Είναι μερικές μέρες τώρα που ούτε για κατούρημα δεν πάμε άνευ του εικονιζόμενου αξεσουάρ. Στην αρχή το χρησιμοποιούσαμε για να μετράμε το χρόνο που καθόμαστε εγώ κι ο Θόδωρος τιμωρία μέσα στο δωμάτιο. Tιμωρία πηγαίνουμε όποτε ο μικρός χτυπήσει τον Αργύρη, εγώ συνήθως δεν έχω κάνει κάτι.
Βάζουμε λοιπόν το ξυπνητήρι να χτυπήσει μετά από
Εν συνεχεία η ιδέα ήταν να το χρησιμοποιήσουμε για να οριοθετηθούν χρονικά τις περιώνυμες ακατάλληλες συμπεριφορές, π.χ. φτύνεις στο νιπτήρα μέχρι να χτυπήσει το ξυπνητήρι.
Μετά από απαίτηση του ίδιου βάλαμε χρονική διάρκεια σε κάθε δραστηριότητα, χτυπάει το ξυπνητήρι και σταματάει να παίζει μπίλιες, πλένει δόντια και πάει για ύπνο.
Στο Αμύνταιο που δεν το πήραμε τον έβαζα να μετράει μέχρι το 20 για ορισμένα πράγματα-τελειώναμε το uno, μια στιγμή να τσεκάρει η μαμά τα hits της, μέτρα μέχρι το 20 και πάμε επόμενο παιχνίδι.
Μια λύση να γίνει πιο λειτουργικό και να μάθει την ώρα είναι να αντικαταστήσω το ψηφιακό με κανονικό ευκρινές ρολόι ή θα είναι άραγε πιο εύκολο να μάθει την ώρα από το ψηφιακό? Αθανασία, Μαρία, καμιά ιδέα?
6 σχόλια:
Μαριλένα καρδούλα μου είναι 6 χρονών μόλις. Η Νάσια είναι 8,5 και τώρα έχει αρχίσει να διαβάζει την ώρα και απλά να την οριοθετεί "είναι κοντά στις πέντε μαμά, νομίζω".
Επίσης εάν έχει να πάει κάπου στις 7:00 από τις πέντε περίπου αρχίζει να λέει κοιτώντας το ρολόι "πλησιάζει 7:00 μαμά".
Εάν ο Ρίκος κατορθώσει να κινείται άνετα με το ρολόι μήπως, λέω, μήπως κάποια από τις δυο μας θα έπρεπε να ξανασκεφτεί καλύτερα κάποια πράγματα;
Καλή σου μέρα
Νερινάκι :-),
άκου εγώ πώς το γλιέπω. Ένα παιδί με αυτισμό δεν έχει γραμμική εξέλιξη σε κάθε τομέα. Δηλαδή μπορεί να είναι σχεδόν στα όρια της ηλικίας του σε κάτι, αρκετά πιο πίσω σε κάτι άλλο και πολύ πιο μπροστά αλλού-το πολύ πιο μπροστά σε 'μας δε συμβαίνει, αλλά σε άλλα παιδιά ναι.
Ο σκοπός δεν είναι ακριβώς να μάθει την ώρα, αλλά να γίνει λίγο πιο λειτουργική η εμμονή με το χρόνο. Αφού το κουβαλάμε που το κουβαλάμε παραμάσχαλα το ρημάδι να μη μάθουμε και κάτι?
Και κλείνω λέγοντας ότι στα παιδιά με αυτισμό υπάρχει μεγάλο άγχος για το "μετά", τι κάνουμε τώρα, τι θα γίνει στη συνέχεια, πόσο θα κρατήσει-έχω διαβάσει για παιδί που αρνιόταν να κοιμηθεί επειδή δεν του φαινόταν αυτονόητο το ξύπνημα. Αν μάθει μόνος του την ώρα του φεύγει ίσως ένα πρόσθετο άγχος. Με πιάνς?
Ναι και το βουλώνω.
Ηλιθιωδώς θεώρησα ότι σε έχει πιάσει ο γνωστός ενθουσιασμός που μας πιάνει του στυλ "άντε να μάθεις και κάτι παραπάνω, μπορείς".
Ξαναμανά καλή σας μέρα
Νερίνα, κουβέντα κάνουμε, χαρά μας, φιλιά.
Καλημέρα!
Το ξυπνητήρι το εφαρμόζουμε κι εμείς, κυρίως για το πρωινό ξύπνημα: Όταν ανυπομονεί ή έχει άγχος για κάτι, ξυπνάει αξημέρωτα, στην κυριολεξία (οπότε, τουλάχιστον έμαθε να μην σηκώνεται από το κρεβάτι προτού ακουστεί το ξυπνητήρι, για να μην περιφέρεται ξυπνώντας κι εμάς).
Το κλασικό ψηφιακό ρολόι με τους φωτεινούς αριθμούς το βρίσκω καλύτερο. Τα ψηφιακά με κλασικό καντράν δεν μου φαίνονται το ίδιο παρηγορητικά (κινείται ο δείκτης, αλλά δεν "αλλάζει" ο αριθμός). Τα αρχαία με καντράν και δείκτες κάνουν αυτό το συνεχές τικ-τακ και διαισθητικά φοβόμουν ότι θα της δημιουργούσαν εκνευρισμό.
:)
Υ.Γ. Είδα ότι ανέβασες και κάτι άλλο, θα μελετήσω τα λινκ, το πρώτο θέλει διάβασμα, το δεύτερο δεν είδα αμέσως τί να κοιτάξω (σνιφ).
Αθανασία, έχεις δίκιο, το ψηφιακό έχει τα πλεονεκτήματα που λες.
Η ιστορία δεν αφορά facilitated communication, αλλά δεν είναι η ιστορία το θέμα, μού άρεσε που σκέφτηκαν να μας τη στείλουν.
Το άλλο λινκ είναι το βιβλιοπωλείο που σού είχα αναφέρει ότι δε χρεώνει έξοδα αποστολής.
Δημοσίευση σχολίου