Από το καλοκαίρι κι έπειτα του Ρίκου του κόλλησαν οι απορίες τι πάει πού. Όπως κάθεται και βλέπει το νερό που στροβιλίζεται στην τρύπα του μπάνιου πρέπει να απαγγέλουμε εκ περιτροπής: «Πού πάει το νερό? Στην τρύπα, στο σωλήνα, στην αποχέτευση, στη θάλασσα».
Τρώμε: «πού πάει το φαϊ?», «στο στομάχι, στην κοιλίτσα, στα κακά». «πού πάει ο χυμός? Στα τσίσα». Κάπου εκεί κακά και τσίσα προσπαθούμε να κάνουμε την (αυθαίρετη) διάκριση μεταξύ υγρών και στερεών.
Χτες τρώγαμε με τα πεθερικά και πλήθος λαού, οπότε ο Ρίκος με τη σούπα μπερδεύτηκε: «πού πάει η σούπα?», καθότι ούτε ακριβώς στερεό ούτε υγρό. Είπα να πω «στα τσίσα» και να μην ανοίξω εσχατολογική συζήτηση, αλλά ο Ρίκος δεν τσιμπάει εύκολα οπότε μεταξύ πρώτου και δεύτερου πιάτου μπορεί να είπαμε και πέντε δέκα φορές τη λέξη, με φωνή πάντα στεντόρεια.
4 σχόλια:
Μερικοί (μη αυτιστικοί) δυσκολεύονται πολύ να πάρουν απόφαση που καταλήγουν τα υγρά, τα στερεά και τα ντεμί (κυριολεκτικώς και μεταφορικώς), με αποτέλεσμα να γίνονται δυσκοίλιοι, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς.
Ο Ρίκος, τουλάχιστον, απλώς επιμένει στην συνεπή αποσαφήνιση της πορείας της σούπας (ενόψει του διττού χαρακτήρα της), το γενικό ζήτημα το έχει αποδεχθεί...
Καλή μας μέρα! :)
Kι αν η σουπα ηταν φασολαδα και το πρωτο που εβγαινε ηταν σε μορφη μεθανιου ?
Αρα λοιπον υπαρχουν ,τα στερεα, τα υγρα, και τα αερια.
......και τα αερια δεν ειναι μια αδυναμια του οργανισμου, αλλα μια αναγκη. Φευγουν...εξατμινονται....μας,,,στενοχωρουν μονο μονο προσωρινα .
(..κατα το ..μεταφορικως της Αθανασιας-πολυ ωραιο σχολιο)
καλη μας μερα και απο μενα
εστιάζω στο σημαντικο θέμα που υπάρχει στο background.
O Ρίκος καθεται στο τραπέζι με πλήθος λαού και συζητά θέματα που απτονται των (τρεχοντων) ενδιαφεροντων του.Το θεμα της συζητησης αφορα το φαγητό. Για μένα ο μικρούλης έχει πολύ καλή αντίληψη της "ιεροτελεστιας του συντρώγειν".Μη ξεχναμε οτι το φαγητό ειναι μια κοινωνική διαδικασια!!
ΑΘανασία, :-) :-).
Μαρία, post doc το έκανες!
Miky, αυτή είναι η αισιόδοξη πλευρά όντως :-).
Δημοσίευση σχολίου