Λοιπόν η πιο χρήσιμη συμβουλή που έχω διαβάσει/δεχτεί όσον αφορά τον αυτισμό αποδεικνύεται η εξής-ως είθισται τη δραματοποιώ για συντομία:
Δίνεις μια εντολή στο Ρίκο, πχ «Ρίκο, γράφεις την άσκησή σου».
Ο Ρίκος κι ο κάθε Ρίκος, ως πρώτη αντίδραση θα σε γειώσει, θα χαζέψει, θα σε αγκαλιάσει για να σε τουμπάρει, την άσκηση μια φορά δεν θα την κάνει.
Τι θα έκανες εσύ αν δεν είχες διαβάσει το σωτήριο αυτό ποστ?
Θα ξανάλεγες «Ρίκο, κάνε την άσκηση σου, κουνήσου, δεν θα προλάβουμε, την τύχη μου μέσα που κάθομαι όλη μέρα και σας διαβάζω και σας ξεσκ@τίζω, που ο πατέρας σας είναι στη Μπρατισλάβα (γεγονός) κι εγώ κάθομαι εδώ και περιμένω να πάει 9.30 να κοιμηθείτε» και άλλα κεφάτα.
Εμ όχι.
Εσύ κυρία, θα κοιτάξεις ψυχρά το Ρίκο, θα του ξαναδείξεις την άσκηση και ο Ρίκος-είναι νομοτελειακό-θα σπάσει πρώτος.
Φυσικά και υπάρχει επιστημονική εξήγηση στο παραπάνω: επαναλαμβάνοντας τις εντολές, μαθαίνεις το παιδί ότι θα υπακούσει μόνο αφού τ’ ακούσει ξανά και ξανά.
ΥΓ. στη φώτο ο Ρίκος κάνει τους λαβύρινθους που του έχει φτιάξει η εργοθεραπεύτρια του.
10 σχόλια:
Mήπως να μου δάνειζες αυτό το "ψυχρό βλέμμα" ή έστω να μου το νοίκιαζες...
(εγώ το μόνο που κατάφερα είναι να δημιουργήσω ένα ακόμα οικογενειακό ανέκδοτο με το συγκεκριμένο βλέμμα "όχι τα μάτια της μαμάς δεν γυαλίζουν έτσι επειδή έχει βάλει κολλύριο")
Καλή μέρα σε όλες/όλους μας
Εγώ είμαι αλλά μπήκα με το λογαριασμό της Νερίνας τζούνιορ...
Φωτούλα
χρειαζομαι ενα "nag-o-meter" που τσιριζει καθε φορα που αρχιζω με το nagging :)
Emma
μαλλον σου εκατσε ...βαρια η ...Μπρατισλαβα φιλεναδα.Κατα τα λοιπα, του βαζεις τον χρονομετρητη και του λες οτι πχ μολις χτυπησει πρεπει να κανει την δουλεια του.Καθε λεπτο που περναει του λες ποσα ακομα λεπτα εμειναν. Ετσι προετοιμαζεται παντα οτι μολις τελειωσει ο χρονος του που εχει στη διαθεση του για βλακιουλες, πρεπει να κανει την ασκηση του.
Και μετα σε πρωτο πληθυντικο λες στον Ρικο ΄τωρα Ρικο ηρθε η ωρα να κανουμε τη δουλεια μας.'......
.........
........μπα, μαλλον η Μπρατισλαβα φταιει...αγαπητη κουμερα
Χαχαχα! Μπιλίβ ιτ ορ νοτ (και πρόσεξε μη σου βγει ο καφές απ'τη μύτη τώρα, ήταν όμως το πρώτο που σκέφτηκα), το ίδιο ακριβώς κάνεις με τους αρουραίους (οι οποίοι είναι πολύ έξυπνα και τρυφερά ζώα). Όταν μαθαίνεις να δουλεύεις μαζί τους, σου συστήνεται να τους δείξεις ότι α) τους αγαπάς (με συνεπή, καλή συμπεριφορά και χάδια), και β)είσαι το αφεντικό. Δε θα επεκταθώ γιατί ίσως το θέμα είναι άβολο για κάποιους, αλλά δεν τους αφήνεις όταν αρχίσουν να γκρινιάζουν, παρά μόνο αφού ησυχάσουν και συνεργαστούν, οπότε τους αφήνεις κάτω και τους επιβραβεύεις.
Δουλεύει και σε (όλους τους) ανθρώπους. Πληροφορίες στον κτηνίατρο της περιοχής σας. :-D
διαβάζω πάντα το blog σου, δεν έχω γράψει ποτέ γιατί πάντα μένω με το στόμα ανοιχτό και δεν ξέρω τι να πω, αλλά πάντως είναι τρομερά διδακτικό ακόμα για κάποιον που δεν έχει ούτε παιδί ούτε χρυσόψαρο καν
Καλη σου μέρα κορίτσι μου και Χρόνια Πολλά να μοιραστείς με τους άντρες σου εν ειρήνη...
Κάποιες στιγμές που συμπίπτουμε σε υπερθετικό βαθμό ,δεν μπορώ ν' αντισταθώ και να μην σου πω ένα μπράβο. Λές να είναι η ανθρώπινη ικανοποίηση ότι επιβεβαιώνομαι μέσα από κάποιον άλλο? Εύκολο με πρώτη ανάγνωση να το εξηγήσεις.
Με την δεύτερη όμως, πίστεψέ με, είναι η ανάγκη από αγάπη, να επικροτήσεις συμπεριφορές δοκιμασμένες που έχουν να κάνουν με τον χειρισμό ενός "παιδού" και που τις περισσότερες φορές δεν θα τις βρεις γραμμένες σε κανένα εγχειρίδιο οδηγιών ,αλλά μόνο στις εμπειρίες κάθε μητέρας που κατέκτησε με πολύ κόπο στη ζωή της όπως εσύ , χιλιάδες άλλες, άντε και γώ. Φτάνει μόνο ένα μου βλέμμα για να καθηλώσω τον ωραιότερο τύραννο της ζωής μου την μια στγμή και την άλλη να γίνω Γη να με πατήσει.
Άντε γεια μας και Καλές απόκριες.
http://ligery.pblgs.gr
Πολύ καλή σας μέρα! Ανέβασα το Autism Parents Act - κάλλιο αργά παρά ποτέ,ε; Ρίξε μια ματιά, αν θες και προλαβαίνεις, μήπως οι οδηγίες που δίνω είναι άλλα αντί άλλων. Καλή βδομάδα, οικογένεια!
ΥΓ Αν είναι άλλα αντί άλλων, διόρθωσέ με, φυσικά.
Φωτούλα, το μυστικό είναι στο ελεγχόμενο γούρλωμα-ένα κλικ πριν την αποπληξία να έχει και το άγχος η μικρή ότι θα τη στοχειώσεις μετά.
Έμμα, εννοείται, κι εγώ κρατιέμαι τι να λέμε τώρα.
Μαρία, ράιτ του δε πόιντ :-).
Butterfly, εσύ το ξέρεις ότι πεθαίνω για κάτι τέτοια. Κάτσε να θυμηθώ κ το σχετικό βιβλίο που μού είχε προτείνει ο ΑΘήναιος κ ήτο καταπληκτικό.
Α-μπα, κι εγώ διαβάζω ανελλιπώς το μπλογκ σου, ευχαριστήσου την άνευ παιδιού κ άνευ χρυσόψαρου περίόδο όσο μπορείς :-).
Λυγερή, την αγάπη μου, για μένα είναι επιβεβαίωση το να συμφωνούμε :-).
Elf, ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ, σπεύδω να δω!
Δημοσίευση σχολίου