22.5.08

De gustibus


Όπου ξεκινάει με μια δήλωση: και ως παιδί και τώρα μήτηρ ούσα μου αρέσουν τα παραμύθια στις πιο ωμές εκδοχές τους, αλλά κι αυτά που έχουν ικανή δόση βίας. Τα 2 άμυαλα γουρουνάκια φαγωμένα, ο γιος που πάει στην καλή του την καρδιά της μάνας του, ο Πετροτσουλούφης με τα παιδάκια που παρακούν στις γονικές συμβουλές και καταλήγουν ακρωτηριασμένα ή βουναλάκια στάχτης κλπ. Ούτε λόγος ότι δε συμπαθώ εναλλακτικές βερσιόν με χορτοφάγους λύκους.

Ως συνήθως όμως με τα τέκνα δε βγάζεις άκρη. Προσπαθούμε λίγο με το Ρίκο να κάνουμε «φανταστικό παιχνίδι». Τα «τρία γουρουνάκια» τα ξέρει απέξω, οπότε με τα κουκλάκια, τα σπιτάκια και το λύκο επιχειρούμε ένα παιχνίδι ρόλων. Του δίνω τον πιο αβανταδόρικο ρόλο, αυτό του λύκου, καθώς έχει και το φύσημα, ξεφύσημα κι αρχίζει η προσπάθεια.

Υποβολέας: (είσαι ο λύκος, τι θα πεις στο γουρουνάκι?)

Ρίκος: Γεια σου, γουρουνάκι.

Μαμά-γρούνα: Γεια σου λύκε, τι θέλεις?

Υποβολέας: (άνοιξε μου, γουρουνάκι!)

Μέχρι εδώ ήτανε. Ο λύκος χαζεύει, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του ρόλου, το μόνο που κάνει είναι να χοροπηδάει πάνω κάτω, γιατί μ’ αυτή την κίνηση ξεκολλάει το κουκλάκι από το ραβδάκι με το μαγνήτη κι εκτοξεύεται-(τα κουκλάκια έχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους μαγνήτη, όπως και τα μικρά ραβδάκια κι έτσι κινούνται). Τι να κάνουν και τα έρμα τα γουρουνάκια τόσες ώρες στην κουίντα, βγαίνουν από τα σπιτάκια κι αδερφωμένα λύκος και χοίροι χοροπηδούν στο ρυθμό του I dont want to be in love-πολύ ανεβαστικό τραγούδι μπάι δε γουέι.

24 σχόλια:

witchofdaffodils είπε...

Ψηφίζω δαγκωτό το χορτοφάγο λύκο που λικνιζεται με τα γουρουνάκια σε ανεβαστικούς ρυθμούς!
Γιατι θα πρεπει να ακολουθούμε τα κλισε?

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Δεν σου αρέσει ο Γούνι το ύπουλο κσκό γουγούνι;;; (που έλεγε και η Νάσια)
Μαριλένα μου μάλλον δε το κατάλαβες, αλλά μόλις έφαγες τη πρώτη επίσημη αμφισβήτηση εκ του Ρίκου σε αρχειακό σου θέμα. :ΡΡΡΡ
Καλή μέρα σε όλους μας

butterfly είπε...

Ε, χαχαχα, έχουν απόλυτο δίκιο οι δύο προλαλήσασες! :)

Μπάι δε γουέι, δε θα το πιστέψεις ότι χθες θυμόμουν ένα βιβλιαράκι της Σύλβια Πλαθ, λέγεται "Κρεβατοποιηματάκια", και είναι πάαρα πολύ ωραίο! Το διάβαζα σχεδόν κάθε βράδυ όταν ήμουν...ε...είκοσι τριών. Θα σ'αρέσει πολύ νομίζω!

Καλημέρα!

Μαριλένα είπε...

Μάγισσα μας,(είδες το σοβάρεψα, ούτε υποκοριστικό ούτε τίποτα, σύμφωνη για τα κλισέ, αλλά μια ιστορία άνευ (έστω γουρουνίσιου) πτώματος, τι ιστορία είναι?

Φωτούλα, δε φαντάζεσαι τι μου θύμισες με το ρούνι-ρούνι..
Είμαστε στη Νάξο, με τον μετέπειτα κουμπάρο μας και τον Παναγιώτη, στην παραλία και έρχεται μια φοβερά εντυπωσιακή τύπισσα με μονοκίνι και δε συμμαζεύεται κι ένα παιδάκι. Καταλαβαίνεις σε τι κατάσταση βρίσκονται οι άντρες της παρέας. Ο μικρός της τύπισσας διαβάζει το Ρούνι Ρούνι κι ο Αργύρης (μικρός τότε) επίσης εκστασιάζεται που το αναγνωρίζει. Οπότε αρχίζουν οι φαύλοι να σπρώχνουν τον Αργύρη να πάει να μιλήσει τάχαμου στο παιδάκι για το Ρούνι Ρούνι. Από τότε της έμεινε το παρατσούκλι και αν ήταν στην παραλία λέγαμε κατέβηκε το Ρούνι Ρούνι ή λέγαμε αν έχει ρούνια ρούνια σήμερα. Αχ τι εποχές..

Butterfly, από τον άνθρωπο που λατρεύει το Στρειδάκη περίμενα συμπαράσταση..Εκτός αν η Σύλβια σ' αυτά τα ποιηματάκια λέει τίοπτα και για φούρνους γκαζιού (το παράκανα, εικάζω).

butterfly είπε...

Αποσπάσματα από την Ελευθεροτυπία:

«...κρεβάτια ψαρέματος να είναι σαν τράτες / κρεβάτια που φτιάχνονται μόνο για γάτες / κρεβάτια για μια παρέα ακροβάτες».

«Μες στα νερά να μπορεί να γλιστρά /νερά που να 'ναι πράσινα και καθαρά / να τα διασχίζει με μία προπέλα / σε χρώμα ασημί σαν τη σαρδέλα».

«Η γάτα, ο σκύλος και ο παπαγάλος / χορεύουνε πάνω τους χορούς όλος κάλλος / ναι, στα σκεπάσματα τα απλωμένα / με πόδια στη λάσπη καλά βουτηγμένα...».

«Σαν μια αιώρα είναι φτιαγμένο... μέσα σε πράσινα φύλλα και κλαδιά πυκνά / Και μετράς ανάσκελα πλήθος πουλιά/ σπίνους, σπουργίτια, κοράκια μπλαβιά / σημειώνοντας ονόματα σ' ένα βιβλίο, κρατώντας το προσωπικό σου αρχείο»

«Κρεμάς φωλιές από άχυρο/ σε μπούφους και κούκους δίνεις σκεπή/ και στον παπαγάλο τον μεγαλοπρεπή... Με κεράσια και μούρα μαζί σου δειπνούνε/ και κομματάκια μπέικον με μυτιές τσιμπούνε».

Υ.Γ. Ποιος είναι ο στρειδάκης;

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Είμαι σίγουρη ότι ο Στρειδάκης θα είναι κανά βλαμμένο οστρακοειδές από το Μπομπ ο Σφουγγαράκης, μέχρι και εκεί την έχω ικανή να φτάσει πια. Άκου Ρούνι Ρούνι μια τύπισσα με μονικίνι :ΡΡΡΡ
Άσχετο έχω κέφια σήμερα, εδώ θα μείνω, θα αλλάξω και μουσική, θα το γυρίσω σε αδελφούς Μαρξ σήμερα, σόλο Μο με καραμούτζες το ρεπερτόριο, την άρπα θα την κρατήσω για πιο ανεβαστικές καταστάσεις...

Μαριλένα είπε...

Νιώθω ρίγη ευχαρίστησης να διατρέχουν το ατελείωτο κορμί μου. Γιατί, θα αναρωτηθούν οι αφελείς? Γιατί απαντώντας στη Butterfly θα ταπώσω τη Φωτούλα και πάει κι η καλή διάθεση πάνε όλα..
Ο Στρειδάκης, καλά μου παιδιά, είναι αυτός!
Και κάπου εδώ αποχαιρετούμε τη Φωτούλα και τις ανώμαλες (ναι, ανώμαλες) επιλογές της..

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Εντάξει νίκησες, επιστρέφω στην ιάπωνα κόρη προς απελπισία της γειτονιάς και το κρίμα στο λαιμό σου...

athanasia είπε...

Μαριλένα, ταυτίζομαι για τη ροπή προς τα τρομακτικά παραμύθια. Ο Ρίκος, εδώ που τα λέμε, καλά κάνει και δεν το παίρνει στα σοβαρά το ζήτημα. Και κάτι σύζυγοι που βλέπω στο σχόλιο, πιθανόν το ίδιο. :)

Φωτούλα, χτύπησες κέντρο, μη μασάς που η Μαριλένα νομίζει ότι σε ταπώνει, έτσι κάνουμε οι μαμάδες αν μας πει κανένας κάτι που δεν μας πολυαρέσει. :)

Υ.Γ. Ωραία η Sylvia Plath. Και το βρίσκω πολύ ενοχλητικό ότι τα περισσότερα που γράφονται γι'αυτήν δεν έχουν σχέση με την ποίησή της, αλλά με τα συζυγικά της προβλήματα, σαν ευκαιρία για τις απανταχού ατυχήσασες κι ελαφρώς στριγγλίτσες για να κλαφτούν [και πάλι] που οι άντρες είναι κακοί.

Τον Tim Burton επιφυλάσσομαι να τον ψάξω περαιτέρω, χάρη στη Butterfly και την Mαριλένα έμαθα τις ποιητικές επιδόσεις του.

The Gasbird Familly είπε...

Βρε μπας κι ο Ρίκος ανήκει στην εποχή των Hippies και του Woodstock?"All we are sayiiiing is giive peace a chaaaance" (κανονικά αυτό το άσμα,ενίοτε συνοδεύεται και από Ζωνιανό king size άφιλτρο,αλλά ας μη το κάνουμε θέμα).

Ανώνυμος είπε...

...εγω παλι (βιαζομαι) ..δεν καταλαβα, αλλα δεν πειραζει.Βρε κοριτσια , χθες βραδυ , αργα εγραφα ενα κειμενο για το μπλογκ μου.λιγο πριν πατησω εντερ για να δημοσιευτει και λογω του οτι ταυτοχρονα απαντουσα και σε εμαιλ,κατι πατησα και εξαφανιστηκε και το κειμενο αλλα και τα εμαιλ που εγραφα.Και επειδη δεν υπαρχουν πουθενα στο pc μου , μηπως εστειλα καταλαθος σε καποιον απο σας κανενα κειμενο?Αν εκανα καμια τετοια πατατα, αν μπορειτε να μου τα στειλετε, φιλια και σορρυ για το ασχετο σχολιο,αλλα η Μαριλενα μας ειναι περαντζαδα....

Μαριλένα είπε...

Φωτούλα μας, ένα αστείο κάναμε, κλείστη τη ρημάδα τη μαντάμ!

Αθανασία, με κίνδυνο να δοκιμαστεί μια φιλία θα δηλώσω για τη Σύλβια Πλαθ ότι ίσως άνευ συζυγικού δράματος να μην ήταν τόσο γνωστή. Γνώμη μου.

Gasbird, λίγο το λιοντάρι, λίγο τα Ζωνιανά, αρχίζει να σε φοβάται το μάτι μου. Δεν έρχεστε την Παρασκευή στα ΚΔΑΥ μαζί μας?

Μαρία, ψάξε στο tag δεξιά που έχω τα "βρήκαμε". Φιλιά

The Gasbird Familly είπε...

Δώσαμεεεε στα ΚΔΑΥ δώσαμεεε!!!!

athanasia είπε...

@Μαριλένα,

Μπα, δεν δοκιμάζεται μια φιλία. Συμφωνώ μ' αυτό που έγραψες. Μόνο που γι' αυτό δεν φταίει η Plath, φταίνε τα κολλλλλλήματα των αναγνωστ[ρι]ών.

Δεν είναι η μοναδική περίπτωση ποιητή/συγγραφέα/καλλιτέχνη που συζητιέται πρωτίστως στο πλαίσιο μιας "φιλολογίας" περί την ιδιωτική ζωή του/της.

Τελικά, με διασκεδάζει πολύ ότι ένα "ειδικό" μπλογκ καταλήγει πιό πολύπλευρο από άλλα που [νομίζουν ότι είναι ή και δηλώνουν] πιό "γενικού ενδιαφέροντος". :)

Ανώνυμος είπε...

Τελικα καταφερατε να με φρικαρετε.μαλλον σε αλλο πλανητη ζω,φιλακια

butterfly είπε...

Εγώ πάλι δεν ήξερα τίποτε για τα συζυγικά όταν ξεκίνησα να διαβάζω Πλαθ, ευτυχώς. Οπότε καταθέτω πως το μόνο που με εκνευρίζει σφόδρα είναι που την είχε παίξει η Γκουίνεθ Πάλτροου σ'εκείνη τη βιογραφική ταινία. Τη σιχαίνομαι τη Γκουίνεθ Πάλτροου, λέμε. Τη σιχαίνομαι.

(μόλις καταβαράθρωσα το επίπεδο).

Μαριλένα είπε...

(αν δε δοκιμάστηκε προηγουμένως, θα δοκιμαστεί τώρα). Υπερεκτιμημένη έπρεπε να πω Αθανασία, όχι γνωστή. Αν και αφού πεθάνεις τι φταις για το ποιοι θα σε κάνουν παντιέρα..

Μαρία, δεν είναι μόνο οι αυτιστικοί άλλος πλανήτης :-).

Butterfly, παρότι διαβάζει κι η Αθανασία, αρχίζω να φοβάμαι ότι αυτή η αχαρακτήριστη η Πάλτροου μπορεί να είναι η αιτία που σιχαίνομαι την Πλαθ.

Gasbird, ερχόμενη Παρασκευή

(οκ, η αλήθεια είναι ότι συμπαθώ περισσότερο τον Χιουζ).

elf είπε...

Εσείς είσαστε πολύ προχωρημένη παρέα! Και πολύ μορφωμένη, οφείλω να πω. Παρόλα αυτά θα συμμετέχω στη συζήτησ (όχι που δεν θα συμμετείχα) και θα μοιραστώ το εξής: τώρα που ξανάρχισα να διαβάζω κλασσικά παραμύθια, ένεκα υιού, συνειδητοποίησα πόσο σπλάτερ είναι. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης Κοντορεβηθούληδων και Κοκκινοσκουφίτσων δεν ήξερα τι να πω στο μωρό! Φοβόμουνα μη δω εγώ εφιάλτες, όχι το αθώο νήπιο. Μέχρι που με πληροφόρησε πως "όταν μεγαλώσω, θα πάρω ένα στρατιωτικό αεροπλάνο και θα βομβαρδίζω πόλεις" και κατάλαβα πως είμαι μακριά νυχτωμένη! Πάντως, συνεχίζω να σκιάζομαι, όλοι οι γονείς παρατάνε τα παιδιά τους στο δάσος να τα φάνε οι μάγισσες κλπ. Τι να πω...

elf είπε...

Πάντως, επειδή γράφω η ίδια παραμύθια αυτόν τον καιρό και διαβάζω τη θεωρία τους, όλοι οι ειδικοί συμφωνούν πως το παιδί την έχει ανάγκη αυτήν την ανατροπή από το δράμα στη λύτρωση. Και, στην τελική, δεν το ενδιαφέρει τι θα πάθει ο ήρωσς κατά τη διάρκεια της ιστορίας αρκεί αυτή να έχει ευτυχισμένο τέλος. Τέλος και στη φλυαρία μου. Καλό απόγευμα!

Μαριλένα είπε...

Ελένη, ποια φλυαρία, πολύ ωραία σχόλια και πολύ ωραίο ποστ.
(εγώ νομίζω ότι είναι και πιο διδακτικά τα τρομακτικά παραμύθια, πιο ενδιαφέροντα πάντως σίγουρα είναι :-))

athanasia είπε...

@Mαριλένα,

Ορίστε, ούτε τώρα δοκιμάζεται. Κι υπερεκτιμημένη είναι, συμφωνώ, γιατί -λόγω της "φιλολογίας" για τα προσωπικά της- μπαίνουν συχνά και τα άσχετα κριτήρια στην μέση.

Έχει ωραίες εικόνες κι ωραία γλώσσα, παράδειγμα:

Mushrooms (Sylvia Plath)

Overnight, very
Whitely, discreetly,
Very quietly

Our toes, our noses
Take hold on the loam,
Acquire the air.

Nobody sees us,
Stops us, betrays us;
The small grains make room.

Soft fists insist on
Heaving the needles,
The leafy bedding,

Even the paving.
Our hammers, our rams,
Earless and eyeless,

Perfectly voiceless,
Widen the crannies,
Shoulder through holes. We

Diet on water,
On crumbs of shadow,
Bland-mannered, asking

Little or nothing.
So many of us!
So many of us!

We are shelves, we are
Tables, we are meek,
We are edible,

Nudgers and shovers
In spite of ourselves.
Our kind multiplies:

We shall by morning
Inherit the earth.
Our foot's in the door.

Υ.Γ. Σαν δεν ντρέπεσαι που σου αρέσει ο Χιουζ, ο άσπλαχνος, ο πήξος, ο δείξος, κοκ...

Μαριλένα είπε...

Πολύ ωραίο, όντως.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Aθανασία, μεταξύ μας, ψυλλιάζομαι ότι δε της αρέσει η ποίηση..

Μαριλένα είπε...

Φωτούλα, όχι αλήθεια ήταν ωραίο.
Η αλήθεια είναι όχι ακριβώς ότι δε μου αρέσει, αλλά συχνά πυκνά νιώθω ότι δεν μπορώ να την αντιληφθώ/αισθανθώ. Είναι και θέμα καλλιέργειας/παιδείας αλλά και να θέλεις να αφεθείς και νιώθω ότι πάσχω και στα δυο.