11.2.09

Θυμώνω με ορισμένα (?)

Ποτέ δε θα καταλάβω γιατί ορισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν απλώς να το βουλώσουν μείνουν σιωπηλοί, να νιώσουν τυχεροί που δεν είναι στη θέση αυτών που σχολιάζουν και αισθάνονται την ανάγκη να διαφημίσουν την αρετή, την ανωτερότητα, την ηλιθιότητά τους με μια λέξη?

Αντιγράφω από το in σχετικά με την υπόθεση της Ελουάνα Ενγκλάρο, που ήταν σε κώμα από τα 20 χρόνια της το 1992.

"Κατά του Σίλβιο Μπερλουσκόνι είχε καταφερθεί και ο πατέρας της Ελουάνα μετά τη δήλωση του πρωθυπουργού ότι δεν θα το έκανε αυτό ποτέ στην κόρη του.

Ο πατέρας της Ελουάνα του απάντησε ότι κάνει θεατρινισμούς."


7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γενικά το "ποτέ" είναι μια βαρειά λέξη για να το λες τόσο εύκολα.

χρηστος ρ.

Ανώνυμος είπε...

Ο Μπερλουσκονι δεν μπορει να ζησει ουτε με ρυτιδες στο προσωπο του, ουτε με κυτταριτιδα. .....Ουτε με σκανδαλα(τα οποια ειναι αμετρητα).

........δεν ξερω κατα ποσο θα μπορουσε να ζησει ....με ενα παιδι-φυτο.

......η πανταχου παρουσα...υποκουλτουρα....

καλημερα

butterfly είπε...

Δίκιο έχεις...

Με θυμώνουν πολύ αυτοί οι πολιτικοί που θίγονται τόσο πολύ από ζητήματα που δεν τους αφορούν (όπως η ευθανασία με όποια μορφή της και οι εκτρώσεις - αυτά πάνε συχνά μαζί) κι αρχίζουν μία συζήτηση περί ηθικής (γιατί κι ο Μπερλουσκόνι αυτό κάνει ουσιαστικά, όσο άχαρα κι αν το κάνει με το μυαλό που κουβαλάει), αντί απλά να δημιουργήσουν ένα νομοθετικό πλαίσιο και να αποσυρθούν, αφήνοντας την επιλογή στους ανθρώπους.

Έχει κάποια πολύ ενδιαφέρουσα σύνδεση αυτή η πάση θυσία διατήρηση της ανθρώπινης ζωής με πολιτικούς σχηματισμούς που στην πραγματικότητα δεν δίνουν καμία αξία ούτε στη ζωή, ούτε στην αξιοπρέπεια των πολιτών. Έχω διαβάσει σποραδικά εδώ κι εκεί κι είναι τρομερά ενδιαφέρον το θέμα του θανάτου προσωπικά και κοινωνικά, κι ευχαρίστως θα διάβαζα ένα δοκίμιο μ'αυτό και μόνο το θέμα.

Ευτυχώς τελείωσε για την κοπέλα και τους ανθρώπους της.

Ανώνυμος είπε...

Απο την άλλη το "γενικά" είναι μια καραμελίτσα λέξη και μπορείς να τη λές τόσο... εύκολα.

mamma είπε...

Δύσκολο θέμα.
Εμένα η γιαγιά μου έλεγε "ο Θεός να μη μας δώσει όσα μπορούμε ν' αντέξουμε".

athanasia είπε...

Ως γνωστόν, οι υπέρμαχοι της πλήρους απαγόρευσης των αμβλώσεων και της ευθανασίας (λόγω της αξίας της ζωής) είναι, συγχρόνως, υπέρμαχοι της θανατικής ποινής (ακόμη κι όταν δεν το διατυμπανίζουν). Η αντίφαση είναι ενδιαφέρουσα ως προς την συνοχή του ιδεολογήματος και των "επιχειρημάτων".

Επίσης, ως γνωστόν, όσοι αξιώνουν από τους συνανθρώπους τους να δείχνουν ηρωισμό και εγκαρτέρηση και μάλιστα σε οριακές συνθήκες και για μεγάλο χρονικό διάστημα, συνηθέστατα ζουν σε συνθήκες που δεν απαιτούν ούτε ηρωισμό ούτε εγκαρτέρηση και, επομένως, ποτέ δεν δοκίμασαν αν οι ίδιοι έχουν αυτή την δύναμη.

Οι πάντες μπορούν να είναι καλοί και "σωστοί", ώσπου να ζήσουν αυτό που λέγεται τραγικό δίλημμα. Και, φυσικά, μακάρι να μην το ζήσουν. Θα αρκούσε να μπορούσαν ειλικρινά να το φανταστούν. 'Οποιος φαντάζεται, δεν κρίνει, σωπαίνει. Ο Μπερλουσκόνι (και κυρίως αυτό που αντιπροσωπεύει και πάει πολύ πιό πέρα από τον ίδιο) από σιωπή δεν γνωρίζει.

Ανώνυμος είπε...

"ΗΘΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΑΙΜΩΝ"
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Για την αντιγραφή,

Βαγγελιώ