Επί των οικιών ημών κλπ κλπ αλλιώς ύμνος στην Πολιτεία (το βιβλιοπωλείο)

(προειδοποιώ: εντελώς εις εαυτόν το ποστ)

Η αίσθηση της κατάρρευσης-όχι δεν αναφέρομαι μόνο στην απόδραση Παλαιοκώστα: περασμένη εβδομάδα σε βιβλιοπωλείο εμπορικού κέντρου ζητούσα τη βιογραφία του Οπενχάιμερ. Πρόκειται για βιβλίο που η μετάφραση του έχει κάνει αίσθηση, 25 χρόνια έρευνας των βραβευμένων με Πούλιτζερ συγγραφέων, η υπάλληλος πασχίζει μπροστά στον υπολογιστή να το βρει, «μήπως το Οπενχάιμερ γράφεται με ωμέγα» και άλλα παιδαριώδη.

Πολιτεία, χαρά της ζωής μου, φως των ματιών μου.

Ερώτηση μου τηλεφωνικά για ένα βιβλίο: «εεε για ένα βιβλίο ήθελα να ρωτήσω, του Σαλάμοφ, ‘Αφηγήσεις από την Κολίμα’, εκδόσεις Πέρασμα, έχω διαβάσει στην Ελευθεροτυπία ότι θα βγει, αλλά δεν καταλαβαίνω αν κυκλοφορεί ή όχι», απάντηση ά-με-ση: «έχει προαναγγελθεί από το Νοέμβρη, αλλά ούτε εμείς το έχουμε δει», γελάει ο τύπος στο τηλέφωνο με το χαρακτηριστικό γέλιο των geeks, γελάω κι εγώ με τον ίδιο ηλίθιο συνωμοτικό τρόπο, έχουμε μοιραστεί μια στιγμή ευτυχίας.

(απαντάω στα προηγούμενα σχόλια το μεσημέρι-teaser: διαφωνώ σε ορισμένα με Βαγγελιώ και συμφωνώ με Χρήστο, κάτι βάζουν στο νερό!)