Το πρώτο κρούσμα ήταν στο εστιατόριο. Ο Ρίκος τρώει βλίτα, του αρέσουν και ζητάει επιτακτικά και με τη γνωστή στεντόρεια φωνή: «Mαμά, κι άλλο κροκόδειλο». Γελάμε, σχεδόν κρυφά, δεν αντέχω και κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια του γεύματος λέω «τέλειωσε ο κροκόδειλος», περνάνε οι μέρες, το ξεχνάμε.
Χτες φτιάχνουμε σπανακόπιτα και η απίστευτη σύγχυση ξαναχτυπάει: «Η μαμά φτιάχνει κροκόδειλο». Ό,τι πράσινο κυκλοφορεί στην κουζίνα είναι είτε σπανάκι είτε καϋμάν ως φαίνεται.
3 σχόλια:
φιλεναδα πρεπει να φερεις τον Ρικο στο σπιτι να του κανει ο Παυλος το γευμα με ολα τα ερπετα του ειδους.Εχουμε απειρα και εντυπωσιαζομαι που ξερεις το καυμαν.Τετοιου ειδους γνωσεις πιστευα πως ειχα μονο εγω , ως μανα του Παυλου (μεγαλου περιβαλλοντολογου,φυσιολατρη,ζωολογου και πολλα αλλα.Περιμενω το τηλεφωνημα σου .Φιλια
Μαρια-μαρια
Υγ ,εχω προβλημα με το ιντερνετ δεν με συνδεει και οταν γινεται δεν ειμαι για πολυ ωρα on line ,ισως να μη το παρεις αυτο το σχολιο
Ωραίος!
Αστεία-αστεία, αρκετές φορές έχω αισθανθεί σαν να παίζουμε οικογενειακώς στην Οικογένεια Άνταμς, αν μάλιστα υπήρχε κι εκείνο το θαυματουργό χέρι... :)
Μαρία, και το σχόλιο πήρα και για την επίσκεψη εκπαιδευτικού χαρακτήρα θα έρθω.
Αθανασία, ειδικά στις ταβέρνες έπρεπε να τον μαζεύουμε να μη χαιρετάει πολλάκις σερβιτόρα και συνδαιτημόνες ή να μη λέει μια συγκεκριμένη με γκρίζα μαλλιά: "γιαγιά".
Δημοσίευση σχολίου