Παρασκευή: ο Ρίκος έχει λαλήσει άνευ σχολείου, αυτό είναι σίγουρο. Αυτός δεν είναι λόγος όμως να συμβεί το παρακάτω: κατά τη διάρκεια του 45’ου μαθήματος είναι εντελώς αλλού, λέει διάφορα άσχετα από το Μπομπ, δεν προσέχει μία. Πρέπει να της έχει σπάσει τα νεύρα της δασκάλας η οποία του πηγαίνει κι αυτή κόντρα σε ό,τι της πει. Πριν φύγει τον αναγκάζει να την κοιτάξει και να την χαιρετίσει, επαναλαμβάνοντας επίμονα «αν δε μού πεις καλό βράδυ, δε φεύγω». Ο μικρός σαλτάρει εντελώς, χτυπάει το κεφάλι του από τοίχο σε τοίχο, εκείνη συνεχίζει την επωδό περί αποχαιρετισμού κι εγώ είμαι παρούσα και δεν κάνω τίποτα. Ή μάλλον κάνω, σκέφτομαι πόσο εύκολο είναι να τρελάνεις ένα αυτιστικό παιδί.
Κυριακή παιδικό πάρτυ: παρά τη φασαρία, την Καλομοίρα που ωρύεται, τα to-be τεταρτάκια ο Ρίκος περνάει ζάχαρη. Στην αρχή κάνει λίγα από όσα λέει ο κλόουν-πιάνουμε όλοι το κεφάλι μας-μετά τρώει, και κάπου ξετρυπώνουμε ένα UNO (χαρτιά) και παίζουμε. Έρχονται κι άλλοι να παίξουν μαζί μας, τον ένα τον λένε Αργύρη «δεν είναι ο Αργύρης» απορεί ο Ρίκος. Μετά το πάρτυ καταλήγει ευτυχής, «χαρτιά στην Αθήνα, χαρτιά στην Ερέτρια, χαρτιά στα ξαδερφάκια».
8 σχόλια:
Κι ένα μη αυτιστικό παιδί (μπορείς να τρελάνεις). Ξέρεις πόσες φορές έχω προσπαθήσει, κολλημένη στα κολλήματά μου, αποφασισμένη "να τη βγω" στο νήπιο; Ασ' τα. Ευτυχώς, έχει γερή κράση. Και, υποψιάζομαι, αρκετό απ' το "στα τέτοια μου" του πατέρα του. Ευτυχώς, εννοώ, και για τους τρεις μας.
Καλή μέρα. Και καλή βδομάδα.
ΥΓ. Μισώ τα παιδικά πάρτυ, νομίζω πια το ξέρουμε όλοι.
Kαλημέρα!
Μήπως είναι καλύτερα, όποιος ασχολείται μαζί του αυτή την εποχή να του δώσει λίγο χρόνο να μην "μαθαίνει"?
Για τα παιδικά πάρτυ, ευτυχώς γλίτωσα πιά...
:)
Συμφωνώ με την elf. Είναι πανεύκολο να τρελάνεις κι ένα μη αυτιστικό παιδι. Αρκεί να έχεις αρκετή δόση δικτάτορα στο αίμα σου. Μιλάω από προσωπική πείρα... πολλές φορές φτάνουμε στα όρια μας επειδή δεν μπορώ να θυμηθώ πως είναι παιδί κι εγώ ενήλικας.
Παραφράζοντας παλιότερη πρόταση της χόλυ, "η ρημαδοδασκάλα, θα έλεγα εγώ". Κάποια στιγμή πρέπει να λέει κανείς φτάνει τόσο, ως εδώ, ειδικά όταν είναι δάσκαλος και όχι γονιός. Λοιπόν, ειλικρινά τσαντίζομαι με τέτοια πράγματα. Καλά έκανες από μια άποψη και δεν την αμφισβήτησες μπροστά στο Θόδωρο, αλλά αν γενικά δεν-αφήνει-και-λίγο-το-ρημάδι-λάσκα, ίσως θα ήταν σκόπιμο να της πεις κάτι; Συγνώμη για την επέμβαση κιόλας.
Πολύ γλυκούλης ο μικρός με τα χαρτιά του, μαθαίνει με τις γενικεύσεις και τις διαφορετικές φάτσες και καταστάσεις, ε;:)
Καλή εβδομάδα!
Αυτο ειναι ωραιο Δευτεριατικο post...χωρις θαλασσες:)
Παρασκευη, αν και καμια φορα ειναι καλο να εισαι δικτατορας, και σορρυ για την ΄παρεμβαση΄ αλλα, ολοι δικαιουμαστε να εχουμε μια off μερα ειδικα για μαθηματα!
Ως μεγαλοι εχουμε το πλεονεκτημα οτι ξερουμε πως νοιωθουν τα παιδια ενω ευτυχως τα παιδια δεν ξερουν πως ειναι οι μεγαλοι. Ποσο ωραιο θα ηταν να μενανε ετσι.
Κυριακη, κατι σε Σαραφης στη Λαρισα, Σαραφης στα Τρικαλα...τωρα Σαραφης και στο Παρισι μου κανει!!!:)
Elf, καμία αντίρρηση :-).
Αθανασία, δίκιο έχεις, απλώς ήταν ένα παρανοϊκό συμβάν.
Mamma, μάλλον η ξεκούραση μας βοηθάει να γινόμαστε φυσιολογικοί κ χαλαροί.
Butterfly, ναι μεν δε μίλησα αλλά ήμουν στα πρόθυρα του εγκεφαλικού, συν ότι πλήρωσε τα νεύρα μου μετά πάλι ο μικρός.
Αερικό, δεν είναι η μία μέρα-που για το Ρίκο είναι πολλές ώρες και πολλές μέρες off, είναι ότι ήταν τρελό να περιμένεις να αντιδράσει/επικοινωνήσει όταν έχει ξεφύγει τελείως.
Αυτό το εκπαίδευση by the book...απαρέγκλιτα πολύ ωραία το ζωγράφισες φιλενάδα, ασπρόμαυρα, όπως του πρέπει.
Καλό καλοκαίρι δεν είπαμε Μαριλενάκι, εγώ για τα χαλιά λεεεεω σήμερα να τα μαζώξω, θα φανεί:)))
Φιλιά στα μούτρα ούλης τση οικογένειας!!!
Ρουλάκι, καλό καλοκαίρι, μην τα μαζεύεις τα χαλιά, μπορεί να κάνει καμιά βουτιά ο υδράργυρος από τους 40 στους 38, φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου