Δύσκολη η προσγείωση στη χιονισμένη καθημερινότητα της Αθήνας, ιδίως επειδή μόλις κατεβήκαμε από τα αντίστοιχα χιόνια του Αμύνταιου. Πρωί, εσωτερικό corsa, με τη σειρά που εικονίζονται: φαράσι με το οποίο είχα την έμπνευση να καθαρίσω τα τζάμια, σακούλα σκλαβενίτη, πραγματικά αδυνατώ να ανακαλέσω ή να αποτολμήσω να κοιτάξω τι έχει μέσα, κατσαρολικό με το οποίο νεροκουβαλούσα ζεστό νερό για το παρμπριζ, φακές και καλαμάκια του Θόδωρου στην εταζέρα.
Αν αποκλειστώ στα ορεινά του Αμαρουσίου, στήνω άνετα ένα τσουκάλι στα γρήγορα.
6 σχόλια:
ελπίζω να μην υπάρχει κάτι ζωντανό στη σακούλα - κατά τα άλλα ουδέν το μεμπτόν!
και επειδή δεν έχω και το καλύτερο timing όπως θα έχετε καταλάβει, το ποστ για τα ζώα ήταν από τα πιο ενδιαφέροντά σας κι΄ας με βασανίζει το ότι συζητάμε, προσπαθούμε και αναλύουμε για να αποδείξουμε και να προασπιστούμε τα αυτονόητα.
Καλή Μέρα - Καλώς ήλθατε
Holly,
ουδείς λόγος ανησυχίας, καλώς σας βρίσκω.
(μέτραγα από μέσα μου ως το 100 πριν απαντήσω στο σχόλιο σας, διότι ο κακεντρεχής κουμπάρος μου σχολίαζε πόσο σκληρά άραγε μπορεί να εργάζεται ένας άνθρωπος όταν του αφήνουν σχόλιο 9.45 και 9.46 έχει απαντήσει).
Δεν αγοράζεις και εκείνα τα φασολάκια που έλεγα εγώ και ένας συνάδλεφος μπλόγκερ να αποκτήσει μια ποικιλά το μενού.
Εσύ και η Καλάμιτυ ένα πράγμα...
Καλή σας βδομάδα και χαίρομαι που επιστρέψατε, σας είχα μια ψιλοέννοια.....
Καλημέρα!
Καλά, αν στήσεις τσουκάλι με τις φακές του Θόδωρου, δεν θα γίνει επανάσταση?
:)
Υ.Γ. Τελικά τί είχε μέσα η σακούλα του Σκλαβενίτη?
Νερίνα, ποια Καλάμιτυ? (ποια ελένη?)
Αθανασία, καλώς ήρθες, θα τσεκάρω φεύγοντας :-)
Τζέην
Καληνύχτα μικρά
Δημοσίευση σχολίου