26.2.09

Τα πράγματα είναι χειρότερα απ’ ότι πίστευα

Και δεν το λέω εγώ, το λέει ο John Gray, στα Αχυρένια Σκυλιά, ένα βιβλίο που αποδομεί τις έννοιες της προόδου, της ηθικής και του ανθρωπισμού ως ιουδαιοχριστιανική θρησκευτικότητα και επιστημονίστικο προοδευτισμό (ο Μονό τα λέει, όχι εγώ). Αποσπασματάκια που με έκαναν κλικ:

«Αν οι άνθρωποι τείνουν να ελπίζουν στην πρόοδο, αυτό δεν οφείλεται τόσο σε γνήσια πίστη όσο στο φόβο απέναντι στο τι μπορεί να προκύψει αν σταματήσουν να ελπίζουν».

Παραθέτει Shalamov που έλεγα τις προάλλες-ο οποίος Shalamov πέρασε 17 χρόνια της ζωής του στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Κολίμα: «όποιος νομίζει ότι μπορεί να συμπεριφέρεται διαφορετικά απ’ ό,τι συμπεριφέρεται δεν έχει αγγίξει ποτέ τον αληθινό πάτο της ζωής, δεν αναγκάστηκε ποτέ να πνεύσει τα λοίσθια σε ‘ένα κόσμο δίχως ήρωες’».

Ενας Ράσσελ εμβόλιμος: «είχα υποθέσει πως στους περισσότερους ανθρώπους άρεσαν τα χρήματα περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, ανακάλυψα όμως πως η καταστροφή τους άρεσε ακόμα περισσότερο».

Και πού μας πάει το παραπάνω, υποψιασμένοι αναγνώστες? Ο τύπος αρνείται ακόμα και την ελεύθερη βούληση! «Ο Benjamin Libet, στο έργο του για την ‘καθυστέρηση του μισού δευτερολέπτου’, έδειξε ότι η ηλεκτρική ώση που θέτει σε εφαρμογή την πράξη συμβαίνει μισό δευτερόλεπτο προτού αποφασίσουμε συνειδητά να πράξουμε».

Συνεχίζουμε με ένα προβοκατόρικο περί ναρκωτικών: «οι πιο ανηλεείς πολέμιοι των ναρκωτικών ήταν ανέκαθεν οι στρατευμένοι προοδευτικοί[..] η χρήση ναρκωτικών αποτελεί σιωπηρή παραδοχή μιας απαγορευμένης αλήθειας. Για τους περισσότερους ανθρώπους η ευτυχία είναι απρόσιτη. Το αίσθημα πληρότητας δεν εντοπίζεται στην καθημερινή ζωή, αλλά στην απόδραση από αυτή. Αφού η ευτυχία είναι δυσεύρετη, η πλειονότητα της ανθρωπότητας επιζητά την ηδονή.»

Και το κλείσιμο αφιερωμένο στη Μαρία: «Ανατραφήκαμε με θρησκείες και φιλοσοφίες που αρνούνται την εμπειρία της τραγωδίας. Η καλή ζωή δεν εντοπίζεται στα όνειρα για πρόοδο, αλλά στο να αντιμετωπίζουμε τις τραγικές ενδεχομενικότητες».

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τελικά δεν το βάζουν στο νερό.... στα βιβλία που αναγνώσκεις το βάζουν.

Χάθηκε βρε κόρη η ανάγνωση μιας σούπερ κατερίνας και για πιο σκληρά και κατόπιν ιατρικής συνταγής ενός cosmopolitan.

Έχουμε μείνει με το teaser …….

Ανώνυμος είπε...

ο λαος φιλενας(βλεπε σχολιο ανωνυμου) θελει ...αιμα .

Αυτο που με εβαλε σε σκεψεις ειναι ο τιτλος του ποστ...θα το σκεφτω και θα επανελθω

butterfly είπε...

Τι ποστ-αδαμαντωρυχείο ειν'αυτό!

athanasia είπε...

Ωραία αποδελτίωση...

Αυθαιρέτως συμπεραίνω ότι η καθυστέρηση του μισού δευτερολέπτου δείχνει ότι το σώμα μας ξέρει καλύτερα από το μυαλό μας ότι η ζωή κινείται αντιφατικά: ελπιδα προχωρήματος (ως ανάγκη, χωρίς πίστη) παρέα με μια ορισμένη [αυτο]καταστροφική τάση, επιθυμία αποδρασης από την "έτοιμη" πραγματικότητα (αν δεν θες να αποδράσεις, δεν προχωράς...), αποδοχή της τραγικής ενδεχομενικότητας και, σε ορισμένες περιπτώσεις, η ώθηση που δίνει το άγγιγμα του προσωπικού πάτου.

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

...αποδοχή της τραγικής ενδεχομενικότητας....
Εγώ πάλι παρήγγειλα και τους 4εις τόμους των ημερολογίων της Δέλτα και είμαι αλλού..
Καλό βράδυ σε όλες/όλους μας

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

εκ του προηγουμένου....
από την άλλη μπορεί και όχι...

Ανώνυμος είπε...

Οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων δεν έχουν απαραιτήτως τα καλύτερα απ΄όλα.

Απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν με αυτά που τους συμβαίνουν στη διαδρομή τους. Το λαμπρότερο μέλλον πάντοτε θα βασίζεται σε ένα ξεχασμένο παρελθόν.


η "ενδεχομενικοτητα" υπαρχει στον Μπαμπινιωτη?

Μαριλένα είπε...

Ανώνυμε, το χρωστάω το teaser κ θα το γράψω κάποια στιγμή, με ανησυχεί που διαφωνώ με το σύμπαν, αυτό είναι όλο.

Butterfly, πολύ χαίρομαι που το εξετίμησες, είχα μια κρυφή ελπίδα αλλά κ άγχος-ευχαριστώ :-).

Αθανασία, ωραία εξήγηση. Είναι ένα βιβλίο που έχει αρκετές σοφιστείες, αλλά είναι ενδιαφέρον.

Φωτούλα, να μας πεις αν είναι ενδιαφέροντα, διάβαζα στο Βήμα νομίζω ότι κυκλοφόρησαν.

Μαρία, δε διαφωνώ. Για Μπαμπινιώ δεν ξέρω, γενικά είναι δόκιμος όρος όμως-εν' το κοντίτζενσυ που λαλούμε και στην Τσύπρον.

Andreas είπε...

Δεν είναι η καθυστέρηση αυτή άρνηση της ελεύθερης βούλησης, αλλά της ιδέας ότι η συνείδηση έχει τα πρωτεία. Θα μπορούσε κανείς να έπαιρνε αποφάσεις ελεύθερα και χωρίς να το συνειδητοποιεί ότι τις παίρνει όταν τις παίρνει. Όσο αποφασίζει ο εγκέφαλός του ελεύθερα, η απόφαση είναι ελεύθερη, ανεξάρτητα ποιο κομμάτι του εγκεφάλου την παίρνει. Κατά τη γνώμη μου η ελεύθερη βούληση δεν έχει νόημα, ούτε επιστημονικό ούτε φιλοσοφικό, αλλά δεν καταρρίπτεται από τα πειράματα αυτά.