για σήμερα είναι η φωτο. Το κείμενο (που με λίγη τύχη θα κολλάει-ή δεν θα κολλάει στη φωτο) θα γραφεί μέσα στα πρώτα 10’ διαθέσιμα λεπτά της ημέρας. Με ένα αισιόδοξο υπολογισμό τα βλέπω να φτάνουν σαν τρεμάμενη οπτασία το μεσημέρι. (θα μπορούσα να το συνεχίσω "μέσα στην έρημο της πολλής δουλειάς μου", αλλά πρυτανεύει η λογική).
Λίγα λογάκια για τη φωτογραφία είναι το update. Η εργοθεραπεύτρια μας το σύστησε, βρήκαμε φτηνό και βολικό καθρέφτη και ο Ρίκος ευχαριστιέται πολύ να βλέπει τον εαυτό του να κάνει διάφορα. Όπου διάφορα είναι το πλάσιμο της πλαστελίνης, κάτι ασκήσεις με τους ελαστικούς επιδέσμους για ντύσιμο γδύσιμο, είναι οι γκριμάτσες «είμαι χαρούμενος, είμαι λυπημένος, τρόμαξα». Γενικά ο καθρέφτης τα έχει κάνει όλα πιο χαρούμενα και παιχνιδιάρικα.
Ο μόνος που εκνευρίζεται όταν βλέπει τον καθρέφτη είναι ο Τσυπραίος πατέρας μου που διαμαρτύρεται ότι το τόσο έντονο κόκκινο του θυμίζει «τούρκικο οντά».
8 σχόλια:
Συμφωνώ πως με τον καθρέφτη βλέποντας το είδωλό τους να κάνει πράγματα,τα αντιλαμβάνονται καλύτερα συν το γεγονός του"παιχνιδιού".Και ο Τεό το ίδιο θέμα έχει με τον καθρέφτη και τον βοήθησε σημαντικά,ειδικά στην έκφραση συναισθημάτων(φατσούλες,χαρούμενος ,λυπημένος,νευριασμένος,νυσταγμένος κλπ).Βέβαια πάντοτε ελοχεύει και ο κίνδυνος της στερεοτυπίας και αυτό θέλει προσοχή,γιατί τελικά μπορεί να έχουμε ανάγκη πάντοτε από ένα καθρέφτη γιά να εκφραζόμαστε ή να παίζουμε!!!
Καλημέρα!
Η εργοθεραπεύτρια μοιάζει άνθρωπος που ψάχνει και, κυρίως, δεν βαριέται.
Μου άρεσε το μαγουλάκι Ρίκου (όπως φαίνεται από το πλάι,
"ζωντανό", όχι στον καθρέφτη). Όσο για τον καθρέφτη, εμένα το έντονο κόκκινο μου θυμίζει Κίνα. Οι τούρκικοι οντάδες δεν είναι πράσινοι ή τυρκουάζ?
Δεν έχει κι άδικο ο πατέρας, κι εγώ που το είδα το πρωί κάτι σε εθνίκ μου έκανε - μ' αρέσουν τα εθνίκ, συνήθως.
Και ποιος δεν θέλει να κοιτάζεται στους καθρέφτες...Επίσης, γέλασα πολύ με το προηγούμενο ποστ για το ΠΣΚ, η πένα σου δεν αστειεύεται! Τέλος, τι ωραίος άντρας είναι αυτός, να τον χαίρεσαι!
Πιασαν επιτέλους στεριά και δέσαν κάβους, μετά από πολύμηνο ταξίδι και ταλαιπωρία, οι πρώτες τράτες από βοριά.
Περιμένουμε να ελλιμενιστεί τo εμπόρευμα και κατόπιν να αξιοποιηθεί καταλλήλως.
Εισητήριο θα είναι ζωτικό για συνέχεια…
Ο γλάρος από το ρουφ μου θυμίζει ότι κάποτε είχα πει ότι θα πάρω καλάμι στη Μαριλένα για να ψαρεύει γονείς, κάποιος είχε σχολιάσει ότι χρειάζονται τράτες, ιδού λοιπόν κι οι τράτες, ως φαίνεται.
Ιδού κι ένας γλάρος,
Iωνάθαν όμως.
Ένα στα δύο,
Καλή μνήμη αλλά και λιγάκι ψιλιασμένη λόγω βιωματικής γνώσεως των εξελίξεων.
Ήταν ευκολάκι έτσι και αλλιώς.
Καλημέρα κορτσούθκια κι αγορούθκια:)...ωραία που μας έστειλες ρε Αθανασιώ
Απ' τον πατέρα το τσακώσαμε το χάρισμα, φιλενάδα;)...πολύ με άρεσε ο συνειρμός
Gasbird, ο συγκεκριμένος καθρέφτης έχει τρία φύλλα και κλείνει , δεν ακκιζόμεθα όλη την ώρα μπροστά του (εντελώς μεταξύ μας βέβαια, χτες πήγα εκεί και βάφτηκα και ζωγράφισα και μουστάκια στους μικρούς).
Αθανασία, είναι πολύ καλή όντως. Ο μπαμπάς μου είναι Κύπριος, αυτό του ήρθε πρώτο (ίσως να μην είπε τπτ περί οντά, αλλά γενικά του κόκκινου), αν ήταν θιβετιανός θα είχε πει Κίνα :-).
Elf, σ' ευχαριστώ για όλα τα πολύ ευγενικά που λες :-).
Ιωνάθαν, πολύ λυρική περιγραφή, για να δούμε.
Αθανασία, πρόσεχε, διότι είναι γλάρος αλλά είναι κι από το Ρουφ.
Ρουλάκι, μαζεύουμε υπογραφές-τα γνωστά πετίσιον-να τη βάλουμε να ανοίξει blog την Αθανασία, καλημέρα κι από δω.
Δημοσίευση σχολίου