αργά, κύριος οίδε πώς μού ήρθε να προετοιμάσω το Ρίκο.

Εγώ: Ρίκο, ποιος θα είναι εδώ αύριο, που έχουμε να τον δούμε μέρες, ο ..??

Ρίκος: Ο γιατρός!

Εγώ: Όχι ο γιατρός, σκέψου, σκέψου, θα χαρείς πολύ που θα τον δεις, έρχεται ο ...??

Ρίκος: Ο Άγιος Βασίλης!

Εγώ: Οικογένεια να πάρει, οικογένεια, ποια είναι η οικογένεια σου?

Ρίκος απαγγέλων: ο μπαααααμπάαααας, η μαααααμά …

Εγώ: Ο μπαμπάς, διάολε, ο μπαμπάς θα ΄ρθει!

Με τον ήλιο το βγάζω, με τον ήλιο το βάζω

Τι έχει το έρμο και δε συγκεντρώνεται?

Η εικόνα δείχνει ειδυλλιακή: νέος τις, συγκεντρωμένος στον αγώνα τον καλό της αντιγραφής των λέξεων «μύτη», «μάτι».

Η αλήθεια βέβαια είναι πάντα εκεί έξω:

-για να πάμε από το «μ» στο «υ» ο Ρίκος έχει προσηλωθεί με ένταση σε ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σημείο του ταβανιού,

-τον έχω απειλήσει ότι δε θα δει βίντεο αν δεν τελειώνει,

-έχει ευαρεστηθεί να γράψει το «υ»,

-έχει προκύψει μια συγκλονιστική λεπτομέρεια στο πορτατίφ άξια μελέτης, συν η επιτακτική ανάγκη να με ενημερώσει για κάτι εντελώς άσχετο-«σήμερα στο σχολείο έκανα χάλια την τουαλέτα με τα νερά»

(όλα αυτά κάτω από το παγερά αποδοκιμαστικό βλέμμα μου-μέσα 3000 βαθμοί Κέλβιν από τα νεύρα, απ’ έξω τάχαμου ολύμπια ηρεμία),

-φτάσαμε στο «τ» αισίως,

-πάει για κατούρημα,

-κάτι προκύπτει στο δρόμο της επιστροφής, μια μπίλια να πέσει από το πάρκινγκ, ένα φιλικό χαστουκάκι στον Αργύρη που βρέθηκε στην τροχιά του χεριού του, επιστρέφει, γράφει το «η» και μας μένει η «μύτη» άλλες 4 φορές να γραφτεί.

Και μαζεύουμε υπογραφές!

Μπουλετίνια για απλοϊκά μυαλά σαν το δικό μου:

• Τυπώνουμε αυτό εδώ το κείμενο, ΣΕ ΕΝΑ ΦΥΛΛΟ, ώστε να μη μας πει κανείς «μου λέγατε να υπογράψω για το ΑΡΑ και μετά μπήκε μπροστά κειμενάκι άλλο αντί άλλου». Εντελώς μεταξύ μας, εμένα, της πρώην ξανθής παναγιάς, αυτό μου έχει φανεί το πιο δύσκολο από όλα.

• Σηκώνουμε τα μανίκια κι αρχίζουμε τη συλλογή υπογραφών από το οικείο γραφείο, το διπλανό, το/η μπάνικο/η συνάδελφο που μέχρι πρότινος δεν είχαμε λόγο να προσεγγίσουμε ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΧΟΥΜΕ, τον κόσμο του σχολείου, του κέντρου μαθημάτων, το δίνουμε στις δασκάλες μας και με μελιστάλαχτη φωνή παρακαλούμε για τις υπογραφές των.

• Εκτός πια κι αν σας αγαπούν και σας εμπιστεύονται τυφλά, ορισμένοι θα ρωτήσουν «τι ‘ν τούτο που υπογράφω?». Σκονάκι: όπως και στη λοιπή Ευρώπη ζητάμε την υποχρεωτική εξέταση όλων των παιδιών για έγκαιρη διάγνωση ΔΑΔ και συνεπώς παρέμβαση!

• Μη σας προβληματίσουν κακεντρεχείς και μίζεροι άνθρωποι με φαιδρότητες του στυλ «και τι θα γίνει αν υπογράψω, σώπα μωρέ κλπ vanitas vanitatum, σκωλήκων βρώμα και δυσωδία» ιστορίες, για μια τόση δα υπογραφούλα! Πείτε του «οι γονείς παιδιών ΔΑΔ-και η Μ α ρ ι λ έ ν α προσωπικά- εκλιπαρούν για την υπογραφή σου».

• Κάθε φύλλο χωράει 15 υπογραφές, μετά γυρνάμε πάλι στο πρώτο μπουλετίνι.

• Μαζεύουμε μέχρι τις 2 Απριλίου και τις στέλνουμε στη Νόηση-ή επικοινωνούμε βρε αδερφοί και σας λέω αν έχει αλλάξει κάτι!

Θερμαί ευχαριστίαι!

Στέλνουμε τις υπογραφές στον

'Αγγελο Γ. Κουτουμάνο

Μιστράλ 4

154 51 Ν. Ψυχικό
(νομίζω, αγαπητέ σχολιαστή, ότι παρά την κούραση σας εξέπληξα με το "διανυκτερεύουμε"-ευχαριστώ πολύ :-))