Προσπαθούμε να συζητήσουμε με το Ρίκο τις κάρτες λογοθεραπείας. Τα συνήθη θέματα είναι χρονικές αλληλουχίες, επίλυση προβλήματος, αίτιο αποτέλεσμα. Oι εικόνες είναι με παιδάκια, για να είναι τραβηχτικές και να ταυτίζεται ο νέος.
Μια καλή συμβουλή ήταν να δίνω ονόματα στα παιδάκια-πρωταγωνιστές προκειμένου ο μικρός να εμπεδώνει ότι πρόκειται για το ίδιο παιδάκι-ήρωα στις δυο κάρτες.
Μέχρι πρότινος δεν είχα συνειδητοποιήσει, αυτό που θεωρείται κοινό στον αυτισμό, τη δυσκολία αναγνώρισης προσώπων. Θυμάμαι μια μαρτυρία αυτιστικού ανθρώπου που έλεγε ότι όπως τα κύματα της θάλασσας είναι μεν διαφορετικά αλλά αδυνατούμε να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο, τόσο διαφοροποιημένα προσλαμβάνουν κι εκείνοι τα ίδια πρόσωπα όταν υιοθετούν διαφορετικές εκφράσεις.
Ξεκινάμε με μια κάρτα επίλυσης προβλήματος, στην πρώτη ένα κοριτσάκι είναι μόνο του και στενοχωρημένο, ενώ σε δεύτερο πλάνο φαίνεται μια παρέα από άλλα δυο κοριτσάκια. Στη δεύτερη εικόνα τα κοριτσάκια έχουν πλησιάσει και η δικιά μας είναι χαρούμενη.
Όλος ο θίασος επί σκηνής:
(οι ερωτήσεις γίνονται με γνήσια απορία)
«Γιατί είναι λυπημένη?»
(εδώ κατσουφιάζουμε)
«Γιατί είναι μόνη!»
(ιδέ παραπάνω περί απορίας)
«Τώρα γιατί είναι χαρούμενη?»
(ανυπόκριτος ενθουσιασμός)
«Γιατί έχει παρέα!».
Όταν ονοματίσαμε τη Μαρία, ο Ρίκος άρχισε να λέει τις συγκεκριμένες κάρτες «οι Μαρίες», «θέλω τις Μαρίες» ή όταν μπαφιάσει και θέλει να τελειώνουμε «τις Μαρίες και τέλος». Συμπέρασμα, ακόμα δεν έχω καταλάβει αν συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για το ίδιο παρτσακλό κοριτσάκι αντιλαμβάνεται τη χαρά της συντροφικότητας ή όχι.
Επίσης μετά τις Μαρίες καθιερώσαμε τις Γουέντες-η μια Γουέντυ η τρυφερή φιλενάδα του Μπομπ του μάστορα κι όσο εμφανίζεται ξανά στην ιστορία οι κλώνοι προσμετρώνται εκτινάσσοντας το μετρητή σε δυσθεώρητα ύψη.
Αναρωτιέμαι αν κατ' αναλογία υπάρχουν και πολλές διακριτές μαμάδες, η χαζοχαρούμενη μαμά, η μαμά-μαινάδα κλπ.
Μια καλή συμβουλή ήταν να δίνω ονόματα στα παιδάκια-πρωταγωνιστές προκειμένου ο μικρός να εμπεδώνει ότι πρόκειται για το ίδιο παιδάκι-ήρωα στις δυο κάρτες.
Μέχρι πρότινος δεν είχα συνειδητοποιήσει, αυτό που θεωρείται κοινό στον αυτισμό, τη δυσκολία αναγνώρισης προσώπων. Θυμάμαι μια μαρτυρία αυτιστικού ανθρώπου που έλεγε ότι όπως τα κύματα της θάλασσας είναι μεν διαφορετικά αλλά αδυνατούμε να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο, τόσο διαφοροποιημένα προσλαμβάνουν κι εκείνοι τα ίδια πρόσωπα όταν υιοθετούν διαφορετικές εκφράσεις.
Ξεκινάμε με μια κάρτα επίλυσης προβλήματος, στην πρώτη ένα κοριτσάκι είναι μόνο του και στενοχωρημένο, ενώ σε δεύτερο πλάνο φαίνεται μια παρέα από άλλα δυο κοριτσάκια. Στη δεύτερη εικόνα τα κοριτσάκια έχουν πλησιάσει και η δικιά μας είναι χαρούμενη.
Όλος ο θίασος επί σκηνής:
(οι ερωτήσεις γίνονται με γνήσια απορία)
«Γιατί είναι λυπημένη?»
(εδώ κατσουφιάζουμε)
«Γιατί είναι μόνη!»
(ιδέ παραπάνω περί απορίας)
«Τώρα γιατί είναι χαρούμενη?»
(ανυπόκριτος ενθουσιασμός)
«Γιατί έχει παρέα!».
Όταν ονοματίσαμε τη Μαρία, ο Ρίκος άρχισε να λέει τις συγκεκριμένες κάρτες «οι Μαρίες», «θέλω τις Μαρίες» ή όταν μπαφιάσει και θέλει να τελειώνουμε «τις Μαρίες και τέλος». Συμπέρασμα, ακόμα δεν έχω καταλάβει αν συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για το ίδιο παρτσακλό κοριτσάκι αντιλαμβάνεται τη χαρά της συντροφικότητας ή όχι.
Επίσης μετά τις Μαρίες καθιερώσαμε τις Γουέντες-η μια Γουέντυ η τρυφερή φιλενάδα του Μπομπ του μάστορα κι όσο εμφανίζεται ξανά στην ιστορία οι κλώνοι προσμετρώνται εκτινάσσοντας το μετρητή σε δυσθεώρητα ύψη.
Αναρωτιέμαι αν κατ' αναλογία υπάρχουν και πολλές διακριτές μαμάδες, η χαζοχαρούμενη μαμά, η μαμά-μαινάδα κλπ.
6 σχόλια:
Kαλημέρα!
"...όπως τα κύματα της θάλασσας είναι μεν διαφορετικά αλλά αδυνατούμε να ξεχωρίσουμε το ένα από το άλλο, τόσο διαφοροποιημένα προσλαμβάνουν κι εκείνοι τα ίδια πρόσωπα όταν υιοθετούν διαφορετικές εκφράσεις".
΄Ετσι το έχω καταλάβει κι εγώ. Η Χριστίνα ξέρει μια έκφρασή μας, αυτή που είναι συνηθέστερη για εκείνην. Τις υπόλοιπες τις "αποκρούει", σαν να μην είμαστε εμείς. Κι είναι χαρακτηριστικό αυτό, όταν μιμείται τη φωνή του καθενός (μιμείται πολύ καλά, τόσο που νομίζεις ότι είναι εκεί ο συγκεκριμένος άνθρωπος): Η φωνή που μιμείται είναι αυτή που "υπερισχύει" για εκείνην...
:)
Αθανασία καλημέρα,
είμεθα όλοι στις απεργιακές αγωνιστικές επάλξεις σήμερα κ παλεύουμε να οργανώσουμε το χρόνο μας σπίτι,
φιλιά
Αυτή την ακουστική μνήμη που λες, νομίζω ότι την έχει κι ο μικρός σε κάποιο βαθμό, έχει καλό αυτί και τραγουδάει αρκετά που τού αρέοσυν με σχετική επιτυχία. Αν θυμάμαι καλά κι η Χριστίνα έχει αυτί κ καλή φωνή.
Πρόσθεσε γρήγορα τη μάνα Μήδεια σου λέωωω.
Καλή σας μέρα (ο πληθυντικός συμπεριλαμβάνει και τις Μαρίες και τις Γουέντες και τις μάνες) :)))
Nερινίδιο , αυτή η εμμονή με τη Μήδεια έχει αρχίσει να με ανησυχεί, αν δε ο σύζυγος υμών λέγεται Τζέισον στην πραγματικότητα..
Όλες μαζί αντιχαιρετούμε: Καλό απόγευμα Νερίνα μας!
εχεις δικιο , το ιδιο κανει και ο Παυλος σε διαφορετικες περιπτωσεις.Παντως μερικες φορες νομιζω οτι τα αυτιστικα εχουν ενα πολυ ομορφο τροπο να απλοποιουν τη ζωη τους και τα ζηλευω
Δημοσίευση σχολίου