Το ένα μάθημα της Δευτέρας με την Π. το κάνουν πλέον οι αδελφοί Καραμαζόφ μαζί, σε μια προσπάθεια να ενισχυθεί ο μεταξύ τους δεσμός-κοινώς να μην τις τρώει ο Αργύρης. Ακολούθησαν το πρόγραμμα του Ρίκου, ζωγραφική, παζλ, επιτραπέζιο, αλλά ως τριάδα πλέον. Τι να λέμε, ο αποκλεισμένος εν γένει Αργύρης το καταδιασκέδασε και ανυπομονεί για το επόμενο.
Κάθομαι χτες και περιμένω το Ρίκο να τελειώσει. Όταν βγαίνουν κι ενώ η Π πάει να μου δείξει τις ζωγραφιές της φωτο, αρχίζω ως κλασική αναπληρωματική Μις Κολακεία τα «μα τι ωραία καδράκια είναι αυτά, πού τα βρήκες κλπ». Η Π. με κοιτάει λίγο απορημένα, αλλά αφού καταλάβει ότι δεν κάνω πλάκα και δεν υποκρίνομαι μού εξηγεί ότι κορνίζωσε τα έργα του Αργύρη κ του Θόδωρου του προηγούμενου μαθήματος.
8 σχόλια:
Κάτι απο Παρθένη, κάτι από Σεζάν...
Είναι των παιδών οι ζωγραφιές έτσι?
Μπράβο τους. Χίλια μπράβο!!!
Φιλιά στον Αργύρη.
Μαριάννα
" Αυτοι οι δυο,
σαν ενα
δυο πνευματα ενωμενα..."
Τα έργα, εξαιρετικά!
Η Δευτέρα των αδελφών Καραμαζώφ θα είναι ωραία και τέτοιες ευκαιρίες είναι πολύτιμες προτού σφίξει πολύ (με τα χρόνια) η σχολική δουλειά του Αργύρη κι αλλάξουν και τα ενδιαφέροντά του μεγαλώνοντας.
Επιπλέον -επαναλαμβάνομαι ασυστόλως- νομίζω ότι θα ήταν καλό να έχει ο Αργύρης κι εντελώς δικό του χρόνο με σένα.
Υ.Γ. H Π είναι η Π που έχω υπόψη μου? :)
Καλησπέρα! Οι ζωγραφιές είναι πάρα πολύ ωραίες (και των δύο, ομολογώ ότι δεν ξέρω ποια είναι του Θόδωρου αλλά εντυπωσιάζομαι για την ηλικία του) - και φαντάσου ότι είπες κι εσύ το ίδιο και όχι ως "περήφανη μήτηρ"!
Τη Δευτέρα έμαθα ότι η κοπέλα ενός αφεντικού μου, που είναι ζωγράφος, δουλεύει με παιδιά με ειδικές ανάγκες (και μάλιστα είναι στο δεύτερο χρόνο της ειδικής τριετούς εκπαίδευσης). Της αρέσει πολύ, και ο Τ. μού έλεγε ότι υπάρχουν παιδιά πολύ ταλαντούχα, και ότι η αντιμετώπισή τους πλέον δεν είναι "αχ, κοίτα τα χρυσά μου τι ωραία που τα κάνουν" (με την συγκατάβαση που αυτό υπονοεί), αλλά να κινούνται επιθετικά και να κάνουν εκθέσεις σε καλούς χώρους όπου τα έργα πωλούνται σε κανονικές τιμές. Έλεγε ότι βέβαια υπάρχουν οι αναπόφευκτες μικροΐντριγκες μεταξύ των παιδιών (γιατί φυσικά όλοι θα ήθελαν να είναι οι "καλοί", όπως και οποιοσδήποτε από εμάς), αλλά προς το παρόν φαίνεται να λειτουργεί καλά. Μου άρεσε πάρα πολύ ως ιδέα, θα επανέλθω αν ακούσω κάτι για την εξέλιξη του πρότζεκτ.
Καλό βράδυ!
Πλακα κανεις οτι τα εργα ειναι των παιδιων...
Σαν ενας -παλιος- Αργυρης να συμφωνησω με την Αθανασια. Παντα πιστευα οτι δεν πρεπει να πιεζουμε τα παιδια αλλα να μπαινουν μονα τους και χαιρομαι που φαινεται να το απολαμβανει!
Μαριάννα, ευχαριστούμε πάρα πολύ :-).
Μαρία, ή με δουλεύεις ή σε παραεμπνεύσαν οι πίνακες :-).
Αθανασία, καλά κάνεις κι επανλαμβάνεσαι, παραμένει πάντα ζητούμενο αυτός ο χρόνος διότι προς το παρόν βρίσκουμε μόνο για να βριστούμε για τα (μη) διαβάσματα.
Butterfly, ο Πόλλοκ στάνταρ είναι του μικρού κουκίδες κουκίδες και μετά πασάλειμμα, ιδού το μυστικό της μοναδικής αυτής τεχνοτροπίας. Πολύ ενδιαφέρον ακούγεται το πρότζεκτ όντως, να μας πεις κι άλλα!
Αερικό, θα ΄πρεπε να ξέρεις ότι είμαι αυτό που εσείς εκεί λέτε deadly serious, άρα ναι, είναι των παιδιών. Για να σοβαρέψω πραγματικά τώρα, νομίζω ότι το επαγγελματικό στυλ το δίνουν 2 πράγματα, πρώτον ότι οι δαχτυλομπογιές έχουν απλωθεί πάνω σε μπεζ χαρτόνι και δεύτερον οι ωραίες κορνίζες.
Deadly Serious για τα εργα γιατι γενικα εχω καποιες αμφιβολιες...:))
Δημοσίευση σχολίου