Το ειδικό σχολείο του Ρίκου ήταν πλήρως στελεχωμένο από την πρώτη μέρα λειτουργίας του. Αυτές τις μέρες όμως παίρνω ένα σωρό μέιλ (και κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, δεν μιλάω για hush hush πληροφορίες) με τουλάχιστον ανησυχητικό και εξοργιστικό περιεχόμενο.
Το πρώτο είναι από το Σχολειό Κωφών Αργυρούπολης, ένα σημείωμα του Διευθυντή προς τους γονείς ότι δεν έχουν ανανεωθεί οι συμβάσεις οδηγών και συνοδών, άρα τα παιδιά μένουν σπίτι μέχρι νεοτέρας.
11 Νοεμβρίου είναι η ημερομηνία του σημειώματος, δεν ξέρω αν σε μια βδομάδα έχουν γίνει όσα δεν έγιναν μέσα σε 2 μήνες.
Το δεύτερο είναι μια επιστολή από το Σύλλογο και Κηδεμόνων των Μαθητών του Ειδικού Γυμνασίου – Λυκείου Αθηνών, που εδρεύει στην Ηλιούπολη, άλλο πλήθος και πάθος παιδιών κλεισμένο στο σπίτι λόγω κενών θέσεων εκπαιδευτικών.
Το τρίτο αφορά τα προβλήματα των γονιών της Παμμακαρίστου που έχουν καταφύγει στο Συνήγορο του Πολίτη, ζητώντας φυσικά εκπαιδευτικό και ειδικό βοηθητικό προσωπικό.
Οι άνθρωποι που στελεχώνουν το σχολείο μας, εκτός από υπέροχοι εκπαιδευτικοί είναι πάντα αναπληρωτές, όπως και η πλειοψηφία των περί την ειδική αγωγή εκπαιδευτικών. "Φέτος τους χρειαζόμαστε, του χρόνου ποιος ξέρει, ένας και δυο είναι οι αυτιστικοί που θεραπεύονται από χρονιά σε χρονιά?", σκέφτονται στο υπουργείο πιθανολογώ. Οι αρμόδιοι ίσως ξέρουν κάτι κι αισιοδοξούν περισσότερο από εμάς για την πορεία του κάθε Ρίκου.
9 σχόλια:
να αρχισω να κραζω ή να περιμενω μεχρι αυριο να μου περασουν τα νευρα , γιατι αν ανοιξω το στομα μου τωρα θα γινει ζουγκλα
Μαρια-Μαρια
τώρα τι να πω - τι να πρωτοπώ;
ας το κάνει η Μαρία ζούγκλα καλύτερα.
"Δεν προσπαθώ να σας πω ποιο είναι το σωστό, γιατί το γνωρίζετε. Προσπαθώ να σας πείσω να το πράξετε".
Δημοσθένης 310 π.χ.
"dym spiro , spero"
"Η ελπίδα είναι καλό πρόγευμα,αλλά κακό δείπνο."
(snoopy)
Και μάλλον προς μεσάνυχτα μοιάζει πλέον..
""οταν ο ανθρωπος"αγγιζει ακριβως" τα 40 , αποκτα σοφια ,""
οταν δεν πληρωνει ο ..Δημοσθενης ...και πληρωνει η Μαρια Μαρια, τοτε το σκοταδι δεν ειναι σκοταδι, ειναι απλως , για οσο αντεχει, σουρουπο ""
(που το ειδα γραμμενο αυτο δεν θυμαμαι)
Ποστ περί των μη νοουμένων αυτονοήτων...
Εκεί είναι που χρειάζονται πάρα πολύ οι οργανωμένοι κι ενήμεροι εθελοντές: Συλλογή στοιχείων, δημοσιοποίηση, παραστάσεις σε αρμόδιους μαζί με τους γονείς και τις οργανώσεις των γονιών, συνηγορία με το "ψυχρόαιμο" κι αποφασιστικό ύφος του "απ' έξω".
Γιατί ο γονιός θα τρέξει, θα εξηγήσει, θα διαμαρτυρηθεί, θα απαιτήσει, θα φωνάξει, αλλά έχει στο σπίτι ένα παιδί να τον περιμένει, ένα παιδί που έχει την ανάγκη του. Κι ο χρόνος είναι λιγοστός για να κάνει ο γονιός όλα όσα θα μπορούσε να κάνει, να δημοσιοποιήσει, να κινητοποιήσει, να στριμώξει αρμοδίους έτσι ώστε να πρέπει να κάνουν κάτι για να γλιτώσουν από την παρουσία του.
Και συχνά ο γονιός σκύβει το κεφάλι γιατί εσωτερικεύει (καλώς-κακώς) τον θυμό και την απόγνωσή του, από τον φόβο ότι έτσι πιεζόμενος πανταχόθεν δεν θα είναι σε θέση να ηρεμήσει με τρόπο μαγικό μόλις μπει στο σπίτι, ώστε να μπορεί να βοηθήσει το παιδί (που κι αυτό είναι αναστατωμένο από την αναγκαστική απομόνωση...).
Κι αν ο γονιός φωνάξει και ραγίσει η φωνή του από την ανάγκη και την στενοχώρια, και δεν τα λέει "ωραία" και "τεκμηριωμένα" και "αξιοπρεπώς", πολύ συχνά δεν αντιμετωπίζεται από τους "αρμοδίους" ως πολίτης που διεκδικεί το δίκιο του, αλλά ως "βασανισμένος" που, να, δυστυχισμένος άνθρωπος είναι, θα ξεσπάσει κι αυτός, τί να κάνουμε...
Για να μην ξεχνιόμαστε:
1. Σε συνθήκες “οικονομικής κρίσης” οι πρώτες παροχές που κινδυνεύουν είναι αυτές προς τα άτομα με περιορισμένη δυνατότητα πίεσης και μειωμένη παραγωγικότητα και ρόλο στην οικονομική ζωή του τόπου. (Η εκπαίδευση υποχρηματοδοτείται εν συνολω - γνωστό αυτό. Και οι πρωτες παροχές που κινδυνεύουν είναι αυτές που αφορούν την ειδική αγωγή - αναπληρωτές, συνοδοί, εκπαιδευτικό υλικό κλπ κλπ)
2. Εκείνο που διαρκώς λησμονούν οι κρατούντες είναι ότι οι παροχές στα ΑμΕΑ δίνονται για την κοινωνική τους συμμετοχή και όχι για την ανικανότητά τους.(Η εκπαίδευση δεν είναι παροχή. Δικαίωμα είναι. Ε;;)
3. Τα στελεχωμένα μόνο ή κυρίως με αναπληρωτές σχολεία υπάρχουν προς εμπέδωση του μύθου του Σίσυφου: Κάθε χρόνο φτου κι απ την αρχή.
Καλησπέρα σας
Βαγγελιώ
Μαρία, ελεύθερα, δεν το λέω ειρωνικά.
Holly μας, καλή σου μέρα.
Ανώνυμε Νο1, Μαρία, Ανώνυμε Νο2 και πάλι Μαρία, ό,τι πείτε :-).
Αθανασία, ευχαριστώ πολύ, τα νιώθω αυτά που έβαλες σε λέξεις.
Βαγγελιώ, μακάρι να ΄ξερα πώς θα μπορούσε να αλλάξει όλη αυτή η κατάσταση.
Δημοσίευση σχολίου