11.2.08

Όταν λέμε ισόβια εννούμε ισόβια

ή μαθαίνοντας στο Ρίκο το οριστικό

Πρωί πρωί η Κυριακή δεν ξεκινάει ακριβώς ομαλά. Εν μέσω ατελείωτων νεύρων, ο Θόδωρος εκτοξεύει στον τοίχο ένα παιχνιδάκι εργοθεραπείας (ζελατινοειδές περιτύλιγμα, γεμάτο με αγνώστου σύστασης γαλάζιο υγρό και ζωάκια της θάλασσας, για να αποκτήσετε μια πρόχειρη εικόνα).

Μοιραία η ζελατίνα σκάει, και νερό, ζωάκια και χρυσόσκονη ποτίζουν αργά και ηδονικά την παρολίγο μπουχάρα. Δεν είναι το μάζεμα ο βραχνάς, είναι ο Θόδωρος που αρχίζει το ατελείωτο μάντρα «φτιάξε το».

Τα αναφιλητά διακόπτονται μόνο από τις παραινέσεις, «φτιάξε το τώρα, βάλε το νερό μέσα». Δε θέλω να του πω ότι θα αγοράσουμε άλλο, απλώς θέλω να χωνέψει ότι το πέταξε, το χάλασε και πάει, αλλά ο συγκεκριμένος αποχωρισμός εξελίσσεται σε έναν μικρό θάνατο.

Κι εκεί έρχεται αρωγός η κινέζικη σοφία, ένα μικρό παραμυθάκι από μια συλλογή του Τζιάννι Ροντάρι. Η αιώνια ανικανοποίητη προγκήπισσα ζητά να της φτιάξουν ένα περιδέραιο από δροσοσταλίδες-άντε μη σχολιάσω τώρα πόσος κόσμος πήγε αδιάγνωστος, αν δεν ήταν στο φάσμα η μικρή γαλαζοαίματη δεν είναι κανείς. Πλήθη υποψήφιων αποτυγχάνουν, ώσπου ένας γέρος αντιστρέφει την κατάσταση πετώντας το μπαλάκι στην Υψηλότητά Της. Ο γέρων δεσμεύεται ξεκάθαρα, εγώ το φτιάχνω το κολιέ, αρκεί εσείς να μού μαζέψετε τις χάντρες-δροσοσταλίδες. Η δυσκοίλια πριγκήπισσα μετά από δυο τρεις απόπειρες συνειδητοποιεί το μάταιο του αιτήματος και παραιτείται.

Εφόσον στη μεγαλειότητά της έπιασε, μπορώ άφοβα να το δοκιμάσω στο Θόδωρο.

«Μάζεψε εσύ το νερό και το βάζουμε μέσα». Ω του θαύματος, αφού χώνει δυο τρεις φορές τα δάχτυλα στο υγρό χαλί, με κοιτάζει συνειδητοποιώντας την κατάσταση. Είναι το βλέμμα που στα κόμιξ ανάβει αυτόματα τη λάμπα πάνω από το κεφάλι του άρτι φωτισμένου ήρωα-και μετά λύπης του ο Θόδωρος αναγκάζεται να σταματήσει το κλαούνισμα.

Αυτισμός-Λάο Τσε 0-1.

ΥΓ. Τι έκανα όταν σταμάτησε το κλαούνισμα? Δε συνέχισα πάντως το «Μπουβάρ και Πεκισέ», το οποίο εγκατέλειψα 30 σελίδες πριν το τέλος. Λίγος BHL και λίγες εφημερίδες, ο Αθήναιος στο Γαστρονόμο έγραφε κάτι πολύ εμπνευστικό, θα επανέλθω.


7 σχόλια:

Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος είπε...

Σοφός ο γέρων κινέζος! Πιάνει όμως μόνο με τα υγρά, ε; Ξέρεις μήπως καμιά κινέζικη σοφία που να παρηγορεί για την καταστροφή στερεών αντικειμένων, όπως playstation, ας πούμε;
ΥΓ. Μα τι είναι αυτό το κλαούνισμα;

Μαριλένα είπε...

Κλαούνισμα είναι αυτό που κάνω εγώ τώρα, που πρέπει να αφήσω την ωραία ζέστη του γραφείου μου και να τρέχω στο μηχανογραφικό στην Πειραιώς. Δεν αφήνω απορίες, νομίζω?
Όσο για το playstation, ο σεβάσμιος γέρων λέει-δια στόματός μου-ότι το σφάλμα είναι εγγενές, τι το θέλετε το ps αν έχετε ένα καλό pc-παίζει και να λέω βλακείες εδώ.
Την καλημέρα μου.

Ανώνυμος είπε...

Αυτη τη στιγμη , μονσδικη προσφορα , το χαλι που βλεπετε σε πορτοκαλοκιτρινοκαστανομελι χρωμα, 2 μετρα επι 3 , στη μοναδικη τιμη των 3000 ευρω.Αν ομως ειστε , και επαναλαμβανω αν ειστε μητερα αυτιστικου ,ειδικη προσφορα μονο αν τηλεφωνησετε αυτη τη στιγμη , απο 3000 σε 2100.Αποκλειστικα για εσας τις αυτιστικομανες τα καταστηματα Μιραρακη τιναζουν τις τιμες στον αερα.
Προλαβετε!!!!!

Καλημερα , καλη εβδομαδα

athanasia είπε...

Καλημέρα!

Φιλόσοφος ο Ρίκος! Γιατί η δική μας πριγκήπισσα, μόλις συνελάμβανε το οριστικό, έκλαιγε ακόμη δυνατότερα, μέχρις εξαντλήσεως (δικής της και δικής μας)...

:)

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Εμείς πάλι το λύσαμε εξ υπαρχής το πρόβλημα. Τις νανούριζα με "Μήδεια" και για καλύτερη εμπέδωση δεν άφησα παράσταση για παράσταση που να μη τη δούν, έτσι για την οπτικοακουστική κάλυψη του θέματος.
Καλή σας βδομάδα

Μαριλένα είπε...

Μαρία, εκεί έχει φτάσει η χάρη ημών, στην κ.Μοιραράκη? Νυν απολύεις τη δούλη σου..

Αθανασία, κρατήσαμε και το κουφάρι για να ακουμπάμε το δάχτυλο στον τύπο των ήλων όποτε το θυμηθούμε και μας πάρει το παράπονο. Γενικά πάντως η ορθολογιστική προσέγγιση πέτυχε.

Νερίνα, έτσι γερά! Κάτι μισόλογα που τόλμησα περί Μήδειας χτες προχτές που μαθαίνε την αργοναυτική εκστρατεία προκάλεσαν στο άλλο παιδί σοκ. Λες να τον πάω στην Πιττακή κατευθείαν?

mamma είπε...

Το χιούμορ σου είναι πολλά κλικ παραπάνω. Υποκλίνομαι μάνα!