18.2.09

Πού έχει χαθεί αυτή η θεία?

(εγώ).

Πάρα πολλή δουλειά είναι η πρωτότυπη απάντηση.

Στο μεταξύ θέλω να:

  • Διαβάσω αναλυτικά αυτό το blog, το βρήκα γκουγκλίζοντας τις μαθησιακές δυσκολίες.
  • Να κρατηθώ να μην εμέσσω πάνω στον αναπόφευκτο δίσκο με σαντουιτσάκια που θα βγουν στο επόμενο μίτινγκ-και αποτελούν την κύρια τροφή μου το τελευταίο δίμηνο.

8 σχόλια:

athanasia είπε...

Kαλώς επανήλθατε, κυρία μου. :)

Καλώς διαβλέπω μια τάση γενικότερου προβληματισμού, ως φυσική συνέχεια της εξερεύνησης του εγκλήματος μέσω των αστυνομικών μυθιστορημάτων?

Υ.Γ. Πολλή δουλειά, όμοίως. :)

Μαριλένα είπε...

Αθανασία, προς υπεράσπιση εμού της ιδίας αλλά κ του αστυνομικού μυθιστορήματος-επειδή παρήγειλα και το Καφέ Λουκατς κ διαβάζω κι έναν Harlan Coben ταυτόχρονα-παραθέτω Κουνενή από το Βακχικό:
"Το αστυνομικό μυθιστόρημα σήμερα είναι ριζοσπαστικό, με κοινωνικοπολιτικό προσανατολισμό. Έχει πάψει να περιορίζεται σε μικρά αινίγματα, και προσπαθεί να αναδείξει κεντρικά ζητήματα κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά, οικονομικά κλπ. "
Καλά, ο Coben δεν είναι τπτ από αυτά, αλλά λέμε :-)

Ανώνυμος είπε...

αχ αυτα τα μιτινγκ ......

φιλακια

butterfly είπε...

Η θεά, βρε παιδί μου, η θεά! :)

Κουράγιο, καλή συνέχεια και να κοιμάσαι αρκετά, οκ;

Ανώνυμος είπε...

Απολύτως σχετικό με τις μαθησιακές:

http://www.sed.uth.gr/ldepeaek/data/iliko/iliko.htm

Καλή συνέχεια!!!
Βαγγελιώ

Υ.Σ. Συμφωνώ απολύτως σε ό,τι αφορά τα αστυνομικά...

athanasia είπε...

'Εχω ήδη αναπτύξει την περισπούδαστη θέση μου (η οποία είναι και σωστή, οποία μετριοφροσύνη...) ότι σήμερα, αν κανείς θέλει να γράψει μυθιστόρημα, αστυνομικό πρέπει να γράψει. :)

athanasia είπε...

'Εχω ήδη αναπτύξει την περισπούδαστη θέση μου (η οποία είναι και σωστή, οποία μετριοφροσύνη...) ότι σήμερα, αν κανείς θέλει να γράψει μυθιστόρημα, αστυνομικό πρέπει να γράψει. :)

Μαριλένα είπε...

Μαρία, αχ δε λες τίποτα..

Butterfly, ακόμα γελάω με το θεά :-).

Βαγγελιώ, ευχαριστώ πολύ, το τρίτο τεύχος είχα υπόψιν μου μόνο, γκουγκλίζοντας την Παντελιάδου. Απο εκεί είχα μάθει αναλυτικά τα των Εlkonin εξαιρετικά διαφωτιστικό κείμενο.

Αθανασία, το ξέρω, το θυμάμαι :-).