Το παραπάνω, νιώθω ότι είμαι στο παρατηρητήριο του πλοίου ενώ το φωνάζω και κάνω απεγνωσμένα χειρονομίες στον άλλο μου εαυτό «πάρτο όλο δεξιά!» (βέβαια αυτή είναι ορολογία παρκαρίσματος κι όχι ναυτοσύνης, αλλά τελοσπάντων).
Άλλαξε ο Αργύρης τάξη στα Γερμανικά και η μανούλα του σαββατοκύριακου (και βγάλε, μανούλα απούσα για χρόνια είναι το ακριβές) είχα τη φαεινή ιδέα να ελέγξει τις εργασίες του.
Χάος αχανές η άγνοια του τέκνου, καθίσαμε κάναμε ένα κάρο ασκήσεις από την αρχή και συμφωνήσαμε να περνάμε ένα τέταρτο την ημέρα διαβάζοντας γερμανικούλια, μπας και ταυτόχρονα γνωριστούμε καλύτερα.
11 σχόλια:
χειροκροτημα παρακαλω,
το δευτερο καλυτερο ποστ σου, απο τη μερα που σε γνωρισα,(κοιτα να δεις, και αυριο θα ανεβασω κατι σχετικο,εχουμε συντονιστει πληρως φιλενας)
καλημερα
Μαρια-Μαρια
Κάπως έτσι.
Σας εύχομαι να το τηρήσετε το καθημερινό τέταρτο και να περάσετε καλά.
Ο μεγάλος μου γιος είπε ότι δεν επιθυμεί χρόνο μαζί μου για μαθήματα ή επερωτήσεις επ' αυτών, θέλει να παίξουμε επιτραπέζια, pc-ps2-psp games, χαρτιά και να χαζολογήσουμε.
(Κιεμένα μου φαίνεται πιο εύκολο να ασχοληθώ με τα μαθήματα!)
Φιλάκια
Καλημέρα.
Κάποιες διαπιστώσεις μοιάζουν με σφυριές.
Καλό είναι το ένα τέταρτο γερμανικούλια, αλλά κι ένα τέταρτο επιπλέον (και βάλε...) σκέτη παρέα είναι ακόμη καλύτερο, κατά προτίμηση χωρίς παρεμβολές, πιθανόν έξω από το σπίτι.
Αν για εμάς τους γονείς είναι δύσκολα, για τα αδέλφια είναι ακόμη δυσκολότερα τα πράγματα, ειδικά όσο είναι μικρά. Γιατί είναι πάντα σκληρό αυτό το (ρητό ή σιωπηρό) "εσύ δεν έχεις ανάγκη, το άλλο παιδί προηγείται".
Πέρα όμως από τις ενοχές και την "δικαιοσύνη", βρίσκω ότι είναι μεγάλη υπόθεση η αμοιβαία αναψυχή της σχέσης του γονιού με το νευροτυπικό παιδί, είναι η ανακούφιση της αμεσότητας.
Επιτέλους ένα ποστ για τον Αργύρη... :)
Πονάει το post σήμερα.
Είναι απο το πιο καυτά θέματα.
Τα τέκνα ειδικά αν είνια πιο μεγάλα αναγκάζονται να ωριμάσουν γρηγορότερα.
Το τι πρέπει να κάνουμε γνωστό το πώς, όπως και το να κρατήσουμε τα λεγόμενα μας είναι το δύσκολο.
Οψόμεθα..
@μαρια-μαρια : Επειδή υπάρχουν και φρασκαδούρες θαμώνες, ποιό είναι το καλύτερο post ;
Το αν είμαστε ή όχι σωστοί γονείς το μαθαίνουμε δυστυχώς πολύ αργά.
Εκ του αποτελέσματος.
Αυτή η κατάθεση ψυχής όμως θέλει τουλάχιστον πολύ θάρρος.
Μπράβο σου.
Χρήστος ρ.
Πραγματικά πολύ ωραίο ποστ, από τη μία θα ήθελα να πω πολλά, κι από την άλλη δεν γίνεται. Εύχομαι να 'χα περισσότερο χρόνο. Αλλά, ξέρεις, και περισσότερο χρόνο να είχα, νομίζω ότι πάλι δε θα χρειαζόταν να πω τίποτε. Όλοι κάνουν λάθη, το καταλαβαίνω όσο περνούν τα χρόνια, και μερικά δεν είναι καν ακριβώς λάθη, αλλά καταστάσεις που βρίσκεται κανείς χωρίς να το περιμένει και κάνει ό,τι ξέρει στις δεδομένες συνθήκες. Χτες συζητούσαμε κάτι αντίστοιχο με ένα καλό μου φίλο, ο οποίος από καθ'όλα "κανονική" οικογένεια προέρχεται. Τέλος πάντων, αυτό το ακατάληπτο σεντονάκι(το οποίο το γράφω και με το μάτι στην πόρτα και το χέρι στο alt-tab γιατί κυκλοφορεί κόσμος)για να σου πω ότι πραγματικά πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά. You have all the time in the world - κι ο Αργύρης να δεις!
Φιλάκια, καλό απόγευμα
αχ μαριλένα...διαβάζω καιρό τώρα τα κατορθώματά σας... ναι και μεις οταν πιάσαμε τα γερμανικά είχαμε.... βατερλώ...
Μαρία, ευ-χα-ρι-στώ :-). Έχουμε συντονιστεί και στο μαλλί νομίζω :-).
Λία μας, πολύ λογική απαίτηση ο μεγάλος..
Mamma, μα να μην ξέρει το warum? Warum?
Αθανασία, όντως, αρχίζουμε να βάζουμε και τον Αργύρη μέσα στο πρόγραμμα. Ξεκινάμε με διάβασμα, που όπως υπαινίσσεται κι η Λία είναι το ευκολότερο αρχικά και μετά πρέπει να κόψω αυτή την αντιπαθητική φωνή που λέει πάνω κάτω αυτά που αναφέρεις όταν απευθύνομαι στον Αργύρη.
Houz, για το "οψόμεθα" θα ζητήσω δικαιώματα.
Χρήστο, και τα λάθη είναι μέσα στο παιχνίδι, η αδιαφορία δεν πρέπει να είναι (σε μένα τα λέω).
Butterfly, καθόλου ακατάληπτο ίσα ίσα πολύ πολύ ωραίο (ωραίο).
Κι αν δεν έχουμε λεξικό και αδυνατούμε να θυμηθούμε με τίποτα κάποιο γένος δε θα διστάσουμε ε?
Ανώνυμε, με δειλά βηματάκια πάμε να εξερευνήσουμε και τη Χώρα των Αγγλικών.
Δημοσίευση σχολίου