Ειδικά φέτος είχα την αίσθηση ότι κατά τη διάρκεια των διακοπών η εναλλαγή δύσκολων κι ευχάριστων στιγμών ήταν πολύ έντονη. Ακόμα τη διάθεση να μπω δυναμικά στο γήπεδο της νέας σχολικής χρονιάς δεν την έχω.
Ταλαιπωρήθηκε πολύ ο Ρίκος με τις επιληπτικές κρίσεις, επίκειται αλλαγή φαρμάκου/δοσολογίας.
Ενίοτε ήταν έντονα αντικοινωνικός, δεν ανεχόταν άλλα παιδάκια να τον πλησιάσουν, μια φορά δεν τον πρόλαβα και πέταξε μια πέτρα. Ενώ μιλάει σαφώς καλύτερα δεν επιδιώκει την επικοινωνία: «Πώς σε λένε?», «δε με λένε», «βρε πώς σε λένε?», «δε με λένε τίποτα!».
Τα πολύ καλά των διακοπών είναι τα προφανή, ξεκούραση, θάλασσα και κάνα δυο καταπληκτικά βιβλία, το καλύτερο όλων με διαφορά το Στην Ευρώπη του Χέιρτ Μακ.
Στην Ευρώπη, ταξίδια στον 20ο αιώνα είναι όλος ο τίτλος και είναι η ιστορία της Ευρώπης τον 20o αιώνα. Το ενθουσιώδες ξεκίνημα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η πορεία προς το Δεύτερο, το πρόγραμμα ευθανασίας των αναπήρων (Τ-4), η συμμετοχή μη γερμανών στο μάζεμα των Εβραίων, η ισοπέδωση της Γερμανίας από τους συμμάχους, η δημιουργία και η απομόνωση του ανατολικού μπλοκ περιγράφονται με ρέουσα και μεστή γλώσσα.
Εκεί που έχεις την ενδόμυχη ελπίδα ότι οι γενοκτονίες ανήκουν σε ένα μακρινό, διαφορετικό παρελθόν, σε ανθρώπους που αγαπούσαν τη ζωή λιγότερο απ’ ότι εμείς το βιβλίο κλείνει με τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα. Πραγματικά υπέροχο βιβλίο, το πήρα επειδή διάβασα την πρόταση του Μπακουνάκη στο Βήμα (παρεμπιπτόντως κι ο Φέρμιν και το Μπάντενχάιμ που προτείνει είναι καλά).
3 σχόλια:
Με την επάνοδο από της διακοπές κυριαρχούν τα ερωτηματικά στους τίτλους του blog. Δύο στα δύο μέχρι στιγμής. Κοίταξε το τώρα που είναι νωρίς.
Μετά τον 17ο αιώνα οι χαρτογράφοι συνήθιζαν να απεικονίζουν τις ανεξερεύνητες θάλασσες και περιοχές με σχέδια από θαλάσσια τέρατα. Με τον καιρό η αξία ενός χάρτη ανέβαινε όσο μικρότερα και λιγότερα ήταν τα τέρατα.
Αυτό είναι το βασικό συναίσθημα που βιώνω, πάντα λίγο πριν την έναρξη της new league. Την πλοήγηση μου σε μέρη που στον χάρτη υπάρχει το τέρας που υποδηλώνει το αχαρτογράφητο.
Οπότε πιστεύω ότι είναι ένα τελείως new game.
Απλώς χρόνο με τον χρόνο έχουμε γίνει λίγο πιο γάτες, στο να μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα ύδατα.
Την καλημέρα μου?
Κάθομαι και σκέφτομαι και το ποστ και το σχόλιο "του/της" ?. Αχαρτογράφητα είναι αυτά τα νερά, στο μεγαλύτερο μέρος τους. Ωραία είναι που, κάθε τόσο, σε κάθε new league, υπάρχουν και τα χαρτογραφημένα, λίγο περισσότερα κάθε φορά, κι εκεί χαμογελάω πάντα όταν σκέφτομαι "να, εδώ, υπήρχε ένα τέρας, και πιό πέρα άλλο ένα, δεν υπάρχουν πια [ή, υπάρχουν, αλλά ξέρω πια πού είναι και ταξιδεύω προσεκτικά λίγο πιό πέρα, να μην τα ενοχλήσω].". Έτσι, για να παίρνω θάρρος για τ' αχαρτογράφητα...
Καλημέρα μας, καλή χρονιά! :)
?, κε αφτό θα περάση, φίλτατε. Απίθανη η παρομοίωση :-).
Αθανασία, αυτό το ζιγκ ζαγκ για να τα αποφεύγουμε είναι τέχνη.
Δημοσίευση σχολίου