15.10.09

Σιχαμένα πράγματα

Είμαστε σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων όπως οι εκατομμύρια συνέλληνες για να αποσύρουμε το αγαπημένο corsa κι έχουμε πάρει το Ρίκο μαζί για να διαλέξει χρώμα (Ρίκος: «το πρασινάκι», «καλά, πάψε, εγώ θα το οδηγώ, θα πάρουμε το κεραμιδί»).

Ο Δ κάνει τις σκληρές διαπραγματεύσεις, εγώ αρκούμαι να καγχάσω όταν ο πωλητής προτείνει να μας χαρίσει τους αισθητήρες παρκαρίσματος-δώσε χρήμα, θείο-και προσπαθώ να πακτώσω το Ρίκο είτε σε κάθισμα αυτοκινήτου είτε στην καρέκλα.

Όταν ο Ρ ξεκινάει το επαίσχυντο σπορ που με την κωδική ονομασία «πορδάκια».

Εγώ: «Μην ξανακάνεις πορδάκι, πορδάκια μόνο στην τουαλέτα».

Ρ: «Όχι στην τουαλέτα, θέλω εδώ».

Εγώ: «Αν ξανακάνεις εδώ, θα βρωμίσει ο τόπος και ο άνθρωπος θα μας ρωτήσει ποιος έκανε πορδάκι και τότε να δω ποιος θα του πούμε».

Ρ: «Η μαμά».

ΥΓ. Απολύτως άσχετο (?) αλλά μου άρεσε.


14.10.09

Social stories

Η Emma, λες κι ήταν μέσα στο (όποιο) μυαλό μου, μου έστειλε mail μ' αυτό το μπλουζάκι!

Τις τελευταίες μέρες έψαχνα για social stories, κυρίως γιατί αν ο Θοδωρής διαβάσει μόνος του μια κατανοητή ιστορία με ενδιαφέρον του εντυπώνεται και τη συζητάει.

Βρήκα δυο πολύ ωραία λινκς, αυτό και αυτό. Το πρώτο έχει πιο απλές ιστορίες και εικόνες-σύμβολα, ενώ στο δεύτερο συναντάς πλήθος οικείων συμπεριφορών με μεγαλύτερη ποικιλία εικόνων και πιο πολλά λογάκια.

Μετέφρασα μερικές και με την ευκαιρία ανακάλυψα το file sharing του google! (νιώθω λίγο σαν κάτι τύπους με πρεσβυωπία που πατάνε τα πλήκτρα με ένα δάχτυλο προτεταμένο, τσεκάρουν ότι από το πληκτρολόγιο το γράμμα ανέβηκε στην οθόνη, ξανακατεβάζουν γυαλί και συνεχίζουν, χρόνος μεταξύ διαδοχικών πατημάτων 5'). Να μία και θα βάλω κι άλλες!

13.10.09

Η ειδικότης μας

Μαθαίνω από την Π για το ποιον, το βίο και την πολιτεία του Ρίκου στο σχολείο. Τα παιδιά κάνουν κύκλο, η Π. είναι με το Ρίκο, απέναντι του είναι ο Κώστας. Οι κανόνες του κύκλου είναι οι πασίγνωστοι και πολυφαγωμένοι στη μάπα, κάθομαι στη θέση μου, περιμένω τη σειρά μου κλπ.

Ο Ρίκος, όταν δεν τον βλέπει ούτε η Π ούτε η δασκάλα, καθοδηγεί από απέναντι χαμηλόφωνα τον Κώστα: «σήκω από τη θέση σου». Ο Κώστας (λόγω της εξουσίας που εμπνέουμε ως οικογένεια μάλλον) σηκώνεται πάραυτα, η δασκάλα του φωνάζει να καθίσει. Ο Ρίκος περιμένει να βρεθεί πάλι εκτός επιτήρησης, επαναλαμβάνει με το βλέμμα της κόμπρας το πρόσταγμα. Το αυτό μέχρι που έσπασαν τα νεύρα του Κώστα από τις αντικρουόμενες εντολές και πήραν και το Ρίκο είδηση οι δασκάλες.

Σε δεύτερη φάση μας είπαν ότι το είχε εμπλουτίσει με ένα «πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα». Έχει την πλάκα του το σκηνικό, αλλά μ’ αυτό το ταλέντο να βρίσκει το ευαίσθητο κουμπί του καθενός και να τον φέρνει στα όρια του πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε.