τρώε με τα δυο σου
Χαζεύω τις σημειώσεις του κινητού μου. Κατά καιρούς εκεί καταγράφω τις φράσεις του Θόδωρου. Ξεκινούν από την εποχή που ήταν τόσο σπάνια μια σωστά δομημένη άνω των 3 λέξεων φράση (που την πόσταρα το ψώνιο!) μέχρι σήμερα που λέει διάφορα προς μεγάλη απορία και ικανοποίησή μας.
Ένα σημαντικό κίνητρο για να μιλήσει ο Θόδωρος από τις πρώτες του φράσεις μέχρι σήμερα διαφαίνεται να είναι ο Αργύρης. Ο μικρός αντιγράφει και ανταγωνίζεται το μεγάλο, από την εποχή του (αηδιαστικού) «φτύσε το χυμό, εγώ θα τον πιω», μέχρι σήμερα που δεν θέλει να αφήνει τον Αργύρη να βλέπει τα δικά του dvd. Προκειμένου να τον απομακρύνει από την τηλεόραση το τελευταίο εύρημα ήταν: «Αργύρη, έλα να σου δείξω το πάρκινγκ με τις μπίλιες, μην κοιτάς το Μπομπ, μόνο εγώ θα βλέπω Μπομπ».
12 σχόλια:
Ρε Μαριλένα, είναι πολύ γλυκούλης!!!
Καλημέρα!
Μοναχοφαγούλης θα το έλεγα εγώ, αλλά ευχαριστώ :-)
Mεγάλη χαρά οι σωστές "ολόκληρες" προτάσεις... :)
Και δεν νομίζω ότι αντιγράφει τον Αργύρη όταν μιλάει, απλώς ο Αργύρης του κινητοποιεί τον ανταγωνισμό (όπως κάθε αδελφάκι). Ε, είναι σοβαρότατο κίνητρο αυτό για να μιλήσει ο Ρίκος!
Αθανασία, είναι πράγματι. Ήταν μια εποχή που το "μαμά" από μόνο του ήταν μεγάλη μεγάλη χαρά.
Τον αντιγράφει πολύ γενικά, δλδ αν με φωνάξει ο Αργύρης θα φωνάξει κι εκείνος, αν την ερώτησή που θα κάνει ο Αργύρης την καταλαβαίνει θα τη ρωτήσει κι αυτός, αλλιώς θα ρωτήσει κάτι δικό του, ίσα ίσα για να μιλήσει κι εκείνος.
Μαριλενα,αυτο που του λεει για τον Μπομπ ειναι πολυ εξυπνο,η πονηραδα του Ρικου δειχνει οτι παει καλα.Αυτο που του λεει να του δειξει το παρκινγκ , ειναι μεγαλη προοδος.Λεει ψεματα για να τον παρει απο την οθονη και να κατσαει αυτος!!!!!!!
Δεν έχω παιδιά ούτε άμεση επαφή με το θέμα του αυτισμού, αλλά με ενδιαφέρει πολύ γιατί υπάρχει ο Ρίκος και τόσα άλλα παιδιά, αν με καταλαβαίνετε...
Ο λόγος που αφήνω σχόλιο είναι γιατί εντυπωσιάστηκα από τον ενθουσιασμό της μαρίας-μαρίας για την πονηράδα και τον ανταγωνισμό του Ρίκου απέναντι στον Αργύρη.
Καταλαβαίνω τι εννοεί και πόσο δίκιο έχει όταν λέει ότι είναι πρόοδος, απλά όταν έχεις μάθει στο "θα φας ξύλο αν ξαναπείς "δικό μου" στον αδερφό σου" και έτσι αργά αλλά μεθοδικά έχεις χάσει τα όριά σου αλλά και τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορείς να ανακαλύψεις από την αδελφική σχέση, εκπλήσσεσαι όταν ακούς την άλλη άποψη.
Σας φιλώ :-)
Μαρία, κι εμένα με χαροποιούν ιδιαίτερα αυτά τα δείγματα πονηριάς που λες.
Sousou, καλώς ήρθες. Η Μαρία ενθουσιάστηκε όπως κι εγώ ενθουσιάστηκα μ' αυτά που έλεγε για τους φίλους του Παύλου, αυτές οι κατακτήσεις των παιδιών είναι πηγή ευτυχίας. Αν καταλαβαίνω καλά μιλάς από την πλευρά του "ριγμένου" παιδιού. Δύσκολα πράγματα, κι εμείς έχουμε εστιάσει τόσο την εικόνα στο Ρίκο που ο Αργύρης πολύ συχνά νιώθει αυτό που λες. Είναι δύσκολες οι ενδοοικογενειακές σχέσεις όταν υπάρχουν συνεχείς εστίες εντάσεων όπως ένα παιδί που χρειάζεται ειδική μεταχείριση.
Αγαπητή Μαριλένα
Δεν είναι απλά πονηριά. Είναι επινοητικότητα, είναι προσέγγιση της γνώσης αιτίου-αποτελέσματος, είναι τρεις ολόκληρες προτάσεις στη σειρά. Και μη νομίζεις ότι όλα τα παιδιά τυπικής ανάπτυξης σ' αυτή την ηλικία το κατορθώνουν αυτό. Χαίρομαι πάρα πολύ για το Θοδωρή σας και για σας :)
Ωραία φράση
και με συναίσθημα!!!!!!
Καλό μας απόγευμα
Σπυριδούλα, νομίζω ότι είναι φανερό πόσο ψώνιο είμαι, μη μου δίνεις θάρρος. (σ' ευχαριστώ πολύ :-)).
Φωτούλα, ναι το συναίσθημα των καρχαριοεμβρύων που τρώνε το ένα το άλλο προτού γεννηθούν. Καλημέρα, μ΄αυτή την αισιόδοξη εικόνα :-).
Χαχα ωραιος ο ανταγωνισμος!:)
Καπου πηρε το ματι μου οτι ειχες γενεθλια, αλλα δεν θυμαμαι ποια μερα οποτε το γραφω εδω...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ με υγεια, χαρα και πολλα κουραγια:)
Αερικό, σ' ευχαριστώ πολύ :-).
Δημοσίευση σχολίου