24.7.09

Bulletίνια

Ξυπνάμε τα πρωινά, αρχίζει ο καθιερωμένος διάλογος «μην πας στη δουλειά», τα ανίερα επιχειρήματα «αν πας στη δουλειά θα κάνω κρίση», τελικά πάω στη δουλειά, όπου (μεταξύ άλλων) σερφάρω και βρίσκω τα παρακάτω λινκς που με αρέσανε:

Θανάσης Νιάρχος, από τα Νέα.

Εμμ. Κριαράς, πάλι από τα Νέα.

(ε και το αναπόφευκτο βίτσιο), εξαιρετικά συμπαθές pdf για τη γρίπη από την Αγγλία!

23.7.09

Τεχνολογία στην υπηρεσία κλπ κλπ


Ο Θοδωρής ανέκαθεν σιχαινόταν να μιλάει στο τηλέφωνο-και δε μιλάμε για απλή κουβεντούλα, λείπει η μητέρα 3 μέρες βρε αδερφέ, μίλα της να δεις αν έχει σκοπό να γυρίσει ή το έσκασε με το pool boy. Προχτές τον ρώταγε η λογοθεραπεύτρια αν μιλάει στο τηλέφωνο με τον Αργύρη. Ρίκος: «Όχι!» Λ: «γιατί?» Ρίκος: «Γιατί δεν τον βλέπω (!)».

Κι έτσι ο εμπνευσμένος απών πατήρ φαγώθηκε και τελικά κάναμε video conference που αποδείχτηκε πολύ επιτυχής και ο Θόδωρος ιδιαιτέρως εκφραστικός στη μεταφορά των νέων του.

(Δεύτερη φώτο-έτσι τα πέταγα τα μπαλάκια στο λούνα παρκ)

22.7.09

Νέα (ο θεός να τα κάνει)

  • Εντελώς μεταξύ μας εγώ τη χοιρογρίπη την τρέμω: έρχονται στο μυαλό μου σκηνές από το κοράκι του Κινγκ, τις 28 μέρες μετά και τις 28 εβδομάδες μετά και περιγραφές του μαύρου θανάτου με τις οικογένειες που τις βρίσκαν το βράδυ νεκρές στο τραπέζι του πρωινού (πανούκλα, άσχετη, το ξέρω, αλλά πόσο εφφετζίδικη εικόνα!). Διαβάζω και για τα παιδιά και την ταχύπνοια και θυμάμαι δύσκολες μέρες με το Θοδωρή να μετράω ανάσες στο λεπτό και οξυγόνο αίματος και τρέμω. Από την άλλη υπάρχει πάντα το ανακουφιστικό «τούτη γης που την πατούμε» και «memento mori» και Danse Macabre , οψόμεθα.
  • Ανακάλυψα τα graphic novels με μάλλον ένα από τα καλύτερα του είδους: maus I και II. Ως συνειδητοποιημένη ψυχαναγκαστική παρήγγειλα ακόμα το περσέπολις και το blankets.
  • Μερικές φορές οι λόξες κάποιων βγαίνουν σε καλό σε ‘μας τους υπόλοιποι: οι αμερικάνοι δικαιούνται να διδάσκουν τα παιδιά τους κατ’ οίκον, οπότε βρήκα αυτό το πολύ ωραίο site για μαθηματικά.
  • Μάθαμε το γάτο να πηδάει στο μπαλκόνι και ούτε μωρό να είχα δεν θα σηκωνόμουν αλλόφρων στις 5 να το ταϊσω-αλλά έχει την πλάκα του, γιατί ακούμε το γδούπο καθώς πηδάει ανάμεσα από τα κάγκελα κι έρχεται το βράδυ να κοιμηθεί.